Houten rackets en kleine bespanningen: we kunnen het ons nog amper voorstellen, maar er was een tijd dat er grandslamtoernooien gewonnen werden met zo’n kleinood.

Als we er nu op terugkijken, lijkt het bijna onbegrijpelijk dat het rijk van de houten rackets zo lang stand heeft gehouden. Toch brachten Björn Borg & co meer dan genietbaar tennis op de tennisvelden. Yannick Noah was de laatste die er, in 1983, een grandslamtoernooi mee wist te winnen. In de jaren zeventig konden de houten rackets nog weerstand bieden aan aluminium en metaal, maar in de jaren tachtig werd de opmars van die laatste twee onhoudbaar. In de Roland Garrosfinale van 1983 nam Noah het met zijn Coq Sportif Concept 3 Oversize op tegen Mats Wilander. Zoals de naam doet vermoeden speelde de laatste Franse winnaar van Roland Garros dus al niet meer met het normale houten racket, maar met een grotere variant. Twee jaar eerder won Björn Borg zijn zesde Coupe des Mousquetaires met zijn eigen Donnay Borg Pro, beter gekend als het mythische houten racket dat in de buurt van Couvin werd vervaardigd.

Het is trouwens ook Borg die voor het laatst met een houten racket van een normale grootte een grandslamtoernooi wist te winnen, meer bepaald in 1981. Een jaar later won Mats Wilander met een Rossignol F200, dat was niet alleen groter dan de standaard houten rackets, het was bovendien uit carbon vervaardigd. De legende wil overigens dat Howard Head in 1976 als eerste met een groter racket op de proppen kwam.

De jaren tachtig luidden met andere woorden langzaam maar zeker het einde van de legendarische kleine houten rackets in. Het zijn de synthetische materialen (carbon) en de samenstellingen zoals de combinatie van glasvezel, grafiet, kevlar, titanium en andere die dan op de voorgrond treden. Die evolutie heeft niet alleen het spelcomfort aanzienlijk verhoogd, er kan met de grotere synthetische rackets ook veel meer snelheid aan de bal worden meegegeven.

De Franse krachtpatser Jo-Wilfried Tsonga kwam dit jaar naar Parijs met zijn Babolat Aero Pro Drive + GT – voor de gelegenheid helemaal in de kleuren van de Franse vlag gespoten. Grootste troef van die Aero Pro Drive + GT is de verminderde torsie bij impact. Als we het allernieuwste materiaal even vergelijken met de vroegere houten exemplaren zien we dat Tsonga’s wapen 300 gram weegt en een oppervlakte van 645 cm² heeft, terwijl het racket van Borg 400 gram woog, terwijl het amper 440 cm² groot was.

Wanneer je vlak nadat je een wedstrijd tussen Tsonga en bijvoorbeeld Roger Federer hebt gezien nog eens terugkijkt naar een van de epische gevechten tussen Björn Borg en John McEnroe, begrijp je meteen wat de evolutie van het materiaal heeft betekend voor het tennis. En dan besef je ook dat het nonsens is te zeggen dat Federer de beste tennisser aller tijden is. Je kunt immers onmogelijk inschatten hoe geweldig Borg gespeeld zou hebben met de hedendaagse rackets.

DOOR PATRICK HAUMONT