‘Ziet Yvan Mayeur Brussel als een gevangenis voor arme mensen die misschien ooit zullen vertrekken?’

Burgemeester Yvan Mayeur wil van het centrum van Brussel een shoppingmall plus parking maken voor de rijke klanten uit Ukkel. En de Brusselaars zelf? Die moeten maar tevreden zijn met de kruimels die de rijke shoppers laten vallen. Bruno De Lille en Bart Dhondt van Groen zijn het daar niet mee eens.

De Brusselse burgemeester Yvan Mayeur (PS) verklaarde afgelopen zaterdag tijdens de Brussels Summer University dat de stad Brussel wel degelijk nog steeds van plan is 4 extra ondergrondse parkings in het stadscentrum aan te leggen. De PS-sp.a zet zich daarmee volledig én openlijk op de lijn van haar MR-VLD coalitiegenoten.

Het stadsbestuur geeft daarmee duidelijk het signaal dat je maar beter met de auto naar het centrum komt. Vreemd want overal in Europa beseft men dat de autodruk net moet dalen om de leefbaarheid van de steden te verbeteren. De burgemeester vindt die parkings echter noodzakelijk “omdat hij rijke klanten uit Ukkel en de Woluwes naar het stadscentrum wil lokken. Wat die bemiddelde klanten dan besteden zou dan weer ten goede komen aan de arme stadsbewoners.”

Het is duidelijk dat onze burgervader er wel een heel paternalistische neo-liberale visie op nahoudt. Zijn uitspraken zijn vooral verhelderend omdat de Brusselse socialisten tot voor kort overal rondbazuinden “dat die parkings er toch nooit zouden komen”. Volgens PS en sp.a hadden ze die parkings enkel aanvaard om de voetgangerszone er bij haar MR-VLD-coalitiegenoten snel door te duwen en zou er vervolgens geen enkele parking bijkomen wegens “overbodig en geen interesse van de privé”. Dat verhaal mogen we dus klasseren in de rijke bibliotheek van volksverlakkerij.

Schokkend is vooral dat onze eigen burgemeester blijkbaar zijn stad heeft opgegeven. De Brusselaars zijn arm en zullen dat volgens hem altijd blijven. En dus moeten ze er maar wat auto-overlast bijnemen om de bemiddelde klant van buiten de stad zijn shopping-plezier te gunnen. Als ze braaf zijn, vallen er wel wat kruimels naar beneden.

Wij zien een stad echter als een plek waar je wil zijn, waar je wil wonen, leven, je amuseren en niet zoals het Brusselse college enkel als een baanwinkel waar je snel iets koopt en nog sneller weer weg wil zijn. Ziet Mayeur Brussel misschien als een soort ‘gevangenis voor arme mensen’ die toch zullen vertrekken vanaf het moment ze het wat beter krijgen? Verklaart dat zijn fatalistische houding?

Wij kennen heel veel mensen die doelbewust voor Brussel hebben gekozen. Mensen die van overal naar het Brusselse stadscentrum zijn komen wonen omdat het een boeiende, bruisende plek is. Een plek zoals je er geen tweede vindt in ons landje. Brusselaars van alle slag die bereid zijn de handen uit de mouwen te steken om hun stad nog aangenamer te maken: die bijvoorbeeld verschillende keren zijn gaan picknicken aan de Beurs om duidelijk te maken dat het rijk van koning auto in het stadscentrum voorbij mocht zijn.

‘We vragen dat onze burgemeester zich niet neerlegt bij de kansarmoede waar heel veel Brusselaars mee te kampen hebben, maar dat hij die aanpakt.’

Daarom vragen we dat onze burgemeester zich niet neerlegt bij de kansarmoede waar heel veel Brusselaars mee te kampen hebben, maar dat hij die aanpakt. Zodat die mensen het beter krijgen. Investeer daarna in de kwaliteit van de stad – en niet alleen via de PS-MR-prestigeprojecten die nu op tafel liggen maar ook in de woonwijken – en dan blijven die burgers hier wel wonen. Alleen doe je dat niet door ze te verplichten op een parking te gaan wonen. Want dan hou je inderdaad alleen over wie niet weg kàn en geef je het signaal dat mensen met wat centen maar beter kunnen vertrekken.

Bovendien is de redenering van burgemeester Mayeur ook feitelijk fout. Hij vertrekt nog altijd van een achterhaalde jaren-’70-visie op steden en mobiliteit. Alleen weet intussen iedereen die zich ernstig bezighoudt met lokaal handelsbeleid dat bereikbaarheid maar een minimale rol speelt voor de klanten. Je hebt twee soorten shoppers: zij die gericht gaan winkelen (een brood, de krant, ingrediënten voor het avondeten, …) en die daar niet veel tijd bij willen verliezen en dan die mensen die van dat shoppen een leuk moment willen maken.

Belevingscentra als imitaties

Het is duidelijk dat Brussel mikt op de tweede categorie: mensen die van winkel naar winkel slenteren, die graag tussendoor een koffie gaan drinken of een wafel gaan eten en die verrast willen worden door wat animatie of een onverwachte nieuwe zaak. Die mensen komen naar je stad omdat het er leuk is en ze er sowieso willen zijn, niet omdat ze hun auto onder het caféterras kunnen parkeren. Die mensen zijn bereid van hun auto wat verder weg te laten staan, van even de metro of de tram te nemen of zelfs een heel stuk te voet af te leggen als ze maar iets hebben waar ze naar uit kunnen kijken.

Wil je die klanten echt aantrekken, dan moet je vooral investeren in de aantrekkelijkheid van je stad: het moet een place-to-be zijn, mooi, aangenaam en veilig. Er moet veel te doen zijn en het helpt als men de indruk krijgt dat ze authentiek is. Dat is trouwens de reden waarom al die shoppingmalls aan de rand plots “belevingscentra” willen worden: ze proberen het rijke stadsgevoel te imiteren.

Extra wagens aantrekken is dan het slechtste wat je kan doen voor de aantrekkelijkheid van je stadscentrum. Gent bijvoorbeeld beseft dat intussen en wil er van af. Kan Brussel niet beter leren van de Gentse ervaring ipv elke fout opnieuw te willen maken?

Wij geloven in de kracht van de Brusselaars. Wij denken dat Brussel – net als al die andere grote Europese steden die vandaag het voortouw nemen – een stad op maat van haar bewoners kan zijn: groener, mooier, veiliger, met veel openbaar vervoer en fietsers, met winkels in de buurt en speelplekken voor onze kinderen. En met veel bezoekers van alle slag, die heel heel lang mogen blijven plakken (en er uiteindelijk misschien voor zullen kiezen om bij ons te komen wonen). Ze zijn welkom.