‘Wat moet Lorin Parys blij zijn dat hij niet meer bij de N-VA is’

Knack-redacteur Peter Casteels gooit elke week een blokje hout op het vuur.

Ik wil niet stoken, maar zou het kunnen dat Bart De Wever het vertrek van Lorin Parys ook een béétje aan zichzelf te danken heeft? Parys zei in zijn afscheidsinterviews nogal trots dat De Wever ‘emotioneel’ had gereageerd toen hij hem vertelde dat hij opstapte als ondervoorzitter van de partij. Zat Parys daar naast De Wever eigenlijk wel op zijn plaats?

Terwijl ik zaterdagochtend het interview met de N-VA-voorzitter in Het Laatste Nieuws las, kon ik in ieder geval alleen maar denken: wat moet Lorin Parys blij zijn dat hij daar niet meer bij is. De Wever had het plechtstatig over ‘ a time for choosing‘, waarmee hij – misschien nog wel leuk voor Parys – Ronald Reagan citeerde. Het moment is gekomen om over de toekomst van België te onderhandelen: het is, in 2024, eindelijk tijd om te kiezen in wat voor land wij willen leven.

Alleen, De Wever zegt dat ondertussen al vijftien jaar.

Een summier overzichtje: in 2007 onderhandelde Bart De Wever voor het eerst mee over een staatshervorming, als souffleur van Yves Leterme in Hertoginnedal. Na 194 dagen was het resultaat nul. Drie jaar later, in 2010, was de N-VA de grootste partij in Vlaanderen en werd er bijgevolg 541 dagen onderhandeld. De zesde staatshervorming die daar werd afgeklopt, gaf de N-VA een nul op tien. Tijdens de campagne van 2014 had De Wever zelf gelukkig door dat hij van de Vlaming niet kon vragen om nog eens aan zo’n marathon te beginnen en borg hij zijn communautaire ambities eventjes op. Het was tijdens dat intermezzo dat de liberaal Lorin Parys naar de N-VA overstapte. Die had misschien gehoopt dat de partij was veranderd, maar in 2019 was het weer van dat: 493 dagen, met als enige resultaat een denkbeeldig akkoord met de PS. Sindsdien loopt De Wever zichzelf op te pompen voor 2024.

Nu is het voor echt.

Lorin Parys weet natuurlijk beter. Het is nu zelfs ongeloofwaardiger dan in 2007 dat er in Franstalig België een tweederdemeerderheid is voor een staatshervorming waaronder Bart De Wever zelf ook zijn handtekening wil zetten. De MR en de PTB – vandaag allebei ongeveer even groot als de PS – vinden elkaar tegenwoordig in een gedeeld, voor Vlamingen wat ongemakkelijk aandoend, belgicisme. Het duurt nog meer dan twee jaar voor er verkiezingen zijn en De Wever geeft al de indruk dat hij over niets liever praat dan over het moeras waar hij daarna weer in wil duiken. Iedereen moet mee in dat bad, in de eerste plaats zijn eigen ondervoorzitters natuurlijk. Ik ken even weinig van voetbal als Parys, maar ook mij lijkt ceo van de Pro League een veel aantrekkelijker opdracht dan weer zo’n jarenlange uitputtingsslag. Hij is gevlucht nu het nog kon.