Waarom speelt de Amerikaanse president Donald Trump een kat-en-muisspel rond het openbaar maken van de Epstein-dossiers? Omdat hij rekening wil houden met de slachtoffers, zo zegt hij zelf. Veel vrouwen die bij die zaak betrokken zijn, vinden dat ongeloofwaardig.
Kunstenares Maria Farmer was een van de weinige, maar ze was niet vooral teleurgesteld over de publicatie van de Epstein-dossiers. ‘Ik heb hier dertig jaar op gewacht’, zei ze vrijdag, toen het ministerie van Justitie een deel van het lang achtergehouden onderzoeksdossier rond de zedendelinquent vrijgaf. ‘Nu kunnen ze me nooit meer een leugenaar noemen.’
Maria Farmer was, samen met haar jongere zus Annie, het eerste slachtoffer van Jeffrey Epstein dat naar de politie en daarna de FBI stapte. Dat was in 1996: Maria was 26, Annie 16. Beide zussen werden seksueel lastiggevallen door Epstein en zijn medeplichtige Ghislaine Maxwell. Als hun aangifte toen ernstig was genomen, hadden veel misdrijven voorkomen kunnen worden. ‘Ze moeten zich schamen’, zei Farmer tegen The New York Times, over de gerechtelijke autoriteiten. ‘Ze hebben al die meisjes in de steek gelaten.’
Pas nu is Farmers aangifte gepubliceerd, inclusief het officiële stempel van de federale politie van 3 september 1996. Samen met die aangifte werden nog zo’n 13.000 andere documenten vrijgegeven.
Dat staat ver af van een volledige openbaarmaking van het onderzoeksdossier, zoals de Epstein Files Transparency Act – de wet die dat voorschrijft – vereist. Bovendien zijn veel documenten haast onherkenbaar zwartgemaakt.
Het verhaal van de zussen Farmer illustreert de draagwijdte van Epsteins misdaden. Een jonge vrouw en een meisje, 26 en 16 jaar oud, worden seksueel aangevallen door een schatrijke, oudere man en zijn medeplichtige. Het duurt bijna dertig jaar voor ze iets ervaren dat op gerechtigheid lijkt.
En dat gebeurde vermoedelijk ook met honderden andere meisjes en jonge vrouwen. Hoe jonger, hoe beter – dat zou Epsteins devies zijn geweest. In november hield Annie Farmer, inmiddels 45, samen met andere slachtoffers een toespraak voor het Capitool. Het was de dag waarop de Epstein Files Transparency Act door beide kamers van het parlement werd goedgekeurd.
‘Kies eindelijk de juiste kant van de geschiedenis, mister President’, riepen de vrouwen. Een dag later ondertekende Trump de transparantiewet, daartoe min of meer gedwongen door een alliantie van parlementsleden uit beide partijen. Of Donald Trump werkelijk aan ‘de juiste kant van de geschiedenis’ wil staan, valt te betwijfelen. Het gaat hem vooral om zijn eigen geschiedenis. Daarom zet hij het politieke kat-en-muisspel met de dossiers voort.
Versnipperde dossiers
Trump liet via vice-minister van Justitie Todd Blanche weten dat niet alle documenten ineens konden worden vrijgegeven, maar dat ze geleidelijk zouden volgen. Zijn uitleg: ‘Er zijn veel ogen op deze documenten gericht, we willen er zeker van zijn dat we bij de publicatie elk afzonderlijk slachtoffer beschermen.’ Dat klinkt eervol, maar toch lijkt het eerder een doorzichtige smoes.
Het merendeel van de slachtoffers – vrijwel alle vrouwen die zich tot nu toe daarover hebben uitgesproken – is voor een volledige, ongecensureerde openbaarmaking. Vrouwen zoals Maria en Annie Farmer strijden al jaren om hun verhaal gehoord te krijgen en om de Epstein-zaak, met al haar onregelmatigheden, eindelijk opgehelderd te zien.
Zowel Blanche als zijn chef Pam Bondi, de minister van Justitie, werkte vroeger als advocaat voor Donald Trump. Het gevoel dat zij zich meer gebonden voelen aan hun president dan aan de wet, is niet ongegrond.
Republikeinse afgevaardigde Thomas Massie, een van de initiatiefnemers van de wet, haalde scherp uit naar de regering: de versnippering van de dossiers druist ‘op flagrante wijze in tegen zowel de geest als de letter van de wet’, schreef hij op X. Marjorie Taylor Greene, Trumps voormalige ‘strijdster in het Congres’, die hij intussen een ‘verraadster’ noemde, beval kort en krachtig: ‘Publiceer alle bestanden. Het is letterlijk de wet.’
Veel Clinton, weinig Trump
Wat valt op aan het tot nu toe vrijgegeven materiaal? Er zijn opvallend veel nieuwe beelden van de Democratische ex-president Bill Clinton en opvallend weinig van de huidige president.
Clinton zal wellicht enkele vragen mogen verwachten. Wie is bijvoorbeeld de jonge vrouw – haar gezicht is bedekt met een zwart vierkant – die hij omarmt? Ze lijkt in elk geval niet op zijn dochter. En waarom zitten er in deze dossiers beelden van hem in een jacuzzi of zwembad met Maxwell? Hij beweert dat hij Epstein slechts twee keer kort heeft ontmoet, zoals hij schrijft in zijn autobiografie uit 2024.
De regering-Trump moet zich intussen ook verdedigen tegen beschuldigingen van manipulatie, nadat meerdere bestanden opnieuw uit de al gepubliceerde dataset werden verwijderd. Daar zat ook een foto van Trump bij. De motivering: bescherming van de slachtoffers. Intussen is het beeld opnieuw beschikbaar.
Annie Farmer getuigde voor de rechtbank dat ze op haar zestiende op Epsteins ranch in New Mexico door hem en Maxwell seksueel werd lastiggevallen. Zullen de dossiers ooit volledig openbaar gemaakt worden? En wordt het ooit opgehelderd hoe Jeffrey Epstein decennialang, omringd door rijken en machtigen, zijn duistere obsessies kon botvieren? Ze is sceptisch: ‘Ze zeggen altijd dat ze ons, de slachtoffers, beschermen door dossiers zwart te maken of documenten achter te houden. Maar ze doen het tegenovergestelde: ze beschermen zichzelf.’
