In één klap heeft Trond Sollied al het krediet dat hij in dit land opbouwde aan diggelen gegooid. Maar verwonderlijk is de gênante soap die hij vorige week opvoerde eigenlijk niet. Trond Sollied bleek eerder al geen man van fatsoen te zijn. Vijf jaar geleden liet hij bij AA Gent zijn contract in het Noors vertalen terwijl hij al voor Club Brugge had getekend. Wie zoiets doet, heeft geen morele gedragscode.
De wrange vaudeville die Trond Sollied vorige week in Griekenland opvoerde, moet dan ook hierin gekaderd worden. Zonder zijn club in te lichten onderhandelde hij eerst met Olympiakos Piraeus en dan met VfB Stuttgart. Hij liet zijn vertrekboodschap op video vastleggen. Die video belandde met medeweten van Sollied, de man die alles zo goed onder controle houdt en die er graag mee pocht dat geen detail aan zijn oog ontsnapt, bij mensen die dat aan kranten doorspeelden. Sollied, die zich bedrogen voelde, was zich daarbij van geen kwaad bewust geweest. Net zoals hij er geen graten in zag om met Standard te onderhandelen en om in volle titelstrijd naar Athene te reizen om met Panathinaikos te praten en dat af te doen als een vriendenbezoek. Sollied werd niet eens rood toen hij dit vertelde.
Natuurlijk heeft Trond Sollied het voetbal in België iets bijgebracht. Zeker de eerste jaren was de Noor een vernieuwer die met zijn looplijnen, zijn eeuwig adagium, streefde naar herkenbaarheid. Als weinig anderen kon hij een concept op een team overplanten. Snel, veel te snel werd hij in de galerij van de allergrootsten geplaatst. Dat kwam zijn al niet geringe zelfbeeld niet slecht uit. In een onbewaakt moment liet Sollied zich ooit eens ontvallen dat hij met zijn Dream Team de legendarische ploeg van Ernst Happel met 5-0 van het veld zou vegen. Een misplaatst staaltje van zelfoverschatting. Want in vergelijking met het blufferige en avontuurlijke spel van Happel is het voetbal dat Sollied opdist schraal. En zijn trainingsaanpak monotoon en op den duur geestesdodend. Vooral vorig seizoen kapten vele spelers daarop af.
Sollied gaf zijn spelers wel veel vrijheid. Dat scheen hem niet slecht uit te komen. Op die manier hoefde hij zich buiten het veld niet strikt te houden aan de regels van de discipline, al wilde zijn werkethiek binnenskamers wel eens op irritatie stuiten. Dat Sollied, de levensgenieter, graag drinkt, is bekend en al veelvuldig geschreven. Journalisten die met hem doorzakten, verhalen er dezer dagen graag over. Zelfs de zaken die toen off the record werden gezegd, spitten ze nu boven. Soms zou ook de pers zichzelf een rode kaart moeten geven.
Trond Sollied wordt al jaren verteerd door ambitie. Dat is niet verboden. Hij lonkte naar de Europese top. Alleen wilde dat niet zo best lukken. De aanbiedingen uit Italië, Engeland en Spanje bleven uit. Soms kreeg je de indruk dat zijn manager hem overal aanbood en (vermeende) interesse in de pers gooide. Op een gegeven moment werd het bericht gelanceerd dat Sollied naar Barcelona kon, maar dat hij besloot bij Club Brugge te blijven. Toen iedereen was uitgelachen, gingen ze bij blauw-zwart weer over tot de orde van de dag.
Dat Sollied niet door de Europese top werd benaderd, moet voor hem een onuitputtelijke bron van frustratie zijn. Olympiakos Piraeus is ergens de keuze van de armoede. Los van de vraag of de beleving van het voetbal in Griekenland wel bij hem past. Voetbal is daar passie en emotie. Hoe moet een schematicus als Sollied daarin functioneren ? Was het trouwens daarom dat hij vorig weekend nog aarzelde ?
Dat de verhoudingen tussen Trond Sollied en Club Brugge scheef waren gegroeid, was al lang een publiek geheim. Tegen die achtergrond kan je een trainer die met andere clubs praat niets kwalijk nemen. Sollied deed het alleen stijlloos, zonder de beleefdheid op te brengen zijn club in te lichten. Zo doorbrak hij de rust en de sereniteit die Club Brugge anders kenmerken. Het was vreemd om constateren hoe gelaten Club dat allemaal onderging. Het liet zich uit financiële overwegingen gijzelen door de opstapclausule in het contract van Sollied en durfde niet resoluut in te grijpen. De vraag is of deze Griekse soap niet op een andere manier vermeden had kunnen worden. Als twee partijen op mekaar uitgekeken zijn, moet er een mogelijkheid zijn om op een volwassen manier uit mekaar te gaan.
Nu zijn de scherven niet meer te lijmen. En kon Trond Sollied de afgelopen dagen een vreemd machtsspel opvoeren. Hij hield de touwtjes stevig in handen, alsof hij subtiel wilde afrekenen met die mensen waarvan hij vond dat ze hem onheus hadden behandeld. Maar hij bracht vooral zichzelf schade toe. Gegarandeerd echter dat Sollied, die zich omringt met een aureeol van onfeilbaarheid, daar anders over denkt.
door Jacques Sys
Club Brugge moest alles ondergaan.
