Kpaka scoort, ook zonder Degryse. Het new-look GBA herstelde behoorlijk van de rammeling op Genk. Het pakte zondag zijn eerste puntje buitenshuis.
Hoe zou het met GBA zijn? Niet al te best, als we dinsdag Roger Lambrecht, voorzitter van Lokeren SNW, mochten geloven. Jaarlijks een schuld van dik honderd miljoen frank, en een moederholding, Ajax, die zich wilde terugtrekken en driftig op zoek is naar een koper voor haar meerderheidsparticipatie. Een te zware loonlast, ook extrasportief, vond de grote baas achter Lokeren en tevens eerste kandidaat overnemer. Jaarlijks een tekort van honderd miljoen oude franken, dat kan tellen. En sportief? Drie sterkhouders weg, achterin Beloufa (Bastia), op het middenveld Mutavdic (Standard) en voorin Degryse (gestopt).
Als negende eindigde GBA met al dat volk vorig jaar, net in de linkerkolom dus. Negende stond het voor de vijfde speeldag. Een kater rijker. Tegen zijn gewoonte in had Franky Van der Elst woensdag naar het voorbeeld van zijn ex-trainer Henk Houwaart nog een keer een systeem met vijf verdedigers uitgedokterd om Genk af te houden, maar dat was in het Fenixstadion niet te best gelukt. Vijf-twee wees de nieuwe video-wall om kwart voor tien aan.
Voor de wedstrijd van zondag gooide de Bruggeling het weer over de oude boeg. Hij begroette achterin de terugkeer van Boldiszar Bodor, waardoor Bert Dhont terug naar de bank verhuisde. Met Bodor, pas 20, staat er iemand centraal achterin. Hij heeft snelheid en is stevig in de duels. Moeiteloos bleef hij overeind, al dient gezegd dat La Louvière, nochtans thuis en ook in puntennood, het GBA een uur lang niet te lastig maakte door veel oorlog te voeren. Maar Bodor lijkt, aan de zijde van de door Ajax uitgeleende Zuid-Afrikaan Mokoena, het vertrek van Beloufa moeiteloos op te vangen.
Als oud even goed is als jong(er) kiest Van der Elst makkelijk voor jong. En dus is sinds dit seizoen de positie van rechtsachter voor Steve Cooreman (26) en niet langer voor de Serviër Svetlicic. Van nature nogal offensief ingesteld, begon Cooreman als rechtermiddenvelder aan het seizoen. Maar al na één match werd hij rechtsachter en daar blijft hij voorlopig staan, ook al bloedt soms het hart van dit jeugdproduct van Cercle Brugge en kriebelt de offensieve drang. Cooreman: “Maar ik verloor twee jaar door blessures, ik ben al blij dat ik terug ben.”
Hij toonde zich voor de rust in de rechtstreekse duels met Kenmonge scherp en attent, kwam geregeld voor de man en was hard in de aanpak. Maar compleet vond hij zijn match niet, de tactiek van la Louvière, met een aanvaller-middenvelder aan de buitenkant, klemde hem af in de opbouw. Na de rust kwam Tilmant op de linkerkant voetballen en kreeg Cooreman het iets lastiger. Net als aan de overkant zijn ploegmaat Monteyne, af en toe in de problemen, en soms ook slordig in het uitvoetballen. Straks krijgt de West-Vlaming er serieuze concurrentie uit Afrika bij, aangereikt door Willy Verhoost, een eerste teken dat de komst van Roger Lambrecht nakend is.
Een uur lang was GBA de baas op Tivoli. Veel balbezit, maar nauwelijks doelgevaar. Op de flanken kwamen Snelders (in Genk nog aan de kant gelaten) en Huysmans (één actie) er nauwelijks door, en centraal kwam Filip Haagdoren de bal veel te diep opvragen. Soms in de voeten van Bodor of Mokoena, nog achter de eigen middencirkel. Het inspelen naar één van de twee spitsen lukte meestal nog wel, maar met het afzakken van Kpaka of Quansah kom je niet ver als het vervolg nergens toe leidt : geen driehoekje via de flank, of geen dubbelpas met een aanvallende middenvelder. Geen enkele bal moest Proto voor de rust stoppen, Kpaka werd slechts één keer diep aangespeeld, Quansah ook.
Naast Haagdoren stond op het middenveld de Ghanees Obodai, maar ook hij speelde controlerend, met geen diepgang, ook al kon dat gezien de opstelling van La Louvière, dat centraal maar twee middenvelders opstelt. Het volstond voor het duo Obodai-Haagdoren om het rechtstreekse duel met hun bewakers Haydock en Belabed te winnen om voor overtal te zorgen en libero Olivieri uit zijn kot te lokken, maar dat gebeurde niet één keer. Is AriëlJacobs overigens niet dé pleitbezorger van het spelen zonder libero? En ondersteunde hij zijn eigen stelling dat zo’n speler vaak overbodig is zondag niet door Olivieri na de rust te vervangen door een rechtsbuiten, hetgeen de wedstrijd mee deed kantelen ?
Precies hier wijzigde Van der Elst in de loop van de wedstrijd zijn ploeg. Eerst noodgedwongen, toen Obodai, straks vier weken out voor zijn charge op de scheidsrechter in Lokeren, zich voor de rust blesseerde. Reikhalzend werd uitgekeken naar wat de Braziliaan Walker, ook al Ajacied, kon brengen. Aangekondigd als centrale verdediger verraste Walker zijn trainer door te stellen dat hij eigenlijk een centrale middenvelder is. Al drie jaar Ajax heeft deze aanvoerder van één van de nationale jeugdelftallen van Brazilië erop zitten, en zijn talent staat zo buiten kijf dat men zich afvroeg waarom die niet in de A-kern van de Nederlandse landskampioen werd opgenomen.
Wel, niet dat we een speler willen afbreken op basis van iets minder dan een uur, maar wat Walker zondag liet zien, was pijnlijk weinig, hetgeen zijn invallerstatus rechtvaardigde. Hij deed niks bij balverlies, wat Belabed in staat stelde om ei zo na met de kop te scoren, maar liet zich evenmin gelden bij balbezit. Ja, wat draaien met de kont, en uitwijken naar de rechterkant, op zoek naar ruimte en een makkelijke bal. Centraal dreigde daarom een catastrofe, wat tien minuten na de rust en na het inbrengen van Davy Cooreman bij de thuisploeg de kop kostte van Haagdoren. Van der Elst bracht de pas herstelde Reigel in, duidelijk nog niet fit, maar broodnodig om de bressen te dichten en de motor van Cooreman, ook nog niet op toerental, te doen sputteren.
Wat verrassend gezien de wedstrijdontwikkeling kwam GBA zo’n twintig minuten voor tijd op voorsprong. Gelukkig, gaf de trainer achteraf toe. Net na de koffie had Kristof Snelders de jonge linksachter Klukowski (21, Pools-Canadese nationaliteit à la Radzinski, maar voorheen vier jaar actief in Frankrijk) al een keer het nakijken gegeven, maar toen miste Kpaka aan de tweede paal net zijn inzenden. Een gelijkaardig doorzetten leidde in de 69ste minuut wel tot een doelpunt, voor Kpaka zijn vijfde in vijf wedstrijden. Degryse heeft hij niet nodig om te scoren.
Toch kwam GBA niet met de drie punten naar huis. De bezoekende defensie week onder de druk, zoals ze al sinds de rust aan het wijken was en doelman Verbist (Ajacied nummer vijf op het veld) kon niet alles blijven afweren. Zoals zo vaak voor bezoekers – de laatste vijf minuten stonden ze zondag weer met vijf achterin – liep het in de slotminuten op Tivoli nog fout, omdat het middenveld volledig werd prijsgegeven en Walker nog maar eens weinig druk zette op zijn tegenstander in balbezit. Mokoena onderschepte diens schot, maar stuurde lullig in de voeten van Klukowski die van ver Verbist passeerde.
Een verdiend gelijkspel, vond ook Van der Elst, die, zeker in uitwedstrijden, nog schaafwerk aan het geheel heeft. Thuis lukt alles met een zes op zes, uit moet de ploeg compacter gebonden worden. Offensief is er op het eerste gezicht met negen goals in vijf matchen weinig aan de hand, defensief kan het beter, al was het bezoek aan Genk wel goed voor bijna de helft aan tegengoals. Veranderen van tactiek loont niet (altijd).
door Peter T’Kint
Thuis lukt GBA alles, uit moet de ploeg compacter gebonden worden.
