Israëli, geboren op 15 december 1981 in Beer Sheva. 1,78 meter – 70 kilo. Profiel: de ambassadeur.
Elyaniv Felix Barda: “Die Felix mag er best bij, ja. ( lacht) Dat is de naam van mijn grootvader. Ronny Van Geneugden had het een keer gezien op mijn paspoort en noemde mij daarna gewoon Felix. Goeie trainer overigens, Ronny. Ach … Broos, Van Geneugden, Denier, Vanhaezebrouck, Vercauteren, ik heb aan iedereen wel wat gehad. Ik ben in elk geval bij Genk een betere en completere voetballer geworden. Het meest nog heb ik mij fysiek ontwikkeld, denk ik. Door de fitnesstrainingen, door het hogere tempo in de wedstrijden ook. Ik denk dat ik pas nu in mijn beste jaren kom. Ik heb intussen al heel wat ervaring opgedaan natuurlijk, ook met de nationale ploeg.
“Het kan altijd beter, maar ik kijk toch best tevreden terug op die drie jaar Genk. Nu je het zegt: ik viel met uitzondering van het seizoen 2007/08, mijn eerste bij Genk, acht jaar na elkaar in de prijzen. Promotie naar eerste klasse met Hapoel Beer Sheva, twee keer landskampioen met Maccabi Tel Aviv, twee keer bekerwinnaar met Hapoel Tel Aviv en intussen ook een beker en vorig jaar een Europees ticket met Racing Genk. Alleen in 2008 won ik niets, we eindigden toen maar als negende, maar ik werd met zestien goals bijna topscorer, ja. Ben ik dan een garantie op succes? ( lacht) Dankjewel, maar zo onbescheiden wil ik niet zijn. Het blijft een teamsport natuurlijk.
“Ook daarom zal je mij nooit horen morren als ik eens naast de ploeg valt. De trainer heeft natuurlijk veel mogelijkheden, met een goeie mix van jonge en ervaren spelers. Waar ik speel – in de spits, achter de spits, links of rechts, met Marvin of Jelle – dat maakt mij echt niet uit. We moeten het met z’n allen gewoon de trainer zo moeilijk mogelijk maken. Maar eerlijk: that bank is nothing for me. Die periode vorig jaar waarin ik zo weinig speelde, was voor mij dan ook de moeilijkste uit mijn jaren bij Genk. Het hoogtepunt? De beker natuurlijk. Maar ik wil nog meer prijzen met Genk. We zijn in elk geval al goed gestart in de competitie. Play-off 1 moet haalbaar zijn en dan is veel mogelijk. Onze bekercompetitie moet nog beginnen, het is wat vroeg om daar al grote uitspraken over te doen.
“Ik lig nog tot 2013 onder contract en ik steek niet weg dat ik mij uitstekend voel bij Genk. Niet alleen bij de club, mijn vrouw en mijn twee dochters Hoshen en Shalev ( 4 en 2 jaar, nvdr) zijn hier intussen al helemaal aangepast. De kinderen spreken Nederlands, de jongste is hier zelfs geboren, ze zijn dus stilaan meer Belg dan Israëli. Ik begrijp trouwens ook al aardig wat Nederlands, spreken vind ik moeilijker, moet ik zeggen. Ik weet dan ook echt niet wat de toekomst zal brengen. Ik weet zelfs niet of we ooit terugkeren naar Israël. Al is het weer daar wel beter natuurlijk. ( lacht) Over de politieke situatie laat ik mij liever niet uit, neen. Staat ergens geschreven dat ik als ambassadeur voor mijn land happiness en joy uitdraag in Genk? ( lacht)
“Ik doe in elk geval mijn best voor een opperbeste sfeer in de ploeg, neem daarin graag mijn verantwoordelijkheid. Dat ik al na een jaar Genk in Israël werd uitgeroepen tot Sportman van het Jaar 2008 flatteerde mij wel maar daarvoor doe je het natuurlijk niet. De appreciatie van het publiek, van de supporters, dat is het belangrijkste. Maar als profvoetballer moet je altijd zo ambitieus mogelijk zijn. Als zich ooit een topclub aanbiedt, zit een vertrek er natuurlijk in. Tot nader order voel ik mij evenwel honderd procent gelukkig in Genk. En wil ik mij honderdvijftig procent inzetten op het veld.”
door frank buyse
“That bank is nothing for me.”
