Koen Meulenaere

Slecht begin

Koen Meulenaere Van 1991 tot 2012 de satiricus van Knack

Met die Çois Hollande gaan we nog wat beleven.

In Frankrijk is onlangs een journalist, nu ja, een sportverslaggever, ontslagen omdat hij een neerbuigende tweet over de vrouw van de nieuwe president het zwerk had ingejaagd. Dat wordt ook opletten geblazen voor wie bij ons iets zou willen tweet- of kwieteren over journalistes die de partner zijn of waren van een bekend politicus. De echtgenote van de Franse president is namelijk zelf journaliste, zoals iedereen inmiddels wel zal weten. Heet Valerie Trierweiler of zoiets, vermoedelijk één uit de Elzas of met voorouders in Vichy. De tweet in kwestie luidde: ‘Aan al mijn vrouwelijke confraters, vrij nuttig, je maakt een kans om première dame de France te worden.’ Eerlijk gezegd: vergeleken bij wat het twittergespuis bij ons allemaal in het rond kwinkt en kwedelt is dit een vrij onschuldige opmerking. Niettemin: ontslagen. Als socialisten aan de macht zijn, hoed u dan voor de vrijheid van meningsuiting.

Met die Çois Hollande gaan we nog wat beleven. De eerste die hem feliciteerde was het Joenk. Hoeveel slechter kun je beginnen? Bij de liberalen zijn ze nog steeds niet over hun verontwaardiging heen. Hun Europese fractieleider die blij is met de overwinning van een socialist. Had vóór de verkiezingen de liberale kandidaat al erger genoemd dan vader en dochter Le Pen.

Nu heeft het Joenk altijd met Franstalige socialisten geheuld, binnen of buiten de grenzen. Het was de enige manier waarop hij in zijn functie kon blijven. Deze strategie hoopt hij te herhalen. Om Karel de Fiscaal Gepeste te overtroeven, moet hij al voorzitter van de Europese Commissie worden, en daarom zoekt hij alvast steun bij de socialisten, volgens insiders soms op potsierlijke wijze.

Het grootste obstakel, naast zijn eigen praatjesmakerij die alleen in de Belgische zelfverklaarde kwaliteitspers enig belang wordt toegedicht, is Herman Van Rompuy. Die moet eerst weg, want twee Belgen op de belangrijkste twee posten van de Europese Unie, dat is de duivel in zijn gezicht uitlachen. Helaas voor het Joenk breekt Van Rompuy nog liever doormidden dan dat hij ooit afstand doet van het permanente voorzitterschap van de Raad. Permanent is permanent, zoals onze vrienden de roze coiffeurs altijd zeggen.

Onze president heeft na een moreel en fysiek dipje in het tweede jaar, mede veroorzaakt door een vervelende kwast die de hele tijd met een camera op zijn hielen zat, de smaak voorgoed te pakken. Vergeet de beperking tot twee ambtstermijnen, daar wordt een mouw aan gepast. Wat Medvedev en Poetin kunnen, kunnen Van Rompuy en Barroso ook en beter.

In het zog van pa Rompuy wordt ma Rompuy mogelijk burgemeester van Rhode-Saint-Genèse. President en burgemeester, zeg eens in welk gezin er nog zo’n machtsconcentratie te bewonderen valt? Ja, bij De Gucht: Europees commissaris, burgemeester van Aalst, en politierechter in Aalst. Maar een commissaris is geen president, burgemeester van Aalst is niet burgemeester van Sint-Genesius-Rode, en politierechter in Aalst mag dan thuis wel zijn consequenties hebben, het is niet hetzelfde als politierechter in bijvoorbeeld Dendermonde.

Nu we toch enigszins aan het afdwalen zijn: wie van u weet wie Sint-Genesius was? Of kent een sukkelaar die Genesius heet? U denkt spontaan aan een of andere Gène die in uw dorp met de melkwagen rondrijdt of een goed beklante soepronde uitbaat, maar dat komt wellicht van Sint-Eugenius. Die overigens niet bestaat, dat heeft hij gemeen met Sinterklaas. Er zijn wel een paar pausen geweest die Eugenius heetten, onder anderen die van de Pragmatieke Sanctie van Bourges, maar een echte Sint-Eugenius is er bij ons toch niet onaanzienlijke weten niet. Daarentegen zijn er liefst twee Sint-Genesiussen, of zoals het in het Latijn heet: Sint-Genesii. Beiden vieren hun feestdag op 25 augustus. Enfin, zij vieren hem niet, wij vieren hem.

Een van de twee Sint Genesii was een Romeinse nar, dat schept een band met ondergetekende. Hij leefde in de derde eeuw na Christus en was ingehuurd door keizer Diocletianus, in zijn eentje een grotere tegenstander van de katholieke kerk dan Etienne Vermeersch en Rik Torfs samen. Sint-Genesius werd door de keizer persoonlijk betaald om op het toneel de christelijke rituelen belachelijk te maken.

Die optredens hadden een geweldig succes, spotten met de kerk heeft dat door de eeuwen heen gehad. Sint-Genesius had bijvoorbeeld een hilarische sketch over het doopsel, die hij bij elke opvoering met extra schimpscheuten en nieuwe krenkingen perfectioneerde. Tot ons Heerke, die wel kan lachen om een goede grap maar niet als het altijd ten koste van Hem is, er plots genoeg van kreeg en besloot de keizer eens te laten voelen wie de baas was.

Nadat Sint-Genesius voor de twintigste keer een vont vol schapenurine en een trog met tarwemeel had laten aanrukken, en de keizer, die tweehonderd belangrijke gasten op de voorstelling had uitgenodigd, al op voorhand zat te schuddebuiken, bliksemde de Almachtige een visioen naar beneden. Waarna Sint-Genesius, letterlijk van de hand Gods geslagen, zich prompt effectief liet dopen en zijn bekering tot het christelijke geloof uitschreeuwde. Op de bühne! Voor de tweehonderd verbouwereerde invités van de keizer! Die kon daar op zijn beurt niet meer mee lachen en Sint-Genesius onderging het droeve lot van alle humoristen: hij werd ter plekke onthoofd. Zodat de toeschouwers alsnog waar voor hun sestertiën kregen, een voorrecht dat jammer genoeg niet meer is weggelegd voor hedendaagse theaterbezoekers.

Sint-Genesius is om die reden de patroonheilige van de podiumkunstenaars, de acteurs, de dansers, de clowns, ipso facto dus ook van advocaten en juristen, en verder van epileptici, stenografen, geschriftenuitgevers en drukkers. In zekere zin hebben Rik De Nolf en uw dienaar dus dezelfde beschermheilige, wat een gevoel van veiligheid en geborgenheid biedt. Aan uw dienaar.

De tweede Sint-Genesius nu, want we moeten stilaan wat opschieten, was een tijdgenoot van de eerste en een Fransman. Met faciliteiten, al werden die ook in zijn geval gaandeweg teruggeschroefd. Werd in Arles doodgemarteld in opdracht van dezelfde keizer Diocletianus, die niet op een doodgemartelde meer of minder schijnt te hebben gekeken. Deze Sint-Genesius is de schutspatroon der gegeselden. Op afbeeldingen uit die tijd blijkt een opvallende fysieke gelijkenis met Herman Van Rompuy. En ook Sint-Genesius sprak naar verluidt steenkolenengels, vooral tijdens de foltersessies.

Koen Meulenaere

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content