‘Inmiddels zijn Japanse gesloten centrales weer actief en worden er zelfs nieuwe kerncentrales gepland. Dat gaat allemaal voorbij aan de Duitsers. Die zetten stug door met hun desastreuze Energiewende’, schrijft Robbert de Witt (EW).
Ach, hadden de Duitsers nu maar nog steeds het voorbeeld van Japan gevolgd… Dat deden ze bijna vijftien jaar geleden wel, toen zij net als de Japanners besloten in één klap alle kerncentrales te gaan sluiten.
Vanwege het ongeluk bij Fukushima in 2011 (nee, géén kernramp, er vielen amper doden en volgens VN-experts is de schade door vrijgekomen straling nu amper nog meetbaar) sloeg christen-democraat Angela Merkel ineens om.
Ook al zijn er geen aardbevingen of tsunami’s in Duitsland en hoeft het land geen rekening te houden met scenario’s zoals Fukushima. Japan had destijds 54 operationele kernreactoren, Duitsland had 17 kerncentrales met ongeveer 30 reactoren.
Al die Duitse centrales moesten en zouden dicht. Eind volgende maand, op 25 oktober, worden de twee koeltorens van de kerncentrale bij Gundremmingen opgeblazen. Deze centrale ligt tussen Stuttgart en München en had nog vele jaren goedkope energie kunnen leveren.
Duitsland sluit kerncentrales uit angst
Naar Japan keken de Duitsers niet meer, na dit rigoureuze – en naar nu blijkt oliedomme – besluit. Wellicht wisten de Berlijnse beleidsmakers wat er inmiddels in Japan gebeurde, maar zwegen zij.
Want in Tokio schrokken ze, toen bleek hoe duur energie zou worden na sluiting van alle kerncentrales. Die hoge energiekosten zouden funest zijn voor de concurrentiepositie van Japan, dat net zo’n ontzagwekkende industriële grootmacht is als Duitsland.
Inmiddels zijn Japanse gesloten centrales weer actief en worden er zelfs nieuwe kerncentrales gepland. Dat gaat allemaal voorbij aan de Duitsers. Die zetten stug door met hun desastreuze Energiewende.
Is zon en wind genoeg voor Duitsland?
Net als veel Europese landen wil Duitsland graag CO2-neutraal worden. Maar dat moet zonder schone kernenergie (‘schoon’ omdat het amper CO2 uitstoot, kernafval is er wel).
Eveneens zonder vieze steen- of bruinkool, liefst ook zonder gas, want dat is fossiel en dus vies. Blijft over: zonne-energie en windenergie. Dat valt niet mee, zo is inmiddels duidelijk.
Het kostte honderden miljarden om de volledige energievoorziening van zo’n groot en geïndustrialiseerd land om te bouwen.
Wat als de wind niet waait?
Nederland weet er alles van: het hele netwerk moet op de schop, want in tegenstelling tot fossiele of kerncentrales leveren zon en wind geen stabiele energietoevoer op.
Soms schijnt de zon, soms niet. Soms waait het, vaak niet. Zoals dit jaar. De wind stak in Duitsland minder vaak op, en daar hadden de bedenkers van de Energiewende achter hun bureaus niet op gerekend.
Windparken leverden dit jaar 31 procent minder stroom in de eerste vijf maanden vergeleken met dezelfde periode vorig jaar. Het gevolg: centrales die draaien op kolen of gas moesten 10 procent méér leveren dan een jaar eerder.
Energiewende kost nóg eens 750 miljard
Toch dendert de Energiewende-trein gewoon door. Twee weken geleden kwam CDU-minister van Economische Zaken en Energie Katherina Reiche met een ontnuchterend tussenrapport.
Om het Duitse stroomnet volledig geschikt te maken voor groene stroom, moet er de komende tien jaar nog 750 miljard euro worden geïnvesteerd, waarschuwde zij. Tenzij alles veel efficiënter gaat.
Dus wil Reiche dat er minder regels komen, kabels moeten niet meer ondergronds worden aangelegd want dat is duur, er moet een efficiëntere mix komen van zonne-energie, windenergie, waterkracht- en biomassa-centrales, en energie moet met enorme batterijen worden opgeslagen.
Fabrieken sluiten de snelste weg naar CO2?
Tegelijk denkt de minister dat de energiekosten in Duitsland voorlopig hoger blijven dan in andere Europese landen. Laat staan vergeleken met niet-Europese landen, want buiten Europa zijn maar weinig landen zo fanatiek om de CO2-uitstoot naar nul te brengen.
Het is een van de oorzaken van het afglijden van de Duitse industrie. Duitse bedrijven dreigen het af te leggen tegen concurrentie uit Amerika (waar Donald Trump goedkope fossiele energie weer heeft omarmd) en China.
Zakenkrant Die Welt merkte cynisch op dat fabrieken sluiten voor Duitsland de meest realistische weg naar nul uitstoot is. Ook dat klinkt vertrouwd: vorige week meldde het Planbureau voor de Leefomgeving dat de CO2-uitstoot in Nederland sinds Prinsjesdag vorig jaar is afgenomen met 2 megaton.
‘Een lager productievolume van de industrie’ is de belangrijkste oorzaak. Oftewel: fabrieken verhuizen naar het buitenland. Dan hebben Nederland en Duitsland minder uitstoot, maar het klimaat helpt het natuurlijk niet. Tot zover de Energiewende.
