Tien jaar Villa Politica

Tot voor kort waren er, grosso modo, drie categorieën televisie-uitzendingen: slechte programma’s, heel slechte programma’s, en Villa Politica.

Daar is nu een vierde bij gekomen: Tien jaar Villa Politica. Zoals de titel doet vermoeden, al is dat op Canvas geen garantie, ging het om een terugblik op tien jaar Villa Politica. We mogen hopen dat dit een traditie wordt, dan zijn we tot februari 2022 gerust.

De retrospectieve was een zelfbevlekkingsshow van Linda De Win. Helaas of gelukkig, dat hangt af van uw geaardheid en opvoeding, enkel in overdrachtelijke zin. Linda, in normale omstandigheden al overgeëxciteerd, bevond zich nu op het randje van de waanzin. Bepotelde Herman De Croo, besprong Eric Van Rompuy, mismeesterde Jan Peumans, danste rond Jean-Marie Dedecker, en vergreep zich zelfs aan Gerolf Annemans.

Al wie graag meer had vernomen over de werking van onze parlementen en had gehoopt op een verhelderend debat, in principe elke kijker, kwam bedrogen uit. Wat een inhoudsloos gekwek. Overtrof de gewone Villa’s Politica. Het aantal politici dat was uitgenodigd was omgekeerd evenredig met de spreektijd die ze kregen, en nog meer met het niveau van wat ze te vertellen hadden. De lift bereikte niet eens de etage van de anekdotiek.

De enige die ostentatief zijn kat had gestuurd was Yves Leterme, en die kreeg dan ook lik op stuk. Er werd een oud filmpje getoond waarin Mieke Vogels, ook te gast, Leterme vanaf de parlementstribune uitgebreid van overspel beschuldigde. Met de N-VA weliswaar, maar De Win haakte er gevat op in: ‘Dat was zeer visionair van u, als we zien hoe hij zich het jongste jaar misdragen heeft.’

Trap nooit tegen de schenen van Linda De Win. Men herinnere zich hoe ze de marketeer, kennelijk na een haar in de voordien malse boter, in een debatprogramma verwelkomde als: ‘Hoofdredacteur van Het Nieuwsblad’. De halve seconde waarin de verrassing en de verontwaardiging van de marketeer in beeld werden gevat, alvorens hij zijn gezicht haastig weer in de plooi trok, vertelde het hele verhaal.

Die ruzie moet intussen zijn bijgelegd, want ook de marketeer zat in de feestaflevering. Voor één keer bescheidener dan wij hadden verwacht: het enige waarover hij kwam opscheppen was dat hij de regering-Leterme had doen vallen. De ondergang van Leterme heeft inmiddels vele vaders, maar de enige echte is de marketeer.

Voor het overige hield hij zich gedeisd, en dat is merkwaardig want hij heeft toch een en ander om over op te snijden. ‘Goed nieuws uit Nederland’, hebben wij u zelf begin januari gemeld. De marketeer had op zijn redactie en op alle beschikbare asociale netwerken een mail rondgestuurd met deze juichende tekst: ‘PRETTIG BERICHT, KLEIN GLAASJE CHAMPAGNE. De oplage van NRC-Handelsblad is in het derde kwartaal van 2011 met 2,5 procent gestegen in vergelijking met hetzelfde kwartaal in 2010, tot gemiddeld 184.917 kranten per dag. En nu weer aan de slag, Hollandse luieriken.’

Maar niets hierover in Tien jaar Villa Politica. Vreemd, niet? Een mens zou zich nog gaan afvragen of die cijfers van de NRC-oplage wel juist waren. Is ermee geknoeid? Is er verkeerde informatie verstrekt? Het zal toch niet waar zijn dat NRC-Handelsblad in dat derde kwartaal achteruit is gegaan in plaats van vooruit? Als dat zo is, sturen wij een recht van antwoord naar de marketeer. Straks krijgt deze rubriek nog het etiket ‘onbetrouwbaar’ opgekleefd.

Koen Meulenaere