Wetenschappers proberen om tot een uniforme glasproductie te komen.
Glas is een vaste stof, maar op microscopisch niveau heeft het raam waardoor we kijken de wanordelijke structuur van een vloeistof. Glas is in feite een vloeistof, waarvan de bewegende moleculen door afkoeling tot stilstand zijn gebracht. De vloeistof stolt en neemt een vaste vorm aan.
Het stollingsmoment heet in het jargon de ‘glasovergang’. Maar het is heel moeilijk om er een uniform proces van te maken. Geen enkel glas is een exacte kopie van een ander, omdat zijn dichtheid afhangt van, bijvoorbeeld, de snelheid van de afkoeling.
Michael Wübbenhorst van het Laboratorium voor Akoestiek en Thermische Fysica van de KU Leuven beschrijft met een aantal collega’s in het vakblad Nature Communications hoe ze een alternatieve methode voor de productie van glas ontwikkelden, die een minder wanordelijke structuur oplevert.
Ze vertrekken van de vloeistof glycerol: die laten ze niet afkoelen maar verdampen en vervolgens, molecule per molecule, op een oppervlak neerslaan. Door dit proces te herhalen verkrijgen ze een soort glas dat veel ordelijker is dan klassiek glas.
De onderzoekers waren verbaasd dat bij het opnieuw opwarmen van dat glas het glycerol zijn ordelijke structuur lange tijd bleef behouden: de stof was zes keer stroperiger dan bij het begin van de procedure. Het proces opent nieuwe perspectieven voor het onderzoek naar nieuwe materialen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier