‘Het zal nog jaren duren tot India homoseksualiteit aanvaardt’

Het Indiase Hooggerechtshof oordeelde recent dat seks tussen twee mensen van hetzelfde geslacht niet langer een misdaad is. ‘De sociale aanvaarding van homoseksualiteit in India kende een merkwaardige geschiedenis. Homoseksualiteit was er niet altijd een schande’, schrijft Hanne Couderé.

‘Wie is dat meisje naast jou op de foto? Jullie pakken elkaar zo intiem vast. Nogal verwarrend, ik dacht dat je een vriend had’, stuurt Pervez me via whatsapp.

Pervez is geboren en getogen in Indiaas Kasjmir. Vandaag probeert hij in Delhi een tapijtenhandel van de grond te krijgen. We houden al contact sinds mijn verblijf in Kasjmir enkele jaren terug voor een journalistieke reportage. Het is intelligente kerel, hij reist veel, is open-minded, maar toch heb ik hem nooit verteld dat ik een vriendin had in België. Een vriendin en dus geen vriend.

Om discussies te vermijden, zo heb ik geleerd. Want het is ergens logisch dat homoseksualiteit drie keer slikken is voor wie opgroeit binnen een streng religieuze samenleving, grotendeels afgesloten voor liberale media. Ik ben ettelijke keren de discussie aangegaan met vrienden of collega’s in landen als Marokko, Afghanistan en Iran, meestal tevergeefs.

Ik herinner me een discussie drie jaar geleden met Rafia, een mensenrechtenactiviste in Kasjmir bij wie ik tien dagen verbleef. Een vrouw, die intussen een vriendin werd, met wie ik heel graag mijn persoonlijke bekommernissen had gedeeld. Een vrouw van wie ik verwachtte dat zij homoseksualiteit als iets natuurlijks zou beschouwen. Maar dat bleek niet zo, en dus hield ik mijn mond over mijn privé-leven.

Na lang twijfelen whatsapp ik Pervez dat het meisje op de foto mijn vriendin is.

‘It’s everywhere’, antwoordt hij, ‘In some places it’s accepted, in some it’s taboo. But, it’s human nature.’ Er valt een onbewuste last van mijn schouders.

Gay Lords

De dag na zijn bericht oordeelt het Indiase Hooggerechtshof dat seks tussen twee mensen van hetzelfde geslacht niet langer een misdaad is. Deze historische beslissing maakt komaf met een Britse koloniale wet waarmee homoseksualiteit kon worden bestraft met tien jaar cel en een boete. Mensenrechtenorganisaties spreken van de belangrijkste LGBT+ wetshervorming ooit.

De sociale aanvaarding van homoseksualiteit in India kende een merkwaardige geschiedenis. Homoseksualiteit was er niet altijd een schande.

Moslimheersers hielden mooie jongens als hun slaven. Dit gebeurde al ten tijden van het sultanaat van Delhi in de twaalfde eeuw. De slaven werden dikwijls op jonge leeftijd gecastreerd met alle hormonale gevolgen van dien – de zogenaamde eunuchen. Velen onder hen stegen in rang om later de hoogste posities te bekleden. Dit fenomeen beperkte zich uiteraard niet tot India, maar strekte zich uit van het oude Griekenland, via het Midden-Oosten, tot in China.

In India is het bekendste voorbeeld wellicht de mooie slaaf Malik Kafur op wie sultan Alauddin Khalji verliefd werd. Kafur – de favoriet van de sultan – diende zijn meester trouw en won veldslagen voor hem. Maar eens Alauddin’s gezondheid achteruit ging, en hij afhankelijk werd van zijn slaaf, vergiftigde die laatste hem, waarna hij zich alle politieke macht toe-eigende.

Ook later, tijdens het Mogolrijk – tussen 1526 en 1858 door de Islamitische Mogoldynastie geregeerd – werd homoseksualiteit aangemoedigd. In die mate dat vele homoseksuelen en eunuchen hooggeplaatste posities bekleedden.

Gay parties

Hoewel India er tot op gisteren een erg conservatieve wet inzake homorechten op na hield, dwongen activisten de laatste jaren steeds meer vrijheden af. Sinds 2008 wordt in Delhi de Delhi Queer Pride Parade georganiseerd. Later volgden ook andere steden. In Delhi en Mumbai vind je talloze organisaties die zich inzetten voor LGBT+ rechten, LGBT+-filmfestivals, Mister Gay-verkiezingen, en LGBT+ feestjes tot diep in de nacht.

Maar deze liberale elite bereikt maar een kleine groep Indiase holebi’s. In juni nog sprongen twee vrouwen van een brug in de staat Gujarat. Ze lieten een afscheidsbrief achter: ‘We verlaten deze wereld die ons nooit zal toelaten een te zijn.’

Zoals overal ter wereld is sociale aanvaarding van homoseksualiteit een traag proces. Het decriminaliseren van homoseksualiteit is een noodzakelijke stap in de goede richting. Maar het vergt nog vele stappen en jaren eer het door India als norm zal worden beschouwd.

Ik denk aan Rafia, die vandaag een master rechten bijstudeert in Delhi, de mensenrechtenactiviste die homoseksualiteit als tegennatuurlijk beschouwde, en overweeg om haar toch maar aan mijn vriendin voor te stellen.