De Britse ‘brexitminister’ David Davis strijkt maandag opnieuw in Brussel neer voor de vijfde ronde van de onderhandelingen over brexit. Het is maar de vraag of de onderhandelingen onder een gunstig gesternte kunnen verlopen.
Als de onderhandelingen over de brexit volgens schema zouden verlopen, zouden de onderhandelaars er volgende week in moeten slagen een paar belangrijke knopen door te hakken zodat op de Europese top van 19 en 20 oktober groen licht kan worden gegeven voor de start van de tweede fase: onderhandelingen over een Brits-Europees handelsverdrag.
Maar zo’n vaart zal het niet lopen. Barnier bevestigde dinsdag in het Europees Parlement dat de verdeeldheid binnen de Britse regering vertraging veroorzaakt.
Nochtans waren Barnier en Davis er tijdens de vierde ronde in geslaagd op verschillende punten vooruitgang te boeken, zo zeiden ze op 28 september. Vooral wat betreft de vrijwaring van de rechten van de EU-burgers in Groot-Brittannië en van de Britten in de EU, werden stappen vooruit gezet.
Wat de twee andere dossiers betreft die prioritair behandeld worden – de Ierse grenskwestie en het kostenplaatje van de brexit – zijn de gemaakte afspraken eerder principieel. Na de vierde ronde zei Barnier dat hij en Davis bij hun volgende ontmoeting ‘de draad weer zouden oppikken’, maar er is de voorbije tien dagen weer een en ander gebeurd. Zo namen de geruchten over de verdeeldheid binnen de Britse regering alleen maar toe, maar vooral was er de dramatische speech van premier May op het partijcongres van de Tories. Een kuchende May moest met een hoestsnoepje gered worden, ze werd onderbroken door een komiek en tegen het einde van haar speech begon het decor het te begeven. Haar boodschap ging helemaal verloren.
De intussen beruchte ‘Firenze’-speech van May gaf de brexitonderhandelingen een nieuwe impuls, het is maar de vraag of haar speech van vorige week niet het omgekeerde effect heeft. Haar autoriteit als premier lijkt helemaal aangetast, vrijdag moest ze zich nog maar eens verdedigen tegen de berichten dat de steun die ze van haar partijgenoten geniet steeds verder afbrokkelt en dat er een paleisrevolutie op handen is.
