Wil Anderlecht Europees overwinteren, dan zal het een manier moeten vinden om Pauleta af te stoppen. De Portugese zoon van Atlantis is dé blikvanger in het Franse geheel.
Soms komt een geluk met een ongeluk. In de zomer van 2000 speelden de Girondins uit Bordeaux een vriendschappelijke wedstrijd bij La Coruña. Na de 2-0 nederlaag kaartten de beide besturen nog wat na. Bordeaux zat in zak en as, het had net voor veel geld de Franse international Sylvain Wiltord (ex-La Coruña) aan Arsenal verkocht, maar wist niet goed wie in de spits aan Lilian Laslandes te koppelen. Marc Wilmots was een mogelijkheid, maar om hem in de nadagen van zijn carrière nog om te vormen tot spits… Dat zag coach Elie Baup niet zitten.
Die van La Coruña reikten een oplossing aan. Met Roy Makaay en Djalminha waren zij goed genoeg voorzien in de spits, misschien kon Bordeaux iets doen met Pauleta? Die had hen eerder nog wel mee naar de titel geschoten, maar zat nu in een dalletje en zocht naar een manier om zijn carrière weer vlot te krijgen. In het team was hij zijn basisplaats kwijtgespeeld en als international ging hij ook even door een dipje. Pauleta was basisspeler in de nationale ploeg in de aanloop naar het EK, maar miste in de Lage Landen de openingsmatch tegen Engeland door een schorsing. En wilde het toeval daar niet zeker dat zijn vervanger NunoGomes het goed deed? Tegen Duitsland mocht Pauleta nog wel weer meespelen, iets meer dan een uur, maar zijn stamplaats was hij vervolgens toch kwijt.
Zijn debuutwedstrijd voor Bordeaux werd een knaller, in de derby op Nantes wonnen de Girondins met 0-5. Drie van de vijf bezoekende treffers werden gescoord door Pedro Miguel Carreiro Resendes, alias Pauleta. In dat eerste seizoen kwam de teller uit op 20 goals, twee minder dan topschutter Sony Anderson. Vorig seizoen scoorde Pauleta 22 keer, evenveel als co-topschutter Djibrill Cissé. In totaal maakte Bordeaux dat jaar overigens maar 34 goals in 34 matchen, zodat Pauleta 65 procent van de competitietreffers van zijn team voor zijn rekening nam. Reken je er internationale en nationale bekercompetities bij dan kom je, zo leren zijn statistieken, uit op een indrukwekkende 76,7 procent. Dit seizoen draait hij niet zo goed, maar in 15 competitiematchen vond Pauleta toch alweer 8 keer de weg naar het net.
Niks deed vroeger vermoeden dat de jonge Pauleta zou schitteren op de Europese velden en stilaan Bordeaux, dat niet veel beter doet dan de Franse subtop, te klein vindt worden. “Om jaarlijks te spelen voor een vijfde, zesde plaats, heb ik weinig zin”, liet hij zich al ontvallen. Pauleta is een laatbloeier, een eilander, afkomstig van een gebied dat eerder in weerkringen een belletje doet rinkelen dan op voetbalvlak. Zijn wieg stond in Ponta Delgada, op het Azoreneiland Ilha de Sao Miguel, waar naast de occasionele voetballer vooral hogedrukgebieden het levenslicht zien. Zijn fado speelde Pauleta evenwel niet op de golven die zich kapot beukten op de kust, maar in de asfaltsteegjes van de stad, met een bal tussen vuilbakken en muren.
Zijn eerste club werd Uniao Micaelense, de lokale amateurploeg. Scouts van Porto zitten evenwel overal en op zijn vijftiende kreeg de kleine Pauleta, intussen uitgegroeid tot een atleet van 1m80, een uitnodiging om naar de voetbalhoofdstad van Portugal te komen. Hij werd meteen ook jeugdinternational. Maar al snel klonk de lokroep van de moederborst te luid in zijn hoofd, op twee uur vliegen van zijn geboorterotsen aardde de jonge tiener niet. En dus keerde Pauleta terug naar de Uniao, waar hij tot zijn 22ste voetbal met werk combineerde.
Maar hij bleef opvallen en het was het kleine ploegje uit Estoril, eerder bekend in formule 1-land dan op voetbalvlak, dat hem een nieuwe kans op het vasteland bood. Pauleta probeerde het nog eens met steun van zijn verloofde met wie hij daags voor de afreis naar Lissabon in het huwelijk trad, niet zonder dat de Uniao beloofde dat hij mocht terugkeren als het opnieuw mislukte.
Maar vanaf toen ging het snel. Na één jaar Estoril zwaaide Salamanca, een Spaanse tweedeklasser, met peseta’s en een profcontract. En nog een jaar later werd Pauleta international. In augustus ’97 debuteerde hij in de A-ploeg van Portugal tegen Armenië, terwijl hij nooit in een eerste klasse speelde, in Portugal noch in Spanje. Meer nog, het overgrote deel van de Portugezen kende hun nieuwe spits niet eens. Maar dat veranderde snel. Salamanca leidde hij naar de promotie, vooraleer opnieuw te bezwijken voor de lokroep van de Atlantische Oceaan en de peseta’s van de Galiciërs uit La Coruña. Met hen werd hij kampioen, in 58 wedstrijden en drie seizoenen scoorde hij 18 keer voor de ploeg waar Bordeaux hem weghaalde.
De Fransen herlanceerden Pauleta, want na Euro 2000 werd hij weer speerpunt van de nationale ploeg. Nuno Gomes deed het goed, tot hij in de halve finale tegen Frankrijk door het lint ging, rood kreeg en zijn plaats weer verloor aan Pauleta. Die bedankte voor het vertrouwen door in de WK-kwalificatie in tien matchen acht keer te scoren. Het WK zelf werd een afknapper voor Portugal, uitgeschakeld in de eerste ronde na verlies van de VS en Zuid-Korea. Pauleta startte in drie wedstrijden en liet zijn naamkaartje na tegen de Polen. Hij scoorde in die match drie van de vier treffers. Michal Zewlakow kan zijn maats alvast waarschuwen voor het Portugese gevaar dat hij van dicht meemaakte.
Zijn kwaliteiten? Zo introvert als hij naast het veld is, zo extravert is hij op het plein waar de Fransen de rechthoek tot son jardin uitriepen. Doelgericht, aan assists heeft Pauleta geen boodschap. Minder sterk met de kop dan Mario Jardel, maar France Football constateerde na het raadplegen en analyseren van zijn statistieken toch dat Pauleta ongeveer 1 doelpunt op 5 met het hoofd maakt. Hij is tweevoetig, maar vooral rechts, 7 tegen 1 is de verhouding rechts-links. Technisch uitzonderlijk goed, een doelman moet altijd attent blijven, want menig lobje vertrok al van zijn voet. “Ik weet altijd perfect waar verdediger en doelman opgesteld staan, dat vergemakkelijkt het scoren.” Zijn meest geliefde beweging? In de linkerhoek duiken en dan toch met rechts een bal voorbij de doelman plaatsen.
Vorig seizoen vond Elie Baup Bordeaux te afhankelijk van Pauleta. Daarom transfereerde hij in de zomer Jean-Claude Darcheville, die voor Lorient 19 keer raak trof. Maar Darcheville is dit seizoen vooral invaller, zodat alle druk toch weer op de schouders van de Portugees rust.
Lierse (twee seizoenen geleden) en Standard (vorig jaar) konden Pauleta en Bordeaux Europees niet uit de beker kegelen. Roda JC (vorig seizoen) slaagde daar wel in. Hoe, Georges Leekens? “Door achterin met drie in zone Pauleta op te vangen. Niet met mandekking, zoals veel Fransen proberen. Hij is bijzonder sterk, probeerde elk van onze drie verdedigers uit, maar die lieten zich niet op een foutje betrappen. Hij is moeilijk af te stoppen, zaak is dan ook vooral om de aanvoer af te snijden en dat steekballetje eruit te halen. Ik herinner me dat we vooral dat bijzonder goed deden. Ginder verloren we met 1-0, hier wonnen we met 2-0. Achterin is hun verdediging vrij goed te pakken, ik zie kansen voor Anderlecht.”
door Peter T’Kint
‘Ik weet altijd perfect waar de verdediger en de doelman opgesteld staan.’
