‘De Houthi’s weten ook dat de Amerikanen niet aan een grondoorlog zullen beginnen’

De westerse luchtaanvallen op de Houthi’s in Jemen zijn diplomatiek op meerdere vlakken een delicate oefening.

De reactie van een westerse alliantie onder leiding van de Verenigde Staten kon niet uitblijven. De Houthi’s in Jemen waren gewaarschuwd: als ze bleven schieten op schepen in de Rode Zee zouden ze zelf worden aangevallen. Zoals Hamas in Gaza en Hezbollah in Libanon zijn de Houthi’s een deel van de zogenaamde ‘as van het verzet’ in het Midden-Oosten tegen Israël en Amerika, die door Iran wordt gesteund en bewapend. De Houthi’s zeggen dat ze alleen schepen aanvallen die op weg zijn naar Israëlische havens. In werkelijkheid schieten ze op alle schepen – ook op die van de Amerikaanse vloot die in de Rode Zee patrouilleert.

Volgens de Houthi’s zijn hun acties bedoeld als steun voor de Palestijnen in Gaza. Washington van zijn kant moet vermijden dat de indruk ontstaat dat zijn reactie met die oorlog te maken heeft. Het zou in dat geval partij worden in het conflict en direct botsen met militanten die aan de kant van Iran staan. De Amerikaanse diplomatie was er net op gericht om te voorkomen dat de oorlog naar meer landen in de regio uitbreidt. Zeker officieel is het de VS dus alleen om de wereldhandel te doen, die schade ondervindt van een blokkade van de Rode Zee.

Het Midden-Oosten blijft strategisch belangrijk voor de rest van de wereld.

Bovendien mag een Amerikaanse interventie ook het fragiele vredesproces in Jemen tussen de Houthi’s en Saudi-Arabië niet verstoren. Toen Saudi-Arabië negen jaar geleden tussenbeide kwam in de burgeroorlog in buurland Jemen, dacht het die klus in zes maanden te klaren. Nu wil het met de staart tussen de benen zo snel mogelijk uit het Jemenitische wespennest weg. De Houthi’s zijn geharde vechtjassen die zich niet laten afschrikken door enkele bombardementen. Ze weten ook dat de Amerikanen niet aan een grondoorlog zullen beginnen.

Na Oekraïne en Gaza wil ook niemand een derde oorlogsfront. Als ze voor een vrije scheepvaart opkomt, heeft de westerse coalitie in de Rode Zee ook zonder meer het internationale recht aan haar kant. In de Rode Zee passeert een goed deel van alle containertrafiek en van de Arabische olie op weg naar Europa. De wereldhandel lijdt serieuze schade. In Europa vallen machines stil bij gebrek aan onderdelen uit Azië. Veiligheidsexperts en de energiemarkten maken zich met recht zorgen. Het blijkt weer dat het Midden-Oosten politiek kwetsbaar en strategisch belangrijk blijft voor de rest van de wereld. Daar geldt bij uitstek dat wie met vuur speelt, zijn vingers dreigt te verbranden.