Maak kennis met de Franse ‘rode sjaaltjes’: ‘Wij zijn ook het volk. Daar hebben de “gele hesjes” geen monopolie op’

De 'rode sjaaltjes' in Parijs, 27 januari 2019. © Reuters
Jolien De Bouw
Jolien De Bouw Freelancejournaliste, verdeelt haar tijd tussen Parijs en het platteland in Picardië

Laten zien dat er nog een andere stem bestaat dat die van de ‘gele hesjes’. Dat is wat de naar schatting 10.000 betogers van de Marche Républicaine zondag in Parijs duidelijk wilden maken. Knack was in Parijs.

Ze hebben het gehad met de blokkades van de gele hesjes en hun zaterdagse betogingen die steevast uitdraaien op geweld. In de regen verzamelden ze vanmiddag op het Place de la Nation, ‘De schuld van Macron, die regen!’, grapt een man die zich probeert droog te houden onder zijn Europese vlag.

‘Ik dacht dat de kalmte zou terugkeren toen Macron op 10 december een reeks aankondigingen deed om tegemoet te komen aan de eisen van de “gele hesjes”. Maar blijkbaar was dat een naïeve gedachte’, zei Laurent Soulié vorige week aan de Franse krant Le Monde. De ingenieur uit Toulouse, die aan de oorsprong stond van de betoging van vandaag, was verbaasd over het geweld waarmee de ‘gele hesjes’ door het land bleven razen. ‘In interviews hoorde ik hen verkondigen dat de president niets had gedaan en niet naar hen had geluisterd. 10 miljard euro op tafel leggen is toch niet niets?’ Dus lanceerde hij de Facebookpagina Stop, maintenant ça suffit’.

Al snel kwam Laurent in contact met een andere Facebookgroep: Foulards rouges : riposte face aux gilets jaunes. Sinds eind november proberen de ‘foulards rouges’, of ‘rode sjaaltjes’, tegengewicht te bieden aan de ‘gele hesjes’. Ze vragen dat de openbare orde wordt hersteld en de vrijheid van iedereen gegarandeerd wordt. Ze slaan de handen in elkaar op voorwaarde dat de betoging geen ‘mars voor Macron’ zou worden – Laurent Soulié is een overtuigd Macronist – maar een ‘mars voor de Republiek’.

Je kan toch niet verwachten dat je zomaar meer geld gaat krijgen? Zeker niet door geweld te gebruiken. Voor mij is er maar één antwoord: werken, werken, werken.

Amar (52), ‘rood sjaaltje’

‘Ik snap het niet. We krijgen in Frankrijk zoveel hulp. Als je ziek bent, word je verzorgd, vaak zelfs gratis. Er is de werkpremie, een vakantiepremie voor mensen die het niet breed hebben, energiecheques en ga zo maar door’, zegt Audrey (39), rood sjaaltje om de hals en bovenarm. Ze heeft deze ochtend heel vroeg de trein genomen vanuit Pau in het Zuiden van het land om hier mee te kunnen lopen. ‘Ik snap ook niet dat de gele hesjes week na week naar Parijs kunnen komen om te betogen. Voor mij is zo één treinticket al een serieus bedrag.’

Als zelfstandige voelt ook Audrey dat de belastingen in Frankrijk niet min zijn, ‘maar ik wil niet nog meer belastingen betalen omdat een aantal mensen bezig zijn met alles kort en klein te slaan en de Franse economie enorme schade toe te brengen. Alleen al de schade aan de flitspalen loopt tegen een half miljard euro aan.’ Amar (52) staat te knikken, ‘Weet je, in het begin stond ik wel achter de “gele hesjes”. Maar ik begon ook al snel te twijfelen aan de beweegredenen en aan de eisen die ze stellen. Je kan toch niet verwachten dat je zomaar meer geld gaat krijgen? Zeker niet door geweld te gebruiken. Voor mij is er maar één antwoord: werken, werken, werken.’

De gepensioneerde ambtenaar Yannick (65) is vandaag vooral naar hier gekomen om zijn stem te laten horen tegen de extremen. ‘Ze zijn hard aan het duwen tegen de poorten van het extremisme. De politieke partijen die de “gele hesjes” gebruiken voor hun eigen gewin zijn natuurlijk heel blij met de chaos die heerst op de ronde punten en tijdens de betogingen. Ze willen die wanorde gebruiken om orde te scheppen. Hun eigen orde, welteverstaan. Dat gemeentehuizen en ministeries aangevallen worden en er gedreigd wordt het Élysée binnen te vallen, vinden de Le Pens en Mélenchons van deze wereld niet erg hoor.’ De Bretoen vreest dat het populisme zal blijven groeien zolang de gele hesjes blijven betogen.

Het verschil met de betogingen van de ‘gele hesjes’ wordt duidelijk wanneer de CRS, de oproerpolitie, voorbijkomt. Terwijl ze gisteren nog uitgefloten en aangevallen werden door de ‘gele hesjes’, krijgen ze vandaag meermaals luid applaus. Hier en daar klinkt de Marseillaise en de Franse en Europese vlaggen wapperen in de koude wind. ‘We hebben een schitterend land. Daarom ben ik hier vandaag’, zegt Lenny (22). De jonge marketingstudent is met zijn skateboard uit een Parijse banlieue gekomen, uit vaderlandsliefde. ‘De enige landen waar het sociaal zo goed geregeld is, zijn de Scandinavische landen. Met het grote verschil dat die landen geld hebben en wij veel minder.’

De 'rode sjaaltjes' in Parijs, 27 januari 2019.
De ‘rode sjaaltjes’ in Parijs, 27 januari 2019.© Reuters

‘Dat we met wat minder zijn dan de ‘gilets jaunes’, maakt zelfs niet uit. Wij laten onze stem ook horen. Dat is democratie. En we zouden niet bang moeten zijn om hier vandaag te staan, toch? Frankrijk is het land van de vrijheden, dat wil ik hier verdedigen. Ik mijn mening en zij die van hun.’

De angst waarover Lenny spreekt heeft er volgens heel wat aanwezigen voor gezorgd dat de opkomst niet hoger is. Op de Facebookgroepen, waarop zowel ‘gilets jaunes’ als ‘foulards rouges’ heel actief zijn, werden de afgelopen dagen heel wat bedreigingen gepost. Verschillende initiatiefnemers kregen zelfs doodsbedreigingen. Toch is de opkomst niet slecht volgens Lenny, voor wie het belangrijker is een boodschap te geven dan er een groot getal op te kunnen kleven.

Frankrijk is het land van de vrijheden, dat wil ik hier verdedigen.

Lenny (22), ‘rood sjaaltje’

Ook voor Yannick is de boodschap belangrijk, ‘Wij zijn ook het volk. Daar hebben de ‘gilets jaunes’, noch de extreme partijen het monopolie op. Het volk heeft in 2017 gekozen voor Macron. Ook al had hij niet de meerderheid van de Fransen achter zich, hij is wel democratisch verkozen. Eisen dat een Franse president in 2019 aftreedt omdat je het niet eens bent met hem is hallucinant. Hij mag het vijf jaar proberen en daarna mogen wij terug ons zegje doen. Valt nog maar af te wachten of de opkomst bij de volgende verkiezingen hoger zal liggen.’

Het eindpunt van de Marche Républicaine is de Place de la Bastille. Daar staat een honderdtal ‘gele hesjes’ de manifestanten op te wachten. Het plein is in tweeën gedeeld door wegenwerken. Aan de ene kant staan ‘rode sjaaltjes’, aan de andere kant een aantal ‘gele hesjes’. Behalve woorden (collaborateurs! fascisten!) vliegt er niets door de lucht. Tussen hen ligt een grote zanderige vlakte, door werken. Die afstand valt moeilijk te overbruggen.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content