Enkele maanden nadat een contractverlenging van Jérémy Doku een logische zet leek, moest Anderlecht zijn raket laten gaan. Het is het verrassende einde van een onverkwikkelijke zomermercato.
In welke mate hadden ze bij Anderlecht een nederlaag in Jan Breydel ingecalculeerd? Feit is dat de afgang tegen de Brugse titelverdediger weinig deining veroorzaakte. Het gekletter van de golven was nog het meest voelbaar aan de burelen van de club. Er kwam zelfs een ware tsunami op gang die Jérémy Doku meesleurde richting Bretoense kust. Terwijl het toptalent van Neerpede er enkele uren eerder nog van uitging dat hij zou opdraven in het Jan Breydelstadion, werd hij in de armen van Stade Rennes geduwd. Niet alleen door het makelaarsbureau Stellar – dat een grote slag wilde slaan voor het aflopen van hun overeenkomst met de Rode Duivel op 30 juni 2021 – maar ook door het management van Anderlecht. De Brusselaars vonden geen andere uitweg dan zich te ontdoen van een speler die nog het meest het zo geroemde process van Vincent Kompany belichaamde. Vince legde meteen al zijn kaarten op tafel toen hij na de nederlaag in het Venetië van het Noorden ondervraagd werd over Doku. ‘Iedereen weet dat de club bepaalde prioriteiten moet stellen om weer op de rails te zitten en een ploeg te worden die wedstrijden wint. We betalen nu voor fouten uit het verleden. Maar we moeten hierdoor om te overleven.’
Voor Coucke kon het niet snel genoeg gaan, maar door zijn beslissingen ging veel geld in rook op.
Enkele weken daarvoor moest Kompany tijdens zijn tv-optreden in Extra Time, net na zijn machtsgreep in de Brusselse dug-out, toegeven dat het met de financiële toestand van de club erger gesteld was dan wat hij zich bij zijn aankomst had ingebeeld. Ondanks die precaire situatie, waardoor Peter Verbeke genoodzaakt was om de markt op te gaan met een schamele enveloppe van vijf miljoen euro, had Anderlecht beslist om in overdrive te gaan om twee van zijn mooiste kroonjuwelen uit Neerpede in het Lotto Park te houden. Albert Sambi Lokonga en Jérémy Doku waren dus de prioriteiten bij het ingaan van de zomermercato. Het contract van de winger liep nog minder dan twee jaar en hij kreeg een voorstel om de overeenkomst met drie jaar te verlengen met een salarisverhoging die gradueel zou stijgen van 1,3 miljoen naar 1,7 miljoen euro per jaar. Welke omstandigheden hebben er bij Anderlecht uiteindelijk toe geleid om hét symbool van zijn succesvolle jeugdopleiding van de hand te doen?
EXPORTPRODUCTEN
Begin mei eiste Standard alle media-aandacht op omdat zijn licentie geweigerd werd en daardoor werden de financiële problemen van paars-wit onderbelicht. Achter de schermen vroegen veel mensen zich af hoe RSCA erin geslaagd was om dat waardevolle velletje papier te bemachtigen. Tal van kwesties wierpen bijkomende vragen op. Via zijn bedrijf Alychlo, dat eigenaar is van een deel van het stadion, was Marc Coucke nog steeds betrokken partij bij KV Oostende. En er was de vage rol van Wouter Vandenhaute, van wie de licentiecommissie geloofde dat hij in de maanden voor hij het voorzitterschap opnam geen significante rol vertolkte binnen de club.
De grootste bezorgdheid die uit het rapport van het licentiedepartement naar voor kwam, was van financiële aard. Anderlecht leefde boven zijn stand en werd van de verdrinkingsdood gered omdat Coucke geregeld met reddingsboeien smeet. De Oost-Vlaming treuzelde niet om een kapitaalsverhoging door te voeren zodat zware verliezen opgesmukt konden worden in de finale afrekening. De exuberante levensstijl van de Brusselaars werd niet afgestraft en ze kregen zelfs een voorkeursbehandeling van de licentiecommissie. Aan Anderlecht werd gevraagd om elke drie maanden, en dat tot het einde van het seizoen, zijn grootboek op te sturen. De licentiecommissie benadrukte ook dat het een absolute noodzaak was om het budget te respecteren dat op 11 maart 2020 goedgekeurd werd door de raad van bestuur van Anderlecht. De recordkampioen werd dus onder toezicht geplaatst om uiteindelijk minder afhankelijk te zijn van zijn sugar daddy. Het is de voornaamste reden waarom Karel Van Eetvelt de dagelijkse operaties mocht gaan leiden op Neerpede.
De nieuwe CEO van Anderlecht wilde in eerste instantie extra tijd kopen om de financiën recht te trekken en profiteerde van de coronacrisis en de onderhandelingen met de Pro League om een uitstel van de Belgische versie van de Financial Fair Play (FFP) te bekomen. Op die manier zou Anderlecht voorkomen dat het gestraft zou worden met een puntenaftrek voor de tweede kapitaalsverhoging in twee jaar die werd aangekondigd in de marge van het nieuwe voorzitterschap van Vandenhaute. Er was immers sprake van een buitensporige financiële doping, aangezien de reglementen verbieden dat een club zijn kapitaal uitbreidt met meer dan dertig miljoen euro over twee seizoenen. Omdat de raad van bestuur al een tijdje een nieuwe kapitaalsverhoging blokkeert, moest Anderlecht overschakelen naar plan B: spelers verkopen. In tegenstelling tot de twee vorige mercato’s, toen eerst Sebastiaan Bornauw en vervolgens Alexis Saelemaekers verpatst werden, was het niet de bedoeling om te bankrekening te spijzen met de export van een parel uit Neerpede.
OUD BESTUURSMODEL
Bij de kick-off van de Brusselse zomermercato had Anderlecht een aantal concrete pistes geactiveerd om geld in het laatje te brengen. En uiteraard dook de naam van Adrien Trebel weer op. Het veel gehoorde refrein werd bovengehaald: Trebel moet vertrekken omdat mensen aanstoot nemen aan zijn karakter en zijn salaris. De Fransman en zijn makelaar Mogi Bayat hadden na een vruchtbaar seizoen onder de orders van Hein Vanhaezebrouck namelijk gebruikgemaakt van Couckes grootheidswaanzin om een extravagant loonpakket te onderhandelen. Het salaris van de ex-Rouche weegt zwaar op de financiën en het is blijkbaar onmogelijk om een nieuwe thuishaven voor hem te vinden.
Door de foliekes van eigenaar Coucke was het evenwicht op de balans al een tijdje zoek. Een van de meest markante voorbeelden was dat van Samir Nasri, die vorstelijk betaald werd terwijl hij al een tijdje geen officiële duels meer had gespeeld. En er was de acht miljoen euro die voor Bubacarr Sanneh neergeteld werd. Enkele maanden daarvoor kreeg een andere Belgische club hem aangeboden aan een prijs die vijf tot tien keer lager lag. Maar de club in kwestie ging niet in op het voorstel omdat ze hem te zwak vonden voor de top van de Jupiler Pro League. Voor Coucke kon het niet snel genoeg gaan, maar door zijn beslissingen ging veel geld in rook op. Op dat vlak liet hij zich inspireren door het bestuursmodel van Herman Van Holsbeeck, die het ook niet kon laten om geld te verbranden.
Voor wie er nog aan twijfelt: de fouten uit het verleden worden op dit moment cash betaald op Neerpede.
Tijdens het bewind van Michael Verschueren, die op een gegeven moment ook verantwoordelijk was voor het financieel departement, gingen de rekeningen ook in het rood. door royale salarissen gespreid over een lange periode en kolossale contractvoorstellen aan Hendrik Van Crombrugge en Killian Sardella. Het staat ook vast dat de zoon van ‘Mister Michel’ de totstandkoming van een aantal dossiers belemmerd zou hebben. Bij de mensen die het huishouden beheren in het Lotto Park was de degradatie van Verschueren dus geen verrassing.
KOOPWAAR
In een poging om zijn echte diamanten te verbergen, zette Anderlecht met enige moeite andere minder in het oog springende spelers in de etalage. Zo werd er een exitstrategie bedacht voor Francis Amuzu en werden de mogelijkheden afgetast om Van Crombrugge voor enkele miljoenen te verkopen. Bij het ingaan van de zomer was Kemar Roofe uiteindelijk de enige grote uitgaande transfer die Anderlecht kon realiseren. Elias Cobbaut van zijn kant werd als een soort blind date aangeboden in Engeland, maar de plannen van de directie om hem voor een onverhoopt hoog bedrag te kunnen verkopen vielen in het water toen de verdediger vroegtijdig de Diaz Arena van Oostende moest verlaten. De enkel van Cobbaut lag bijna aan diggelen – er werd zelfs gevreesd voor een onbeschikbaarheid van vier maanden – en een transfer was niet meer aan de orde.
Landry Dimata was nog zo’n speler uit wie Anderlecht munt probeerde te slaan. De Rode Duivel in spe stond na een veel te lange lijdensweg alweer op het veld, maar hij lijkt niet helemaal verlost te zijn van zijn mysterieuze knieblessure. Met Dijon dacht Anderlecht een gegadigde te hebben gevonden, maar de medische testen gaven niet genoeg garanties over de fysieke paraatheid van Dimata. En met een communiqué probeerden de spindoctors van de club tevergeefs het medische verdict van hun koopwaar te camoufleren.
Uit voorzorg hadden ze bij Anderlecht de deadline voor het indienen van hun tussentijdse rapport aan de licentiecommissie verschoven van 15 september naar de dag na het sluiten van de transfermarkt in België. Dit was zonder twijfel het indirecte bewijs dat de verkoop van een of meerdere pionnen cruciaal was om de schatkist op peil te houden. Tijdens de lente, te midden van de lockdown, was er al een mogelijkheid om een sterkhouder te verpatsen aan Atalanta, maar die transfer ging niet door toen duidelijk werd dat noch Alejandro ‘Papu’ GÓmez noch Josip Ilicic La Dea zouden verlaten.
De opzienbarende manier waarop Rennes een doorbraak forceerde in het dossier Doku kwam hard aan bij Anderlecht, maar intern beseften ze dat er geen weg terug was. Dankzij de jackpotten van de Champions League en de financiële injecties van de familie Pinault, die het op vier na grootste fortuin in Frankrijk bezitten, zijn de Bretoenen ambitieuzer dan ooit tevoren. Doku, die ondanks zijn jonge leeftijd buskruit in de benen heeft, moet de apotheose worden van de gigantisch dure mercato van Rennes. De laatste dagen raakten de onderhandelingen in een stroomversnelling en kwam het transferbedrag uit op een slordige 25 miljoen euro, eventuele bonussen bij een doorverkoop niet meegerekend. Enkele maanden nadat Verbeke van de contractverlenging van Doku een prioriteit had gemaakt, moest hij noodgedwongen op zoek naar een ander fenomeen om de flank van de Brusselaars voor zijn rekening te nemen.
Van Doku werd verwacht dat hij Anderlecht uit zijn comateuze toestand zou halen. Maar finaal zal hij veel meer geld hebben opgebracht dan wat hij op het veld voor Anderlecht heeft betekend. Voor wie er nog aan twijfelt: de fouten uit het verleden worden op dit moment cash betaald op Neerpede.
Een zomer vol gemiste kansen
Tijdens zijn eerste mercato als Head of Sports van Anderlecht had Peter Verbeke zo weinig manoeuvreerruimte dat hij met zijn minuscule enveloppe snel tegen zijn eigen ambities aanbotste en enkele veelbelovende spelers links moest laten liggen. Zo kwam Anderlecht twee Zuid-Amerikaanse talenten op het spoor die uitkomen voor de beloften van hun nationale ploeg, maar uit geldgebrek werd er niet eens overwogen om een bod te formuleren. Om dezelfde redenen liep het dossier van Isaac Mbenza, die nochtans helemaal bovenaan de lijst van Verbeke stond, ook op niets uit.
Net als vorig seizoen kon Anderlecht rekenen op Vincent Kompany om enkele huurdeals uit te werken met clubs over het Kanaal. Maar met zijn inventiviteit en zijn neus voor interessante opportuniteiten op onontgonnen markten heeft Verbeke het rekruteringsveld van Anderlecht helemaal opengetrokken tot ver buiten het netwerk van Kompany. Verbeke, de nieuwe sterke man van het Brusselse scoutingdepartement, ontdekte ruwe diamant Mustapha Bundu in Scandinavië en kon een Bogdan Michailitsjenko op de kop tikken. Die laatste heeft zich op korte tijd opgeworpen tot een referentie in de Jupiler League.
In zijn zoektocht naar betaalbare spelers is Verbeke ook uitgekomen op de Spaanse markt. Middelmatige spelers uit La Liga worden lang niet zo goed betaald als hun collega’s op het Europese vasteland en veel clubs zijn dringend op zoek naar inkomsten om het hoofd boven water te houden. In die regio kunnen talenten dus aan spotprijzen verhandeld worden. Enkele maanden geleden stond Juan Brandáriz, einde contract en gevormd op La Masia, op de radar van Anderlecht. Chumi legde zelfs medische testen af op Neerpede, maar hij kreeg een onvoldoende van het medisch departement omdat enkele parameters hen zorgen baarde. Uiteindelijk tekende de 21-jarige centrale verdediger bij de Spaanse tweedeklasser Almería.
