In Cuba, en ook elders in de wereld, komen maandag opnieuw betogers van de oppositie op straat om de vrijlating van politieke gevangenen te eisen. Knack sprak met een van de organisatoren, Daniela Rojo (25). ‘De kans is groot dat ik na dit interview en na de betogingen van 15 november opnieuw in de gevangenis zal belanden.’
Daniela Rojo is moeder van twee kinderen en werd tijdens de manifestaties van 11 juli gearresteerd en opgesloten. Toch zal ze maandag opnieuw op straat gaan betogen. Als coördinator van het elektronische activistische platform Archipel verenigt Rojo Cubanen om over politiek te spreken.
Wat willen jullie met jullie betoging bereiken?
Daniela Rojo: We vragen aan president Miguel Diaz-Canel om de politieke gevangenen van de manifestaties van 11 juli vrij te laten. De Cubaanse overheid geeft zelf niet vrij hoeveel mensen gevangen zitten, maar via familieleden van de gevangenen weten we dat er zo’n 600-tal mensen opgesloten zitten. Daarnaast vragen we aan de regering om ons recht op vreedzaam protest te respecteren. We gaan met witte T-shirts en bordjes met slogans op straat komen. We hoeven zelfs niet te roepen. Het feit dat we naar buiten komen, toont aan dat verschillende Cubanen niet eens zijn met de regering. Er zijn duizenden methodes om vreedzaam te protesteren. Niemand moet zijn leven riskeren. Er zijn in Cuba dissidenten, maar daar staan wij niet voor. We zijn niet op zoek naar helden.
Bent u niet bang?
Daniela Rojo: Ja, ik vrees voor mijn fysieke integriteit en die van de andere betogers. Toch hebben we geen andere mogelijkheid dan op straat te komen. Na 62 jaar dictatuur hebben we eindelijk onze schrik overwonnen en willen we niet langer zwijgen. We willen leven in vrijheid. Diaz-Canel hoopt dat de communistische partij de enige politieke partij blijft die alle macht kan concentreren, maar dankzij internet en sociale media verliest ze haar hegemonie over de Cubanen. Door Facebook, Instagram en WhatsApp kunnen we met elkaar communiceren en ons mobiliseren. Toegang tot internet heeft onze ogen geopend. Sociale media zijn een instrument geworden om over democratie te praten. Diaz-Canel kan daar niet tegenop. De kans is wel reëel dat de regering op maandag het internet zal platleggen. Ze willen niet dat we filmpjes maken van de betogingen en deze via sociale media verspreiden.
De kans is wel reëel dat de regering op maandag het internet zal platleggen.
Diaz-Canel zelf beweert dat er geen politieke gevangenen zijn in Cuba. Wie gevangen zit, heeft misdrijven gepleegd.
Daniela Rojo: Tuurlijk bestaan er politieke gevangenen in Cuba. Ik zal in eigen naam spreken. Zelf ben ik op 11 juli gearresteerd en 23 dagen in de gevangenis gezet, omdat ik op vreedzame manier betoogd heb. Volgens de Cubaanse wet heb ik een misdrijf gepleegd: het verstoren van de openbare orde. Deze wet passen ze echter op een zeer selectieve manier toe. Op diezelfde dag waren er ook tegenmanifestanten in steun van de Cubaanse regering. Diaz-Canel had hen zelf opgeroepen om de Cubaanse Revolutie te verdedigen. Zij riepen ‘patria o muerto (vaderland of dood)’ en wij riepen ‘patria y vida (vaderland en leven)’. Dat is het enige verschil, maar ik en vele anderen werden zonder enige uitleg gearresteerd.
Patria y vida is jullie strijdlied. Wat proberen jullie daarmee te vertellen?
Daniela Rojo: Het lied biedt een alternatief voor de Cubaanse bevolking. Al 62 jaar boeten we voor beslissingen waar we nooit voor gekozen hebben. Op dit moment is het in Cuba zelfs verboden dit lied af te spelen. Het is ons nationale hymne geworden en doet ons dromen van een leven in vrijheid. Niet alleen in Cuba, maar overal ter wereld is het ontzettend populair.
U zegt dat uw basisrechten niet gerespecteerd worden, maar toch kunt u dit interview geven.
Daniela Rojo: Ik vrees dat de kans groot is dat ik na dit interview en na de betogingen van 15 november opnieuw in de gevangenis zal belanden. Sinds we onze betoging hebben aangekondigd, is de druk vanuit de regering sterk toegenomen. Eerst hadden we op 20 november de betogingen gepland, maar de regering plant dan militaire oefeningen, waardoor we de demonstratie vijf dagen vervroegd hebben. Nu proberen ze ons op andere manieren bang te maken. Zo hadden we vorige week met een groep Facebookvrienden afgesproken in een huis om samen te praten over wat er in Cuba allemaal gebeurt. Na onze bijeenkomst zijn verschillende personen onder ons opgepakt en ondervraagd door de politie en nadien door een politiecombi thuis afgezet. Zo maken ze ons bang en tonen ze aan onze buren dat wij door de inlichtingendiensten en de politie in het oog worden gehouden.
Het is niet zo dat wij deze betogingen vanuit Havana coördineren.
Verschillende analisten beweren dat de pandemie als een katalysator heeft gewerkt waardoor het ongenoegen van de Cubanen nu ook naar buiten komt. Bent u het daarmee eens?
Daniela Rojo: Al voor de pandemie was de situatie in Cuba aan het verergeren. De Cubaanse regering heeft met de ontwikkeling van het coronavaccin Abdala geprobeerd om zowel nationaal als internationaal erkenning te krijgen. Uiteraard heb ik alle respect voor de Cubaanse wetenschappers die dit vaccin hebben ontwikkeld en ik heb me ook laten vaccineren, maar deze mensen zijn niet bezig met politieke doeleinden. Het is niet correct van Diaz-Canel om het vaccin te gebruiken om zich politiek te profileren. Het stoort veel Cubanen.
Cuba wordt gelauwerd voor zijn gezondheidszorg. Vreest u niet dat dit verloren zal gaan als de communistische partij verdwijnt?
Daniela Rojo: Het zogenaamde fantastische gezondheidssysteem is een leugen. We hebben nog maar moeilijk toegang tot huisartsen en tandartsen. Maar bovenal is de toegang tot medicatie erg beperkt. Ziekenhuizen moeten zieken zelfs terug naar huis sturen, omdat ze geen medicatie meer hebben. Ook voedsel wordt schaars. Dat komt door de economische sancties, maar ook door het beleid van de Castro’s en Diaz-Canel. De armoede is gestegen. Toch is het echte probleem niet de armoede, maar het gebrek aan perspectief, aan hoop op een betere toekomst. Het is haast niet mogelijk om te ondernemen of je talenten in kunst, sport of andere zaken te ontwikkelen in Cuba.
Geen enkele overheid van geen enkel ander land heeft hier iets mee te maken.
Diaz-Canel beweert dat de CIA en de VS net zoals in de jaren ’60 achter deze betogingen zitten. U zou geld krijgen om te gaan betogen.
Daniela Rojo: Diaz-Canel kan de betoging niet meer tegenhouden, dus hij probeert ons met deze leugens in diskrediet te brengen. Vroeger geloofden veel Cubanen zulke verhalen, maar die tijd is voorbij. Kom maar eens kijken hoe ik leef. Ik woon samen met mijn twee dochters en mijn vader van 75 jaar. Zoals ik leef, leven duizenden Cubanen, maar we zijn dit leven beu. We worden helemaal niet gefinancierd door de VS. Ook voor ons platform Archipel worden we niet betaald. Iedereen doet dit vrijwillig. We moedigen enkel burgers aan om kritisch na te denken en met elkaar te spreken over de manier waarop wij willen leven. Als Cubanen komen we op voor onze Cubaanse rechten. Meer niet. Geen enkele overheid van geen enkel ander land heeft hier iets mee te maken.
Over de hele wereld zal er betoogd worden maandag.
Daniela Rojo: We weten dat Cubanen in Madrid, Rome, Amsterdam, Brussel en Miami ook gaan samenkomen en vreedzaam zullen betogen. Maar als je mij vraagt over de concrete acties die ze gaan organiseren, dan weet ik daar niets over. Deze betogingen worden georganiseerd door Cubanen die in het buitenland wonen en met ons solidair zijn. Het is niet zo dat wij deze betogingen vanuit Havana coördineren.
Diaz-Canel: ‘Klaar om revolutie te verdedigen’
De Cubaanse president Miguel Diaz-Canel heeft vrijdag in een tv-toespraak verzekerd dat zijn aanhangers klaar staan ‘om de revolutie te verdedigen’.
Het regime ziet in de betoging ‘een imperialistische strategie’ van Washington. ‘We zijn sereen, zeker van onszelf, maar oplettend en waakzaam’, aldus Diaz-Canel. ‘We zijn een een revolutie die open staat voor dialoog, voor debat, maar we zijn een samenleving die geen druk, geen chantage en geen buitenlandse inmenging toelaat.’ (Belga)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier