De mooiste sportherinnering van marathonloper Koen Naert: ‘Tom Compernolle veranderde mijn leven’

© BELGA
Jef Van Baelen
Jef Van Baelen Journalist voor Knack

Marathonloper Koen Naert en de gouden raad van Tom Compernolle.

Jef Van Baelen vraagt toppers naar hun mooiste sportherinnering.

‘Ik denk nog vaak aan een duurloop in 2007 waarin wijlen Tom Compernolle mijn leven veranderde. We hielden een groepstraining in Torhout. Ik was 18, een snotneus, en Compernolle was mijn idool. Niet alleen om zijn prestaties: ik keek op naar de persoon. Tom was voor mij de eerste “tastbare” atleet: een ongelooflijke loper, maar je kon hem gewoon aanspreken, en hij antwoordde alsof je zijn gelijke was. Dat heb ik altijd meegedragen: je kunt de top bereiken én sympathiek blijven.

‘Tom kwam naast me lopen en begon met me te praten. Dat gesprek verliep zo geanimeerd dat we de anderen achterlieten zonder het te beseffen. Hij zei: “Koen, blijf niet te lang op de piste. Jouw toekomst ligt in de marathon.” Als langeafstandsloper op de piste was de top tien in Europa zowat mijn limiet, dacht Tom. Dat is oké als prestatie, maar niemand spreekt erover. Ik gaf hem geen ongelijk, maar de marathon? Zou ik dat wel kunnen? De marathon is een beest, zeggen ze, niet iedereen kan die afstand temmen. Ik ben niet het grootste loopwonder, mijn tegenstanders hebben zeker meer aanleg. Mijn talent is dat ik doorzet. Dat had Tom goed gezien.

‘Minder dan een jaar na ons gesprek is Tom overleden. Het gaf zijn woorden een bijzondere kracht, als een laatste advies vanuit het graf. Ik stapte over op de marathon, maar het succes bleef uit en ik wist waarom. In 2016 schoof ik mijn job als verpleegkundige aan de kant om alles op de sport te zetten. Een stevig risico, dat niet rendeerde. Dan steekt de twijfel op. Ik werkte graag in de zorg: die job loslaten was de moeilijkste beslissing die ik ooit had genomen. Pas twee jaar later wist ik dat ik de juiste keuze had gemaakt. In de indoorhall van Louvain-la-Neuve hangt een grote foto van mijn overwinning op het Europees Kampioenschap van 2018. Het is een paar meter na de finish. Je ziet me luid “Yes!” roepen, en ik hoor dat mensen blij worden van de euforie op mijn gezicht. Maar eigenlijk was het meer ongeloof dan euforie. Ik had me al vaak voorgesteld hoe het zou voelen om daar als eerste over de streep te komen, maar het was overweldigender dan ik kon denken. Achteraf bekeken is het misschien gek dat ik daaraan dacht bij de grootste overwinning uit mijn carrière, maar ik voelde me ook opgelucht. Die twee moeilijke jaren na 2016 waren niet voor niets geweest. Van dan af wist ik: kan leven van mijn sport. De tijd van krabben om rond te komen was voorbij.’

Lees meer over:
Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content