Heusden-Zolder promoveert naar eerste klasse. Vooral met de hulp van RC Genk, van wie het spelers en stadion gebruikt. ‘Maar’, zegt trainer Peter Balette, ‘er is mij nog nooit iemand opgedrongen. Wij zijn écht niet de vuilnisbak van Genk.’

De promotie van Heusden-Zolder naar eerste klasse is een primeur voor de club. In het seizoen 1995/1996 speelde ze nog in eerste provinciale, werd vierde, maar promoveerde via de eindronde toch naar bevordering. Onder succestrainer Marcel Knevels speelde de ploeg daar meteen kampioen. Nu heet de wonderman Peter Balette, die met een mix van jong talent en overbodige spelers uit eerste het jongste huzarenstukje klaarspeelde. Hoe ziet de basisploeg eruit waarmee Heusden-Zolder in de eindronde het tweede promotieticket behaalde ? Elf spelers passeren de revue.

Doelman

Michel Vercruysse (24) : verdrong enkele jaren geleden onder trainer Pier Janssen de enige Heusdenaar, Dirk Voordeckers, uit het doel. Kon zich bij RC Genk en Verbroedering Geel nooit opdringen als titularis, maar is nu wel de onbedreigde nummer één. Beschikt over voldoende atletisch vermogen om uit te groeien tot een zeker sluitstuk : groot, explosief en krachtig. Mentaal moet hij nog groeien. Onder druk verliest hij nog wel eens de controle over zijn handelingen.

Verdediging

Samuel Aerts (25, rechts) : kreeg zijn opleiding bij Sint-Truiden, waar hij moest concurreren met Peter Voets. Kende een prachtseizoen, maar kon die grote regelmaat de laatste maanden niet aanhouden door de combinatie met zijn job in Brussel op een ministerie. Herpakte zich in de eindronde. Een echt trainingsbeest, altijd paraat, iemand die beschikt over een groot loopvermogen en graag de flank afdweilt. Snelheid van uitvoering kan beter. Tegenslag leidt nogal gauw tot paniek in zijn spel. Niet de aangewezen speler om behoudend te spelen.

Wilfried Delbroek (30, centraal) : voormalige aanvoerder van RC Genk, die er alle successen meemaakte, maar sinds de winterstop werd uitgeleend. Brok ervaring, die zich snel tot de leidersfiguur ontpopte waar de anderen zich aan optrokken. Speelde weinig door blessures, maar was tijdens de eindronde het rustpunt van de ploeg. Coacht goed, maar wil soms iets te veel doen. Het ontbreekt hem aan startsnelheid om een topper te zijn. Compenseert en maskeert dat goed met zijn positiespel.

Eric Matoukou (20, centraal) : door RC Genk vorige zomer weggehaald bij RWDM en meteen bij Heusden-Zolder gestald. Door zijn risicovolle manier van voetballen uitgegroeid tot dé publiekslieveling. Heel explosief, kopbalsterk, met een enorme détente en krachtig in de duels. Voetbalt vanuit zijn atletisch en technisch vermogen, waardoor hij zichzelf nog te vaak in de problemen brengt. Heeft nog veel werk om de passing en zijn positiespel te verbeteren. Bezondigt zich te vaak aan circusnummertjes in de eigen zestien meter en vliegt er door zijn jeugdig enthousiasme soms te driest in.

Steven Slegers (31, links) : aanvoerder van de ploeg. Kiest bewust voor zijn job en verhuist daarom deze zomer naar eersteprovincialer Mol. Was gewoon om in een 4-3-3 linksmidden te spelen, maar werd stand-in voor de geblesseerde Geert Coninx. Groeide perfect in zijn rol. Moet het hebben van zijn voetballend vermogen en passing. Beschikt over een goede, lange kruispass. Komt in de duels wat kracht tekort.

Middenveld

Mohammed Barka (32, rechts) : afgeschreven door AA Gent en opgevist uit het Nederlandse amateurvoetbal. Conditioneel nog niet honderd procent, maar werkt zijn achterstand stilaan weg. Koppelt techniek aan werkkracht, schuwt de inspanningen niet. Het gevaarlijkst als hij vanop de flank infiltreert in de zestien meter. Soms te balverliefd, te wispelturig en te offensief, waardoor hij zijn verdedigende taken wat verwaarloost. Was de drijvende kracht in de heenronde van het kampioenschap. Mentaal sterk. Beleeft zijn tweede jeugd.

Bjorn Janssen (24, verdedigend) : de revelatie van de eindronde. Boom van een vent, die vaak een houterige indruk geeft door zijn gestalte. Twee maanden geleden nog overbodig, sinds de eindronde onmisbaar. Werd daar uitgespeeld als buffer voor de verdediging, waar hij zijn kopbalsterkte en duelkracht optimaal kon benutten. Op en top prof. Schuwt de inspanningen niet, maar heeft een mindere wendbaarheid en snelheid van uitvoering. Beschikt over het grootste loopvermogen van de ploeg, de passing kan beter. Enorme groeimarge.

Ilir Caushllari (28, aanvallend) : man van de creativiteit, die bij RC Genk de concurrentieslag verloor en na omzwervingen bij Ingelmunster en Verbroedering Geel opbloeide bij Heusden-Zolder. Vaak geplaagd door spierblessures. Oogt lui en speels, maar besefte dat dit zijn laatste kans was om nog iets te bewijzen. Kreeg van de fans de gouden schoen. Groot technisch vermogen, speler met ideeën, die beslissende passes kan geven. Passeert een tegenstander louter op techniek, want mist explosiviteit.

Dimitri de Condé (28, links) : stapte in maart op bij het opgedoekte Lommel en verkoos Heusden-Zolder boven het Roemeense Rapid Boekarest. Inspireerde de anderen om resoluut voor eerste klasse te gaan, maar moest zelf conditioneel van heel ver terugkomen. Kende aanpassingsproblemen, maar kreeg een enorme impact op de rest van de spelers. Iedereen keek en luisterde naar zijn raadgevingen. Technisch heel sterk, heeft doorzicht, plus een ongelofelijk penetratievermogen. Iemand die zijn verantwoordelijkheid opneemt en zich altijd aanspeelbaar maakt, ook in slechte omstandigheden. Durfde de bal constant op te eisen, verstopte zich nooit. Kon met een vrije trap een wedstrijd openbreken.

Aanval

Mike Origi (35, rechts) : overgenomen van RC Genk, waar hij het tempo niet meer kon volgen. Kende een heel moeilijk seizoen, ook al was hij zelf tevreden. De aanpassingsproblemen waren groot, omdat er constant een mannetje op zijn huid kleefde. Kon dat individueel niet oplossen, omdat hij een spits is die veel ballen moet raken. Bijzonder kopbalkrachtig, maar kon het scorend vermogen van de ploeg niet echt opdrijven. Was niet de koele afwerker. Pas na een zware blessure en een onbeschikbaarheid van ruim zes weken weer uit het dal gekropen. Schuwt het zware werk niet en kan als targetman sterk uit de hoek komen. Vond pas tijdens de eindronde zijn opportunisme terug.

Kurt Morhaye (26, links) : was uitgekeken op het profvoetbal na een slechte periode bij GBA. Keerde niet terug uit een put, maar uit een kráter. Met andere woorden : van onder nul, zowel mentaal als conditioneel. Stilaan kwam ook de motivatie terug. Heel explosief type, snel, moet alleen zijn basisuithouding nog vergroten. Ondanks zijn kleine gestalte toch sterk met het hoofd, vooral aanvallend. Geen goalgetter, maar veeleer een aangever. Heeft als woelwater nood aan een bliksemafleider naast zich. Is heel gemotiveerd om naar eerste klasse te gaan. De pessimist werd een optimist die nieuwe uitdagingen wil aangaan.

door Frédéric Vanheule

Wilfried Delbroek ontpopte zich tot het rustpunt van de ploeg.