‘Ik sta echt van mezelf te kijken’

Ook op zijn 38e blijft Alejandro Valverde zichzelf verbazen. De Spanjaard blikt terug op zijn parcours en zijn langverwachte wereldtitel in Innsbruck.

De Ronde van Valencia, de Ronde van Abu Dhabi, de Ronde van Catalonië, de Grote Prijs Miguel Indurain, de Route d’Occitanie, het puntenklassement in de Ronde van Spanje, en acht etappeoverwinningen, ziedaar het jaar 2018 van Alejandro Valverde in een notendop. Maar de belangrijkste zege was natuurlijk het WK op de weg in Innsbruck, waar hij Romain Bardet, Michael Woods en Tom Dumoulin aftroefde in de sprint.

De man uit Murcia blikt terug op zijn carrière en op alweer een geslaagd jaar.

In de Tour van 2005, waar je op 25-jarige leeftijd je debuut maakte, won je een etappe in Courchevel. Lance Armstrong zei toen over jou: ‘Ziedaar de toekomst.’ Ondertussen is de Texaan verbrand en was jij het bijna…

Alejandro Valverde: ‘Een carrière bestaat uit zoveel jaren dat er altijd wel goeie én slechte zaken zijn. De slechte? Dat waren er twee. De eerste mijn schorsing van twee jaar ( 2010-2011 voor doping, nvdr), een periode waarin ik niet wist: ga ik ooit nog wielrennen? Wat zal er nog gebeuren? Wat zal de pers nog schrijven? Een klotetijd… Toen ze me geschorst hadden, zei ik tegen mezelf: ‘Oké, je gaat die schorsing nu uitzitten. Rechtvaardig of niet, dat maakt niet uit, ik zit het uit en ze laten me gerust zodat ik er daarna weer voluit tegenaan kan gaan en de wereld zal zien wie ik écht ben.’ Ik won voor die periode en ik won erna. Ik heb duidelijk aangetoond dat Alejandro Valverde nog meer won dan vroeger, toen ik jong was.’

En dan was er je blessure in de Tour van 2017.

Valverde: ‘Een zware blessure ( een breuk van de knieschijf, nvdr)… Ik vroeg me af: ga ik achteraf nog dezelfde zijn? En zeker op mijn 37e. Maar ik ben teruggekeerd. Die blessure heeft niets meer betekend voor mij dan nog méér woede, nog méér energie, om dan op mijn 38e wereldkampioen te worden.’

De Merckx van Murcia

In een van de eerste reportages die ooit over je gedraaid werden, werd je ‘de Merckx van Murcia’ genoemd. Je was toen 23 jaar. Vijftien jaar later is dat nog niet eens zó overdreven…

Valverde: ‘Nee, zo gek was het niet dat toen de naam Merckx viel. Er zijn maar weinig mensen die daarna de verwachtingen inlossen. Ik blijf mezelf eigenlijk maar verrassen. Het is nu al drie jaar dat ik zeg: ‘Dit is mijn beste jaar ooit geweest, dat ga ik nooit meer kunnen overtreffen.’ En het jaar erop doe ik dan nóg beter… In het begin van het seizoen blijf ik dezelfde rittenwedstrijden winnen.

‘De Tour? Goed, daar was ik afgelopen jaar niet op de afspraak, maar ik reed er toch niet om te winnen. Dan kwam de Ronde van Spanje, die ik als voorbereiding op het WK reed, en ik bleef er tot het einde meedoen voor de eindzege en behaalde twee ritoverwinningen. Het WK won ik met sprekend gemak… Ik ben verrast en ik blijf mezelf maar verrassen. Ik sta echt te kijken van mezelf.’

Voel je je mentaal jonger?

Valverde: ‘Jonger zou ik niet zeggen, maar toch anders. Ik voel me vrijer in mijn hoofd. Vroeger was ik op het einde van het seizoen helemaal op. Dan zei ik: ‘Weg met die fiets, ik wil nu rusten.’ Nu heb ik dat niet meer, ik moet mezelf zelfs verplichten om te rusten. Nu zeg ik vaak: ‘Ik ben niet moe, ik zou graag nog wat gaan fietsen, mijn zeventig kilometers doen en daarna een koffietje drinken met toast en olijfolie.’ En dat is geen grap, hoor.’

Dacht je vroeger al dat je carrière zo zou uitdraaien?

Valverde: ‘Nee, helemaal niet. Niemand had dat gedacht. Het is ongelooflijk. Als ik mijn palmares eens rustig bekijk… Waar heeft deze jongen niet gewonnen? En als ik ergens niet gewonnen heb, ben ik wel tweede of derde geworden. In welke koers dan ook. Het is echt indrukwekkend. Ik had nooit gedacht ik zoveel zou winnen. En dan nog voor en na de ramp…’

Tijdens je schorsing zei je al: ‘Ik kom terug en ik zal blijven winnen.’

Valverde: ‘Ik ben er nog altijd, hoor. Ik blijf vechten, ik blijf ervoor gaan. Dat wil zeggen dat ik nog honger heb en dat ik het wielrennen nog niet moe ben.’

In 2019 wil je zelfs debuteren in de Ronde van Vlaanderen…

Valverde: ‘Daar moet ik bij zijn, zeker met deze trui van wereldkampioen. Ik ben dat ook een beetje aan mijn fans en aan mijzelf verschuldigd, maar ik ben me er ook van bewust dat je dat parcours heel goed moet kennen.’

Daarna ga je naar de Giro en de Vuelta, maar niet naar de Tour. Een Ronde van Frankrijk zonder wereldkampioen?

Valverde: ‘De Tour is de mooiste koers, maar ik ben niet verplicht om te gaan, hé. Ze zullen natuurlijk wel willen dat ik daar present ben, maar ik moet ook zien wat me het best uitkomt. En in de Tour geniet ik niet meer.’

Een grote vrachtwagen

Wanneer ga je met pensioen? Na de Spelen van Tokio 2020?

Valverde: ‘Dat weet ik nog niet. Weet je hoe ik denk dat ik ga stoppen? Er zal een dag komen dat ik zeg: ‘Het is goed geweest, ik heb lang genoeg meegedraaid in het wielrennen. Wat heeft het voor zin dat je nog zoveel afziet?”

Toen je jong was, zei je dat je ervan droomde om truckchauffeur te worden, net als je vader. De koning van de snelweg…

Valverde: ‘Ah ja! Ik vind vrachtwagens leuk en ik ga er wel eens eentje kopen. Het gepaste rijbewijs heb ik daar niet voor, maar een grote vrachtwagen voor mezelf hebben, dat zou ik super vinden. Ik zou ‘m dicht bij mijn huis zetten, met als opschrift ‘La Bala Verde’ ( De Groene Kogel, de bijnaam van Valverde, nvdr), of zoiets…’

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content