Met Zohran Mamdani heeft een atypische kandidaat het gehaald in de Democratische voorverkiezing voor de New Yorkse burgemeesterssjerp. De grootste stad van Amerika neemt een vreemde wending, analyseert het Britse blad The Economist.
Ietwat in shock, zo zag de voormalige gouverneur van New York, Andrew Cuomo, eruit op 24 juni. Hij had net zijn meerdere moeten erkennen in Zohran Mamdani bij de voorverkiezingen voor het burgemeesterschap van de stad New York.
Tot voor kort had zelfs de meest enthousiaste aanhanger van Mamdani zich niet kunnen voorstellen dat de 33-jarige Democraat, die tot voor enkele maanden buiten de wijk in Queens waar hij als wetgever in Albany vertegenwoordiger is, vrijwel onbekend was, een van de grootste namen in de New Yorkse politiek zou verslaan. De uitslag wordt definitief zodra alle stemmen zijn geteld, wat tot half juli kan duren. Maar het debat over wat deze uitslag betekent voor de stad en de Democratische Partij zal niet lang op zich laten wachten.
Een manier om deze uitslag te interpreteren is als een strijd tussen links en centrum, waarin het centrum het onderspit heeft gedolven. Cuomo is een bedrijfsvriendelijke centrist. De mensen en het geld achter hem weerspiegelen dat. Zo kreeg Cuomo steun van oudere Democratische zwaargewichten zoals Jim Clyburn, een congreslid, en Bill Clinton. Hij had rijke donateurs, waaronder Bill Ackman, een miljardair met een hedgefonds die Donald Trump steunde, en Mike Bloomberg, een voormalig burgemeester. Hij doneerde 8,3 miljoen dollar aan Cuomo’s Super PAC.
Campagnebeest
Aan de andere kant staat Mamdani, een voorstander van ‘solidariteit’ en gratis bussen. Hij wil door de stad gerunde supermarkten in gebieden waar die nog niet zijn. Hij wil de rijken belasten. Hij is een uitgesproken criticus van de oorlog van Israël in Gaza, wat hem geliefd maakt bij sommige New Yorkers en anderen van zich vervreemdt, maar wat weinig zegt over zijn vermogen om toezicht te houden op de 10.000 vuilnismannen, 36.000 politieagenten of de strijd tegen de talloze ratten in de stad. Hij staat ambivalent tegenover de vraag of de intifada wereldwijd moet worden. De steun van de Working Families Party, een kleine progressieve partij, was ook nuttig.
‘Berniechella’ tegen Trump: ‘We hebben een economie die het heel goed doet voor de miljardairsklasse’
Een tweede manier om de uitslag te interpreteren heeft minder te maken met ideologie en meer met campagnevoeren. Mamdani is daar goed in, zowel online als offline. Cuomo voerde campagne als iemand die voor het eerst campagne voerde in 1982, wat in zijn geval ook gewoon klopt. Enkele dagen voor de verkiezingen liep Mamdani heel Manhattan door: 21 km, van Inwood tot Washington Heights, een enclave van voornamelijk Dominicaanse immigranten, via de Upper West Side met zijn plichtsgetrouwe progressieve kiezers, over Times Square en uiteindelijk naar Battery Park, waar hij onderweg pizza at. Mamdani zei dat hij 46.000 vrijwilligers had die de stad bestreken.
De kiezers in de Democratische voorverkiezingen zijn de generatie leiders beu die twee keer van Trump heeft verloren en toch blijft vasthouden.
Cuomo voerde zelden campagne buiten georganiseerde bijeenkomsten in vakbondsgebouwen of zwarte kerken. Hij profiteerde van zijn naamsbekendheid (de campagne van 1982 was voor de gouverneursverkiezingen van zijn vader Mario). Dit weerspiegelde mogelijk een zekere zelfgenoegzaamheid. Hij stond al aan kop in de peilingen voordat hij zich kandidaat stelde, ondanks dat hij was afgetreden als gouverneur vanwege beschuldigingen van seksuele intimidatie (die hij ontkent) en het te laag schatten van het aantal oudere New Yorkers dat tijdens de coronapandemie in verzorgingstehuizen was overleden.
Geen gewonnen spel
Maar misschien ging deze race niet om campagnevoeren of ideologie. Clinton en Clyburn zijn beiden geboren in de jaren veertig. Cuomo is twee keer zo oud als zijn tegenstander, maar volgens de normen van veel gematigde Democraten is hij met zijn 67 jaar nog springlevend. De kiezers in de Democratische voorverkiezingen staan links van het electoraat als geheel, zelfs in New York. Maar ze zijn ook de generatie leiders beu die twee keer van Trump heeft verloren en toch blijft vasthouden. Daar ging deze verkiezing ook over. Uit de resultaten per kiesdistrict blijkt dat Mamdani het beste scoorde in gebieden met het hoogste percentage millennials.
De strijd is nog niet gestreden. Nu ze voor Mamdani is gevallen, zou de Democratische partij wel eens de kans kunnen mislopen om de grootste stad van Amerika te besturen. Bij de verkiezingen in november zou hij het kunnen opnemen tegen Cuomo, als die als onafhankelijke kandidaat zou opkomen, en de zittende burgemeester Eric Adams, die als Democraat won maar dat nu niet meer is. Mamdani zou die race met een voorsprong beginnen. Maar de rest van New York City is het misschien niet eens met de Democratische kiezers dat het een goed idee is om een jaarlijks budget van 116 miljard dollar toe te vertrouwen aan iemand die goed is op TikTok.
Ten minste één prominente Republikein in New York zal in ieder geval in zijn nopjes zijn. ‘President Donald Trump vindt het misschien niet erg dat een pro-intifada, socialistische, 33-jarige radicaal de komende drie jaar New York City bestuurt als zijn tegenpool’, zegt Jesse Arm van de denktank Manhattan Institute.
Verdoezelde New York coviddoden in rusthuizen? Gevierde gouverneur Cuomo onder vuur
