Vliegen met kinderen: een goed voorbereide ouder is er twee waard

Het is een trend in vliegtuigland: goodiebags uitdelen aan medepassagiers als u vliegt met uw baby. Klinkt leuk, maar niet iedereen is fan. ‘Zo bevestig je het cliché dat baby’s altijd krijsen in de lucht.’

Urenlang vliegen met een baby: niet elke ouder staat erom te springen. En op veel sympathie van medepassagiers hoef je ook al niet te rekenen. Tenminste, dat dacht een Koreaanse mama die enkele maanden geleden samen met haar baby het vliegtuig nam van Seoul naar San Francisco. Ze had maar liefst 200 goodiebags gevuld met snoepjes en oordoppen. Plus een persoonlijke boodschap: ‘Hallo. Ik ben Junwoo en ik ben 4 maanden oud. Vandaag ga ik naar de VS met mijn moeder en grootmoeder om mijn tante te bezoeken. Ik ben een beetje nerveus en bang omdat het mijn allereerste vlucht is. Dat wil zeggen dat ik misschien huil of veel lawaai maak. Ik zal mijn best doen om stil te zijn, maar ik kan niets beloven. Sorry.’

Een van de passagiers gooide de boodschap op Facebook en dat ging al snel viraal. Blijkbaar is de mama van Junwoo niet de enige die op de avond voor zo’n vlucht als een bezetene zakjes snoep zit te vullen. Op Pinterest zijn talloze voorbeelden te vinden van dit soort zoenoffers.

Ook Lieselot De Smet, auteur van het nieuwe boek Ik ga op reis en ik neem mee… de kinderen!, weet hoe spannend het is om met een baby te vliegen. ‘Vier jaar geleden deden we dat voor het eerst. Onze dochter Axelle was toen 14 maanden en we vlogen naar Thailand. Ik was best nerveus, maar ook goed voorbereid. Op de luchthaven liet ik Axelle lang rondkruipen, zodat ze uitgeput in slaap viel eenmaal we moesten boarden. Ik had ook een tas vol lekkers en speelgoed mee, maar dat was allemaal niet nodig: ze heeft zich voorbeeldig gedragen.’

Goodiebags voor de andere passagiers had De Smet niet bij zich. ‘Nee, daar had ik zelfs nog nooit van gehoord. Ik vind het overdreven. Zo bevestig je het cliché dat baby’s altijd krijsen in de lucht. De meeste passagiers kunnen trouwens wel wat verdragen. Al moet je als ouder ook je best doen. We laten onze kinderen bijvoorbeeld niet tegen de stoelen van andere passagiers schoppen en proberen alles rustig te laten verlopen. Dat wordt geapprecieerd. Maar daar is heus geen zakje snoep voor nodig.’

Nachtvlucht met rozijnen

Nu denkt u misschien dat vliegen met één baby nog een makkie is. Maar intussen is het kroost van De Smet uitgebreid tot vier kinderen tussen 0 en 5 jaar oud. Vorige maand zaten ze nog allemaal samen in een vliegtuig richting Zuid-Afrika. ‘Als medepassagiers ons aan de gate zien arriveren met vier jonge kinderen, zie je de paniek in hun ogen. Laat die familie alsjeblieft niet bij mij in de buurt zitten! Ik snap dat wel: mensen zijn bang dat hun rust verstoord wordt tijdens zo’n lange vlucht. Maar achteraf krijgen we vaak complimenten van diezelfde passagiers, omdat onze kinderen zo voorbeeldig waren. Op het vliegtuig zijn ze meestal ook heel lief tegen de kindjes. Soms zelfs té lief: ze entertainen hen volop, maar dan vallen ze nooit in slaap!’

Een goed voorbereide ouder is er twee waard: dat lijkt wel het motto van De Smet en haar gezin. ‘Onze handbagage is altijd goed gevuld met doosjes rozijnen – het duurt even voor ze die er allemaal uit hebben geplukt – en andere snacks, boekjes, kleurpotloden, stickers, kleine cadeautjes, enzovoort. Ook een tablet zit er standaard in, maar die hebben we nog nooit nodig gehad: bij langeafstandsvluchten heeft elke stoel een scherm met films en spelletjes. Wij proberen trouwens altijd een nachtvlucht te boeken: hoe meer ze slapen, hoe beter. Heel wat vliegtuigmaatschappijen hebben een soort bedjes voor baby’s, die hangen dan voor je. Zelf slaap ik meestal niet, ik wil vooral dat de baby of peuter op mijn schoot zo comfortabel mogelijk ligt. Na een paar uur doet mijn hele lichaam dan pijn, het is even op de tanden bijten. Maar die slaap haal ik later wel in.’

Al is dat natuurlijk buiten de jetlag gerekend. ‘Daar waren we bang voor in Australië, maar onze kinderen hadden er amper last van. Ook toen waren we goed voorbereid: al van bij ons vertrek in België hadden we het Australische ritme aangenomen, wat wonderwel heeft gewerkt.’