Club Brugge blijft foutloos in de competitie, al kreeg het tegen de twee promovendi weinig tegenstand. Dat zal deze week anders zijn, met duels tegen Kopenhagen en het goed gestarte KV Mechelen.

Twee wedstrijden gespeeld, zes op zes, en een Europees uitduel bij Kopenhagen waar Club geen seconde in de problemen kwam en met 0-0 aan de return mag beginnen: de start heeft Georges Leekens alvast niet gemist. Maar wie de drie wedstrijden zag, moet wel aanstippen dat de tegenstand van bescheiden niveau was en nog geen echte graadmeter. Geen van de drie opponenten beschikte offensief over uitgesproken veel talent, en defensief waren de twee Belgische ploegen matig. Nog even wachten met conclusies dus.

Leekens is in de aanloop naar een wedstrijd een kampioen in het waarschuwen voor en opwaarderen van de tegenstand. Dinsdag maakte hij van Kopenhagen een goeie Europese subtopper en zaterdag waarschuwde hij voor een heet Mambourg. Mac the Knife dacht wellicht terug aan zijn periode bij Charleroi, in het seizoen 1994/95, toen Dante Brogno en Raymond Mommens er nog de dienst uitmaakten, en de schaduw van Pär Zetterberg en Robert Waseige er nog hing. Zij loodsten Sporting in die dagen naar een bekerfinale en vaak thuis naar stunts tegen de toppers. Het was de tijd dat je op de A54 die naar de stad leidde nog vanaf de ring moest aanschuiven, vaak in de regen. Want in onze herinnering regende het altijd als we naar Charleroi reden.

Het hete Charleroi is evenwel niet meer. Om iets over halfacht rijden we zonder één keer te moeten stoppen rechtstreeks de parking naast het stadion binnen. Alsof het gaat om een oefenmatch op een zomeravond. Iedereen lijkt nog met vakantie. Ook de buren van Mambourg die in hun torenflats nog even moeten uitkijken op de daken van het stadion. Dat wordt straks, in oktober, gedecimeerd, waarmee een einde komt aan een sinds EURO 2000 durende strijd. Les Rive-rains hebben hun gelijk gehaald, het protest tegen de zonder vergunning opgetrokken mastodont is gehonoreerd met een juridisch verdict. Mambourg wordt straks met de helft kleiner en zij krijgen een gratis inkijk in eersteklassevoetbal. Kleiner, en wellicht ook veel gezelliger. Er zijn vanavond amper 5676 toeschouwers, meldt de speaker. Je ziet ze in dit stadion van 16.000 waar de drie bovenste ringen van de tribunes zijn afgesloten, amper zitten.

Gelooft Mambourg in een stunt? Amper. De Carolo’s combineren niet onaardig, maar zijn voorin zeer onmondig. Na een tijd gelooft zelfs de clubmascotte, de zebra, niet in een stunt. Het is veel te warm, hij zet zijn hoofd af. De zebra’s zijn onthoofd, het is wachten op versterking, ook in de bestuurskamer, al zal het aan het enthousiasme van voorzitter AbbasBayat niet liggen. Was hij anderhalve maand geleden in zijn zoektocht naar versterking maar zo enthousiast geweest, bedenken we.

Gelukkig is er wel nog Hervé Kage. Die dribbelt, dwingt gele kaarten ( Donk, Figueras) af, strooit met passes, maar vindt geen afwerker…. Eén maand in de cel en dagelijks 300 keer pompen, het heeft hem duidelijk gesterkt. Topvoetballer, nu het hoofd nog.

Offensief

En Club? Wel, deze vaststellingen. VladanKujovic en niet Bojan Jorgacevic is op dit moment doelman nummer één. Tijdelijk of definitief? Onder invloed van Phi- lippe Van de Walle, de nieuwe keeperstrainer? De komende weken moeten het uitwijzen. Jorgacevic, helemaal fit nu, zit op de bank en houdt voorlopig de lippen op elkaar, nu de trainer zijn vervanger niet uit de ploeg wil zetten, omdat hij foutloos keept.

Achterin is Jim Larsen de enige nieuwkomer die zich doorzet. Logisch, hij is ook zogoed als de enige die volledig fit is. Mémé Tchité bleef tegen Waasland-Beveren lang op de bank, in Kopenhagen holde hij als basisspeler vooral achter veel verloren ballen, en in Charleroi kreeg hij rust en was het weer aan Joseph Akpala, ook al startend in de openingsmatch. Ivan Trickovski en Jesper Jørgensen speelden nog niet. Bart Buysse is wel fit, maar speelde nog geen seconde, al liet gelegenheidslinksachter Jordi Figueras zich in elk van de drie duels weleens ringeloren. De voorbereiding op de 3-1 tegen Waasland-Beveren gebeurde in zijn zone, de nagenoeg enige gevaarlijke voorzet van Kopenhagen kwam van zijn kant en zaterdag dribbelde een op dat moment geblesseerde en al een tijdje om zijn vervanging vragende Kage hem ook nog eens gek. Toch opmerkelijk: Buysse, offensief sterker, had Club tegen relatief mindere tegenstanders al een paar keer beter van dienst kunnen zijn dan de zelden mee oprukkende Spanjaard, maar zit nagelbijtend op de bank. Voor Figueras pleit dan weer lengte en kopkracht, voor Leekens op standaardsituaties geen onbelangrijk gegeven.

Andere vaststelling: Víctor Vázquez gaat een moeilijk najaar tegemoet. Club deed vorige woensdag bijzonder veel inspanningen om Jonathan Blondel, geschorst voor de openingsmatch van het seizoen, van de begrafenis van zijn opa naar Kopenhagen te halen. Jo, al acht jaar in Brugse loondienst, wilde woensdag op beide afspraken zijn, en was dat ook. In Kopenhagen verving hij Vázquez, die door de afwezigheid van de in Denemarken bleek spelende Odjidja (nog steeds kniehinder) in Charleroi weer mocht starten. De Catalaan liet zich vervolgens dom uitsluiten voor een beleefd hoofdknikje tegen Ederson Tormena. Of er nu iets gebeurde of niet, is voer voor het sportcomité, maar bij de Spanjaard mag het beginnen te dagen. Met Jørgensen, Odjidja en Blondel is er een pak concurrentie. Zijn rendement, dat tegen Waasland-Beveren noch in Charleroi spectaculair was, zal omhoog moeten.

Laatste vaststelling: dat van dat rendement, offensief dan, geldt voor de hele ploeg. Defensief, al blijft de schaduw van de 1-5 tegen Getafe hangen, staat er iets. Daarbij moet Carl Hoefkens niet direct vrezen voor zijn plaats. Tom Høgli deed het in de competitie als gelegenheidsvervanger voor de tot dusver nog geschorste Hoefkens matig. Wel deze nuance: geen van de drie tegenstanders stelde aanvallend veel voor, wat Larsen en de twee toch weinig wendbare vleugelbacks tegen de echte top waard zijn, moeten we nog zien.

Offensief presteerde Club tot dusver matig. Deels ook een tactische keuze, in Kopenhagen ging het vooral om de nul houden, en in Charleroi viel men bij 0-1 al na 25 minuten met tien. Leekens liet de ploeg staan en liet de buitenspelers net als in Kopenhagen diep terugvallen bij balverlies. Als van achteruit dan nog eens vaak wordt gekozen voor de lange bal richting eenzame spits – in Kopenhagen Tchité, in Charleroi Akpala – is er van offensieve animatie weinig te merken. Dat moet deze week, zeker Europees, veel beter.

DOOR PETER T’KINT

Bart Buysse had Club al een paar keer van dienst kunnen zijn.