Hoe vergaat het de Profvoetballer van het Jaar 2015 nu hij voor Cruz Azul speelt, een van de groten uit het Mexicaanse voetbal? Een verslag van de eerste weken van Víctor Vázquez in zijn nieuwe omgeving. Hoewel het verschil met België groot is, heeft hij zich zonder problemen weten aan te passen.

We zagen Víctor Vázquez voor het laatst tijdens een stevige ontgoocheling, op 20 december vorig jaar in de topper met Club Brugge thuis tegen Anderlecht (1-4). Het was zijn laatste prestatie in het blauw-zwarte shirt, dat hij vier jaar lange met verve heeft gedragen. Twee maanden later treffen we hem ver van de Vlaamse winter onder de Mexicaanse zon bij een nieuwe topwedstrijd, die tussen zijn kersverse werkgever Cruz Azul en het sterke América. De wedstrijd vindt plaats in het mythische Aztekenstadion, de immense voetbaltempel die twee wereldbekerfinales mocht verwelkomen, in 1970 en 1986. Tijdens deze ‘jonge’ clásico, die voor 70.000 toeschouwers wordt gespeeld, wordt Vázquez in de vijfenzestigste minuut vervangen zonder dat hij een rol van betekenis heeft gespeeld. Cruz Azul sleepte bij zijn grote rivaal een gelijkspel uit de brand (3-3). Voor de Spanjaard was het nog maar de tweede basisplaats in de Liga MX zoals het Mexicaanse kampioenschap wordt genoemd. Het heeft dan ook lang geduurd voor zijn transfer helemaal in orde was en daardoor moest hij ook fysiek eerst weer wat bijbenen.

BOUWMATERIALEN

Voor de Profvoetballer van het Jaar 2015 kon de verandering van decor nauwelijks ingrijpender zijn. Vázquez verliet ons vlakke land om voortaan op een hoogte van 2240 meter boven zeeniveau te gaan wonen in een megapolis die twee keer meer inwoners telt dan heel België en waar het verkeer zodanig in de knoop zit dat het soms twee uur duurt voor men van thuis op zijn werk geraakt. De Spanjaard heeft dat grote verschil evenwel moeiteloos weten te overwinnen. ‘Ik ben heel gelukkig hier’, steekt hij van wal. ‘In een land terechtkomen waar men Spaans spreekt, heeft de aanpassing natuurlijk vergemakkelijkt. En ook die van mijn gezin, dat hier heel gelukkig is.’ En dan heeft hij het over voetbal: ‘Ik gaf al enkele maanden aan dat ik vond dat ik alles gegeven had voor Club Brugge. Ik had nood aan een nieuwe uitdaging en Cruz Azul heeft me die geboden.’

Officieel werd hij getransfereerd op 9 januari, na een feuilleton van onderhandelingen die over de jaarwisseling heen liepen. Vázquez tekende een contract van drie jaar bij de cementeros, de bijnaam van de club die de naam draagt van Cruz Azulcement, een multinational op het domein van bouwmaterialen. In die welvarende club speelt Vázquez aan de zijde van Colombiaanse, Ecuadoraanse, Paraguayaanse en Mexicaanse internationals. Een voorbeeld van de koopkracht van de blauwe club: vorig jaar ging ze shoppen in Europa en legde ze onder meer een ex-speler van Bayern München onder contract: Roque Santa Cruz. Maar de Paraguayaan kampt met een weerbarstig lichaam en heeft nog maar weinig gespeeld. Niettemin verdient hij 300.000 euro netto per maand, het hoogste salaris uit de Liga MX tot de komst van de Franse international André-Pierre Gignac naar Tigres. Vázquez zweert nochtans dat geld niet zijn voornaamste drijfveer was. ‘Ik heb een goed contract’, geeft hij toe. ‘De club heeft tijdens de onderhandelingen een inspanning gedaan voor mij. Maar ik ben echt niet naar hier gekomen om uit te bollen. Het zijn de sportieve uitdaging en het perspectief dat mijn gezin kreeg om een nieuw land te kennen, die de doorslag gegeven hebben.’

PREUD’HOMME

Dat een van de grote vier clubs uit het Mexicaanse voetbal (samen met América, Chivas en Pumas) de beste speler uit de Jupiler Pro League van het afgelopen seizoen onder contract kon leggen, werd door de lokale pers als een zeer goeie deal beschouwd. Doordat hij in een ploeg terechtkwam die goed draaide, werd hij ook niet als een ‘verlosser’ aangezien, en dat gaf zijn trainer, Tomas Boy, de luxe om de nieuweling wat tijd te gunnen vooraleer hij van hem een titularis maakte. Vandaar dat de ex-Bruggeling tot de zesde speeldag van de Liga MX, op 13 februari tegen Querétaro, moest wachten op zijn eerste basisplaats in de elf van de cementeros. Tegen de voormalige club van Ronaldinho won Cruz Azul met 1-0 en Vázquez, die links op het middenveld was opgesteld, speelde op de manier die we van hem kennen: handig tussen de lijnen lopend, met doorzicht in het spel en daarbovenop enkele penetraties via de centrale as.

‘Boy gebruikt me een beetje zoals MichelPreud’homme‘, verklaart Vázquez. ‘Wanneer de tegenstander de bal heeft, moet ik in mijn zone verdedigend werk opknappen, maar als wij balbezit hebben, krijg ik redelijk veel vrijheid. Op fysiek vlak is de Mexicaanse competitie zwakker dan de Belgische. Er wordt minder druk gezet en dus krijg ik meer ruimte. Maar qua techniek staan ze hier een trapje hoger. Elke ploeg wil hier voetballen, dus vind ik het hier wel prettiger.’

LATIJNSE SFEER

Volgens Vázquez kan zijn nieuwe werkgever, die acht landstitels op zijn palmares heeft, een beetje beschouwd worden als het Club Brugge van Mexico: ‘Het is een van de beste drie clubs van het land, de infrastructuur is excellent en ze doen hier alles opdat je je goed zou voelen. Dat is ook zo in Brugge, alleen zorgde de taalbarrière er daar voor dat het in het begin wat stroever liep, gewoon omdat ik de mensen niet begreep.’

In Mexico kan Vázquez bovendien steunen op de aanwezigheid van zijn landgenoot Marc Crosas, die nu zes maanden bij Cruz Azul speelt. Crosas is een oud-leerling van La Masía zoals Vázquez. De gewezen speler van Olympique Lyon en Celtic Glasgow heeft een niet te onderschatten invloed gehad op de beslissing van zijn nieuwe Spaanse teammaat. ‘Toen Cruz Azul me contacteerde, heb ik hem gebeld’, bevestigt Vázquez. ‘Hij vertelde me alleen maar goeie dingen over Mexico, zowel over het niveau van het voetbal als over het dagelijks leven dat hij hier leidt. Hij is al drieënhalf jaar hier in het land en hij is van plan hier te blijven.’ Voor hij bij Cruz Azul tekende, speelde Crosas ook al bij twee andere Mexicaanse clubs: Santos Laguna en Leones Negros. ‘Marc vertelde me ook dat de levensstijl hier sterk gelijkt op die in Spanje’, gaat Vázquez verder. ‘Die Latijnse sfeer moest me wel bevallen, verzekerde hij mij.’

Maar in een land dat al te vaak in het nieuws komt wegens zijn moorden en verdwijningszaken, is het beter om je voorzorgen te nemen. Vázquez woont in een nette afgesloten wijk. Dergelijke beveiligde zones, vooral voorbehouden aan de betere klassen, zijn doodnormaal in de Latijns-Amerikaanse agglomeraties. ‘Het leven is in Mexico natuurlijk iets riskanter dan in België,’ geeft hij toe, ‘maar al is Mexico-Stad iets gevaarlijker dan Brugge, het is ook een heel mooie stad waar het goed is om te leven.’

De enige echte moeilijkheid die Vázquez hier kende bij zijn integratie, was de aanpassing aan de hoogte. Net nadat de Spanjaard zijn handtekening had gezet onder het contract met Cruz Azul, verklaarde de fysiektrainer van de club dat hij enkele weken geduld zou moeten hebben vooraleer hij negentig minuten voetbal zou aankunnen, ook al was hij fysiek tiptop in orde. Bij zijn debuut, op de derde speeldag van de Liga MX op 23 januari op het veld van León, moest Vázquez zich dan ook tevredenstellen met een invalbeurt op het einde van de wedstrijd. Drie dagen later stond de middenvelder voor het eerst in de basis, maar dat betrof slechts een bescheiden wedstrijd voor de beker van Mexico (de Copa MX), een toernooi waarin de topploegen steevast met een B-elftal spelen.

DE RISEE VAN MEXICO

Door voor Mexico te kiezen gaat Vázquez wel een heel eind weg spelen, maar zijn doel blijft min of meer hetzelfde als toen hij naar Brugge trok: een landstitel schenken aan een club die al een hele poos geen prijzen meer pakt. Voor Cruz Azul is dat zelfs al geleden van 1997. Het zou de supporters van de cementeros haast jaloers maken op die van Brugge, die ‘slechts’ tien jaar op een landstitel aan het wachten zijn.

Vanwege de bijna lachwekkende manier waarop het de bekroningen rateert – vijf verloren finales sinds 1997 – is Cruz Azul de risee geworden in het land van Chicharito. De meest recente mislukking, daterend van 2013, illustreert perfect de vloek die de club lijkt mee te dragen. In de blessuretijd incasseerden de hemelsblauwen een doelpunt, gescoord door… de keeper van América. Die goal zorgde voor verlengingen en nadien een strafschoppenepiloog waarin de cementeros onderuitgingen. Met dat negatieve palmares wordt elk foutje de club zwaar aangerekend. Toen Cruz Azul begin januari op zijn website verkondigde dat Vázquez uit de Bulgaarse (!) competitie kwam, was het hek van de dam. Tot overmaat van ramp beging de club nog een tweede blunder op 26 januari, de dag dat Vázquez zijn debuut maakte in de Copa MX tegen Venados Merida, een tweedeklasser. Na de wedstrijd vergat de spelersbus gewoonweg de Spanjaard en zijn ploegmaat Fabio Santos. Om thuis te geraken moest Vázquez een taxi nemen aan de grote laan naast het Estadio Azul, waar supporters van de gelegenheid gebruikmaakten om een selfie te nemen met de nieuwe vedette…

THUIS IN BRUGGE

Op dit ogenblik staat Cruz Azul zevende in het klassement van het halfjaarlijkse kampioenschap, dat zeventien speeldagen telt en afgesloten wordt met een play-offfase (zie kader). De vraag is: gaat de middenvelder, die zijn lievelingsnummer 7 heeft mogen houden, meer succes kennen met zijn Mexicaanse werkgever dan met zijn voormalige Belgische? ‘Ik meen dat we met Brugge vooral pech gekend hebben’, legt Vázquez uit. ‘Twee keer waren we er dichtbij, maar moesten we de titel toch nog aan Anderlecht en Gent laten.’

Wat er ook van zij, de Spanjaard hoopt dat het dit jaar raak zal zijn voor blauw-zwart, ook al is hij er zelf niet meer bij: ‘Ik volg de wedstrijden van Club. Op dit moment gaat het hen voor de wind. Ze staan aan de kop van het klassement en ze zitten in de finale van de beker. Ik wens hen het allerbeste toe.’

Na vier jaar België beweert Vázquez voor altijd verknocht te zijn aan blauw-zwart. ‘Brugge is voor mij zoals Barça, het is mijn thuis’, vertrouwt hij ons toe. ‘Het is de club die ervoor gezorgd heeft dat ik mijn carrière op een cruciaal moment opnieuw kon lanceren. Dat zal ik nooit vergeten.’ Op zijn 29e is Vázquez aan een nieuw avontuur begonnen – allicht het laatste in zijn loopbaan – als conquistador van Mexico.

DOOR THOMAS GOUBIN IN MEXICO – FOTO’S BELGAIMAGE

‘Op fysiek vlak is de Mexicaanse competitie zwakker dan de Belgische, maar qua techniek staan ze hier een trapje hoger.’ – VÍCTOR VÁZQUEZ

‘Cruijff zei dat de allergrootsten de bal in één tijd spelen. Qua techniek behoort Vázquez tot die categorie.’ – MARCELO MICHEL LEAÑO