Ryan Donk (24) lijkt met een jaar vertraging zijn plaats in de verdediging bij Club Brugge beet te hebben. Een open verhaal over enkelpijn, frustraties, mondigheid, opgroeien in Amsterdam en wat getwitter. ‘Het doel is met goed voetbal in de krant te komen.’

De Nederlander is duidelijk geen man die graag kegeltjes zet of netjes spant. Na een ochtend van kracht- en lenigheidsoefeningen kan er ’s namiddags wat worden verdiend, met een spelletje volleyvoetbal. De druk is er even af bij Club. Maar terwijl nagenoeg iedereen helpt bij het opstellen van de proef houden Donk, Odjijdja en later ook Kouemaha zich liever bezig met het rondtikken van de bal. Hard inspelen, elkaar wat jennen ook met moeilijke ballen en dollen als die even wegspringt. Voetbal is genieten voor Donk.

Is de rust terug?

Ryan Donk: “Stilaan. Rust komt met de resultaten. We gaan Europees door naar de volgende ronde, dat was een grote doelstelling. Nu in de competitie nog snel de aansluiting maken.”

Kijk eens terug op de eerste maand?

“De verwachtingen waren hoog, goeie voorbereiding gehad, we zouden scherp beginnen, maar het liep even anders. Praten is altijd makkelijk, je moet het ook doen. Eén echt slechte match, vond ik, die op Kortrijk. Het liep niet, we kregen onze kansjes, maar niet die uitgesproken kansen die je hoort te krijgen. In andere wedstrijden hebben we wel goed gevoetbald, maar gewoon geen goals gemaakt.”

Snapte je de crisis die vrijwel onmiddellijk werd afgeroepen?

“Met AZ stonden we ook wel eens veertiende en dat was crisis. Maar al na drie speeldagen … daar keek ik van op. Onze kwaliteiten zijn er, we gaan echt niet slechter worden. Het moest er ooit uitkomen en dat kon niet lang duren, dacht ik. Wat daarna ook gebeurde. Ik ben redelijk tevreden, het gaat de goeie kant op, ook voor mezelf. Ik wil dit seizoen voor die centrale positie gaan en hoe meer wedstrijden ik speel, hoe meer ik kan inbrengen.”

Met Stijnen en Hoefkens ben jij de enige die elke minuut speelde. Merk je dat de automatismen groeien?

“Jawel, je gaat elkaar steeds beter begrijpen. We schelden elkaar soms wel even uit, maar het gaat steeds beter. Dat schelden moet kunnen, op dat moment zit de adrenaline erin, het gaat om de drie punten. Dan kan het wel even oplopen.”

Er was al een incident tussen jou en Stijnen.

“En tussen mij en Carl ook al. Als we een bal laten lopen omdat we allebei niet in duel gaan, schelden we mekaar uit, ja. Daarna gedaan. Je mag er nog op een andere manier op terugkomen, maar dan wel als het wat rustiger is. Dan praat je het zo uit. Met Stijn en Carl kan ik altijd goed praten.”

Kwam nog meer dan de nederlaag in Kortrijk de nederlaag in de derby hard aan?

“Ja. De scheidsrechter speelde daar ook een rol. Als we met elf hadden gespeeld, hadden we die wedstrijd zeker gewonnen.”

Ivan Perisic pakte rood. Bernt Evens was zijn man op spelhervattingen, maar toen die scoorde, kreeg jij de zwartepiet.

“Klopt.”

En daar was je niet blij mee.

“Zeer zeker niet. Als ik me aan mijn papieren moet houden, is Evens niet mijn man. Hij was de vrije man en dat moet worden opgelost. Door ons, Carl, Stijn en ik, blijkbaar. Maar op dat moment ben je met zo veel dingen bezig dat je het vergeet. Ik had er een discussie met de trainer over. Ik hou me aan de afspraken, maar krijg toch de schuld. Op dat moment loopt het even op, ja.”

Moet de bank dan aangeven: jongens, let even op, we herschikken?

“Dat ook, dat is ook een probleem wat niet is opgelost. Ik kan het niet alleen overnemen, toch?”

Met een dribbel op Westerlo joeg je Koster ook de touwen in.

“Op dat moment moet ik een man meer creëren. Dat doe ik door te dribbelen. Vervolgens zie ik mijn teamgenoten kijken naar mij. Ik moet dan iets doen. Stilstaan lukt niet meer, zij zetten druk en zo raak ik de bal kwijt. Voetbal is een teamsport en als zij erop staan te kijken kan ik niks meer doen en loop je vast. Je moet elkaar helpen, heb ik in de kleedkamer gezegd. Dat Koster kwaad is om dat balverlies is terecht, maar als ik dribbel, moeten zij er wel voor zorgen dat iemand zich vrij loopt.”

Grasmaaiertje

De crisis werd ook afgeroepen vanwege de incidenten en de rode kaarten. Het leek alsof jullie vorig seizoen gewoon doortrokken.

“Dat is ook wel gebeurd. Zeker door de scheidsrechters. Ivan wordt aangeraakt, maar voor Schwalbe uitgemaakt. Joe ( Blondel, nvdr) hoeft maar één tackle te maken en het is gelijk geel. Ik denk dat je bij een nieuw seizoen weer vanaf nul moet beginnen, zeker de scheidsrechters. Het moet van beide kanten komen, maar als een scheidsrechter nu naar Brugge komt, is het bij de eerste tackle haast geel. Ook voor mij.”

Vanwege die rode kaart op Anderlecht vorig seizoen?

“Ja. Het is de enige tackle die ik maakte, maar die blijft doorspelen. Ik heb al met scheidsrechters gesproken. ‘Het is hoe je erin komt’, zeggen ze mij. ‘Doe wat rustiger aan.’ Oké, dat zijn dus de grenzen.”

Was het op dat vlak leuker in Engeland?

“Als ze zien dat je volledig op de bal gaat, of als je allebei erin gaat, mag er meer. Dat is het mooie, het maakt het spel sneller en de competitie leuker. Maar nu … Zelfs bij een schouderduw is er een overtreding.”

Wat voor een centrale verdediger wil je worden?

“Sterk, voetballend. Hard maar fair. Geen knijper, ik ben eerder een grasmaaiertje op sommige momenten, iedereen wegvegen als ik er een tackle ingooi. Maar alles op de bal, ik zal nooit iemand doormidden schoppen. Geen ellebogen, nooit geleerd. Is niet nodig als je iets eerder springt.”

Wel inspelen, voetballend. Daar zoekt Club nog steeds naar, naar dat voetbal van achteren uit.

“Het kan een gevaarlijk middel zijn, met backs die wat aanvallender zijn en twee centrale verdedigers met een goeie inspeelpass. Een lange bal moet je eigenlijk bijna als nood gebruiken, pompen in de laatste minuten. Een lange bal is ook een wapen, de buitenspelers weten dat ik die kan spelen. Als ze scherp staan, speel ik hem over de verdediging heen. Voorheen hadden we geen echte buitenspelers met snelheid, nu wel. En je kunt de chip spelen op Dorege. Maar voetballend over de grond moet ook lukken.”

Communicatie

Waaruit zou moeten blijken dat jullie meer ervaring hebben dan vorig seizoen?

“Minsk uit. Een goeie ploeg maar we hebben ze ginder direct vastgezet en de wedstrijd naar onze hand gezet. Dat is dankzij de ervaring van vorig seizoen. Je leert heel snel van die andere clubs in andere competities. 0-3 na één helft, ik hoop dat we vaker zulke wedstrijden kunnen spelen. Westerlo uit, STVV thuis … Ik denk dat we vorig seizoen vaak heel laat scoorden, dat kostte heel veel kracht.

“In Westerlo heb ik me geërgerd aan de aanvallers, omdat ze tien keer buitenspel liepen en niet de juiste keuze maakten. Dat maakt een verdediger agressief, want wij moeten het schoon houden. Met 0-4 kort na de rust is het zo gedaan. Als je dan in de buurt komt, leg je het ze even uit, dat ze moeten drukken, de tijd moeten nemen, het benutten. Zoals zij wat mogen zeggen als wij een lullig doelpunt tegen krijgen. Als Nabil vindt dat hij weinig ballen krijgt, moet hij dat niet pas in de rust zeggen, maar gelijk op het veld. Als je daarvoor moet schreeuwen om aandacht te trekken, schreeuw dan. Dat soort kleine dingen, dat moet veranderd worden. Als je niks zegt en je wilt boos blijven, haal je jezelf uit de wedstrijd.”

Heeft dat te maken met zijn verwijdering?

“Als dat er al mee te maken zou hebben … Dat heeft hij zélf gedaan en daardoor hoef je niet minder te praten. Je bent gekomen om voor Club Brugge te spelen en wedstrijden te winnen. Waarom zou je dan niet praten, ook al ben je een paar keer weggestuurd of heb je een boete gehad? Je bent speler van Club Brugge en je moet je aan de regels houden. Het is voor hem moeilijk, maar ik heb hem al gezegd: iedereen kan het, iedereen kan er zich aan houden. En anders betaal je maar. De pot wordt steeds groter, we zullen je daar later wel voor bedanken Vergeleken met Engeland is die boetepot hier niks, heb ik hem ook al gezegd. Bij West Brom was de boete 100 euro per minuut te laat. Als je dat hier krijgt, heb je geen salaris meer. Of komt niemand laat. File? Neem een file eerder, zei Van Gaal. Ben je gelijk klaar.”

Moesten de regels strenger?

“Er waren al regels, maar ze worden nu meer in de gaten gehouden. Ook door de spelers, die wat meer durven zeggen en aangeven. De trainer moet niet de politieagent spelen. Als er grotere dingen zijn, dan moet hij tussenbeide komen.”

Moet je als speler ook optreden als Kouemaha met iets idioots als een kopstoot uitpakt en een schorsing krijgt? Of is dat delicaat?

“Neen. Ik heb Dorege gelijk aangesproken, want die wilde nóg wat tegen de scheidsrechter zeggen. Ik heb hem gezegd: je benadeelt het team en gaat het alleen erger maken. Ik praat op dat moment, zo ben ik wel. Sommigen doen het wat later, of kijken het aan, maar ik praat direct.”

Pijn

Blik eens terug op vorig seizoen. Was het voor jou allemaal negatief?

“Neen, het is een leer-jaar geweest. Ik heb héél lang op een andere positie gespeeld, op vraag van de trainer. Ik heb dat geaccepteerd en mijn best gedaan.”

Zat er niet nog meer in?

“Ik heb eruit geleerd. Je bent gebonden aan de lijn, dat was voor mij het moeilijkste. Centraal ren je overal. Je hebt soms geen man, moet vrije ruimtes dekken, in positie blijven staan. Ik lees nu beter het spelletje.”

Het nadeel was dat je het beeld bij de supporters nu moet bijstellen. Zij waren teleurgesteld.

“Ik ben niet binnengehaald als rechtsachter, dan moeten ze me daarop niet bekritiseren.”

Hoe ging je ermee om? Gehaald als centrale verdediger, lang geblesseerd, daarna rechtsachter, een tijdje op de bank …

“Conditioneel kon ik het na een tijdje ook niet meer opbrengen. Net omdat de blessure aan de voet was. Ik kon niet rennen of fietsen. Het duurde ook zo lang, die blessure, waarna ik zelf de keuze heb gemaakt dat ik fit was. Ik voelde nog pijn, maar dacht: het komt wel een keer los. Maar dat is nooit gebeurd. En op dat moment speel je dan ook geen goeie wedstrijden. Ook dat is een les van vorig seizoen: je moet naar je lichaam luisteren.”

De club wilde dat je hier revalideerde, jij verkoos Amsterdam.

“Elke keer dat ik vrij was, was ik daar. Ik kon haast niks doen, dan was ik beter af in Amsterdam. Nu woont mijn vriendin hier, maar op dat moment was ik hier nog alleen. Ik werd boos, gek, agressief op mezelf. Het huis werd opeens klein …”

En Brugge stil.

“Mooie stad, maar om zeven uur ’s avonds ben je klaar. Ik ben Amsterdam gewend, Birmingham, drukkere steden.”

Jordaan

Hoe was het opgroeien in Amsterdam?

“Leuk. Ik heb eerst in de Jordaan gewoond, het oudste deel van Amsterdam, in het centrum, en daarna Sloten, net erbuiten. Zoals Brugge: rustig, om zes uur alles dicht. Goeie opvoeding gehad. Multicultureel, je begint elkaars taaltje te leren. Van jezelf afbijten, dat ook, anders lopen ze over je heen.”

Hoe komt het dat jij nooit werd opgepikt door Ajax?

“Er gaan nog steeds veel spelers van Zeeburgia, mijn club, naar Ajax, maar ik viel niet op. Wel op mijn zeventiende, bij het eerste, en op dat moment zouden er gesprekken zijn, maar ik was toen al te oud. Ik zou er misschien stage lopen, maar dat wilden ze uiteindelijk niet. Toen kwam RKC en trok ik naar Waalwijk. Ieder zijn eigen weg en mijn weg is er eentje zonder Ajax.”

Kom je uit een hechte familie?

“Heel hecht. We zijn met elkaar opgegroeid, ze komen elke week langs. Ik heb nog vijf generaties. Mijn overgrootoma is 102. Echt super. Ze is nog heel goed: lopen, kleren wassen, ze wil nog alles zelf doen. Ik wil ook elk jaar Suriname zien, ook al is het soms maar voor een weekje en doe ik er niks. Wat van het weer genieten. Het wordt er ook beter, laatst is er weer een nieuwe president en Bouterse is terug aan de top. Wat ik daarvan moet vinden, weet ik niet. Dat is meer iets voor de oudere generatie. Ze willen weer dat het Surinaams elftal wordt opgestart, met Nederlandse spelers. Ik heb ooit een brief gekregen dat ik voor het Surinaams elftal moet uitkomen, maar wacht af. Ze zijn aan het kijken hoe het zit met de dubbele paspoorten. Mensen uit de Marokkaanse en Turkse gemeenschap krijgen dubbele paspoorten, Surinamers niet. Ik ben Nederlander.”

Gaat het goed met Nederland? Politiek lijken jullie ook op de sukkel, en afgemeten aan de impact van Geert Wilders lijkt de tolerantie minder.

“Ik volg de politiek niet. Er is zo veel culturele vermenging. Als je dat eruit zou halen, hou je nog 500 Nederlanders over. Dat moet je er niet uit willen, het maakt Nederland net zo mooi.”

Trillende benen

Ben je nog steeds de snelste uit de groep?

“Dat weet ik niet. Ik moet nog met Wilfried ( Dalmat, nvdr) rennen. De rest heb ik allemaal gehad. En geklopt. ( lacht)”

Als ik twee goeie seizoenen maak, ben ik weg, dacht je een jaar geleden.

“Dat was ook de frustratie over vorig jaar. Je maakt een planning en daar wilde ik me aan houden. Ik wilde er niet onder lijden, maar het is wel gebeurd en daardoor wilde ik snel terugkomen.”

Je volgt het Engelse voetbal intens. Was het verkeerd om weg te gaan?

“Ik heb er niet zelf voor gekozen. Ze konden op dat moment het transferbedrag niet betalen. Dan moet je terug. Ik heb toen voor Brugge gekozen. Maar ik wil zeker nog terug, het is het mooiste. Ook al is het fysiek zwaar. Als je voor de zeventigste keer moet springen, gaan je benen trillen. Zelfs die van mij. ( lacht)”

Werk je aan je lichaam om het klaar te maken voor het Engelse voetbal?

“Dat moet je sowieso doen, ook voor de Belgische competitie. Daarom doen we die krachtoefeningen en de gekke oefeningen van de trainer. Vandaag moesten we op de rug liggen en daarna steunend op hielen en schouders aan de overkant komen. Goed voor je hamstrings. Probeer het maar eens.”

door peter t’kint

Als een scheidsrechter naar Brugge komt, geeft hij haast bij de eerste tackle geel.