Nieuw logo, nieuwe trainer en straks een nieuwe voorzitter. Vindt de eersteklasser uit Moeskroen straks ook een nieuwe identiteit nadat de fans zich de voorbije jaren massaal van de club afkeerden?

Afgelopen maandag werd officieel de laatste link tussen Mouscron-Péruwelz en Frankrijk doorgeknipt. Tot dan was Fernando Da Cruz, de laatste werknemer van Lille in het organigram van RMP, directeur van Futurosport. Maandag keerde hij terug naar het Domaine de Luchin om er hoofd scouting te worden van het jeugdcentrum van Lille OSC. Voor de grensclub was het een stap terug richting eigen roots. Een andere stap terug werd twee dagen daarvoor gezet. Die zaterdag 23 januari werd op Le Canonnier het nieuwe clublogo voorgesteld, dat erg veel lijkt op dat van het vroegere Excelsior Mouscron.

Twee uur eerder vond een paar meter verderop een buitengewone bestuursvergadering plaats naar aanleiding van het niet tijdig betalen van de laatste schijf van 1,25 miljoen euro die de nieuwe investeerders van Gol Football Malta Limited (GFML), onder leiding van spelersmakelaars Pini Zahavi en Fali Ramadani,moesten ophoesten om het resterende aandelenpakket van Lille over te kopen. Op die manier zou 90 procent van de aandelen in handen komen van GFML. Onmiddellijk na de vergadering was er het nieuws dat voorzitter Edward Van Daele op 30 juni stopt, en dat algemeen directeur Roland Louf met onmiddellijke ingang ontslagen werd. Louf kon al langer niet meer door één deur met sportief directeur Yuri Selak.

Uiteindelijk is het nooit stil geweest bij een club die de laatste zeven jaar eerst failliet ging, daarna herrees onder het stamnummer 216 van Péruwelz en vervolgens onder de vleugels van de Franse eersteklasser Lille belandde.

HULP UIT KAZACHSTAN

Het woelige tijdperk van de club die vanaf volgend seizoen officieel Royal Excel Mouscron zal heten, begon met het vertrek in 2005 van Jean-Pierre Detremmerie, de charismatische burgemeester van Moeskroen. Hij maakte met de club de sprong van vierde klasse naar de subtop in eerste.

In die tijd arriveerde huidig voorzitter Edward Van Daele, die toen korte tijd deel uitmaakte van een triumviraat met Roland Louf en Francis D’Haese, dat de club in een overgangsfase mee hielp leiden. Tot een meningsverschil het trio uit elkaar dreef. Detremmerie benaderde Rachat Alijev, schoonzoon van de president van Kazachstan, om toe te treden tot de aandeelhouders van de club. Ondanks het aandringen van D’Haese daagde Alijev nooit op. Toen Van Daele de manoeuvres van de twee anderen ontdekte, sloeg hij de deur achter zich dicht. Dat was in 2006.

Drie jaar later ging de club failliet. Van Daele legt uit: ‘Ik denk dat de fout van Philippe Dufermont (lokaal zakenman met Spaanse connecties die na D’Haese de nieuwe voorzitter geworden was, nvdr) was dat hij een heel pak overbetaalde en onvoldoende goeie buitenlandse spelers liet komen.’ Van Daele keerde terug, en dit keer om zelf de leiding van de club op zich te nemen.

In februari 2010 werd het stamnummer 216 van toenmalig vierdeklasser Péruwelz overgekocht en dook Philippe Saint-Jean, ex-hoofdtrainer en vooral de man die opleidingscentrum Futurosport mee uitbouwde, weer op. ‘Zonder fusie met Péruwelz was de club dood en begraven’, zegt hij. ‘Wel heeft ze in die zaak, nog meer dan haar kleuren, haar ziel verloren. Sportief ging het wel goed. Drie maanden na de fusie trokken we met 3000 man naar Ath en naar La Louvière. Tijdens de eindronde waren we zelfs met 8000 op Petegem.’

Na twee jaar was het feest over, toen de nieuwe club in tweede klasse botste met de realiteit van het profvoetbal en de eisen die daarmee gepaard gaan. In het voorjaar van 2013 nam de Franse eersteklasser Lille 51 procent van de aandelen over.

‘Beetje bij beetje voelden we dat onze club ons ontglipte’, zucht Benjamin Vandenbroucke,die in februari 2013 de Hurlus Red Fans oprichtte. ‘LOSC deed alsof ze altijd baas waren geweest. De meeste supportersclubs verloren voeling met de club en haakten af. Maar het heeft ook zijn charmes als je maar met één autobus rijdt. Dan is er niemand bij die zeurt.’

Vandaag is Mouscron-Péruwelz een club zonder publiek, met de kleinste opkomst van alle eersteklassers, en het laagterecord: 800 toeschouwers voor de achtste finales van de beker tegen OHL op 2 december vorig jaar.

De vraag is: waar zijn al die fans gebleven? Nicolas Cornu, voorheen perschef van de KBVB en vandaag in dezelfde functie bij RMP, vraagt het zich ook af: ‘Die toeschouwers, dat is ons grootste werkpunt. We hebben hun steun verloren omdat we onze identiteit kwijt zijn geraakt.’ Het gevolg van de verhuizing van een deel van de sportieve activiteiten en het administratieve gedeelte van het beleid naar Frankrijk, waar de meeste taken uitgevoerd werden door mensen op de betaalrol van Lille zonder voeling met Moeskroen en omgeving. Edward Van Daele bleef al die tijd voorzitter, maar had zelf een toegangsbewijs nodig om binnen te raken op het trainingscentrum, waar geen toeschouwers of supporters welkom waren.

Dat is de fout die Lille gemaakt heeft, zegt hij vandaag: ‘Ze onderschatten de impact van de vijandige houding van de mensen uit Moeskroen tegenover het project. Eerst hadden we een partnership op lange termijn, maar dat viel in het water toen de financiële problemen van Lille begonnen en voorzitter Michel Seydou op zoek ging naar een overnemer voor zijn aandelen. Hij dacht aan Marc Coucke maar toen die wegens tegenstrijdige belangen (als voorzitter van KV Oostende, een andere eersteklasser, nvdr) afhaakte, stond het vast dat Lille uit het plan zou stappen.’

D’ONOFRIO EN DEGRAEN

Vandaag wordt Mouscron op sportief vlak geleid door Yuri Selak, voormalige spelersmakelaar, en is het eigendom van een van de meest invloedrijke makelaarsduo’s ter wereld. Selak vindt dat geen probleem: ‘In 1998 werd Standard overgenomen door Luciano D’Onofrio, het werd met hem twee keer kampioen. Genk werd geleid door Dirk Degraen, directeur van SEM, en een andere voormalige spelersmakelaar. We zijn dus niet de enige. Om te overleven in eerste klasse moet je goedkoop kunnen inkopen of gratis onbekende spelers halen die je later met een flinke meerwaarde kan verkopen. Zonder onze connecties waren Scepovic, Viola of Markovic hier niet, evenmin als Conceição en Rapaic ooit bij Standard hadden gezeten zonder D’Onofrio.’

Edward Van Daele geeft toe dat hij niet voor de huidige oplossing koos om ideologische, wel uit praktische overwegingen. ‘We hadden geen andere keus. We hadden deze financiële injectie nodig om niet hetzelfde probleem te krijgen als vorig jaar.’ De komst van Zahavi liet toe de financiële problemen op te lossen en interessante jonge talenten aan te trekken, maar de vraagtekens op termijn worden niet kleiner.

De voorzitter was de interne conflicten beu en vond dat hij zijn deel gedaan had. Uiteindelijk wordt hij in september 71. Zijn oude dag wil Van Daele in Nicaragua doorbrengen. Het enige wat hij nog moet doen, is een geschikte opvolger vinden. Een flinke uitdaging wordt dat. Een van de vele in een club die gewend is geraakt aan het navigeren in woelige wateren.

DOOR MARTIN GRIMBERGHS – FOTO BELGAIMAGE