Koen Meulenaere

Reconstructie

Koen Meulenaere Van 1991 tot 2012 de satiricus van Knack

Er is maar één ding erger dan een lang uitgevallen regeringsformatie: de reconstructies ervan in de zelfverklaarde kwaliteitsmedia.

Een plaag. Hugo De Ridder is er de stamvader van, maar Hugo bezat een kwaliteit die de gelijknamige pers vandaag ontbeert: de gave des onderscheids. Volledig verdwenen. De lezer wordt verzopen in een oceaan van details waarvan het enige nut is de illusie van grondige onderzoeksjournalistiek te wekken.

Zeg niet dat vijf mensen hebben vergaderd, daar kijkt niemand van op. Zeg dat ze een ‘geheime vergadering’ hebben belegd, ‘op een discreet gehouden locatie’. Verzin een paar zogezegd letterlijke dialogen, kruid dat met een paar zogezegd letterlijke sms-berichten, en serveer op een bedje van zogezegd letterlijke telefoongesprekken.

Het menu. Vergeet in geen geval het menu dat genuttigd is op zo’n bijeenkomst. Schrijf dat ze eerst zalmtartaar met gemarineerde courgettes aten, gevolgd door een kabeljauwhaasje met kruidenkorst en een groentekransje van om het even wat, en de argeloze lezer is ervan overtuigd dat als je over zo veel gedetailleerde gegevens beschikt al de rest ook wel correct zal zijn. Best ook de wijn specificeren, al is het maar uit aanstellerij.

Met ‘België in blessuretijd’, de schier eindeloze reeks van Guy Vanhengel in De Standaard, is de ultieme karikatuur van dit genre gemaakt. Wat een gezeur. Dertig volle krantenpagina’s, mogelijk veertig. Gemaakt in samenwerking met die veelkleurige harlekijn van Le Soir die geregeld TerZake komt opfleuren. Zo’n coöperatie schijnt de communautaire vrede in dit land te bevorderen, al zouden wij niet weten hoe maar de koning looft ze graag in zijn halfjaarlijkse sketch.

Onze chef-Wetstraat heeft vorige week in zijn gevreesde rubriek Het Vaderland met veel literaire bravoure uit de doeken gedaan hoe de twee grote primeurs uit De Standaard-reeks pure kwakkels waren.

De eerste was dat het Joenk de regering-Di Rupo heeft geforceerd, en dat het dus niet de druk van Europa of van de ratingbureaus is geweest. Je komt niet meer bij van het lachen. Het Joenk! Wie kan na zo’n canard de rest van die reeks nog ernstig nemen? Maar dezelfde avond zaten ze uiteraard wel in de studio van TerZake: Bart Brinckman en die vogelverschrikker van Le Soir. De rol van het Joenk, lazen wij bij onze chef-Wetstraat, bleef in werkelijkheid beperkt tot de opmerking: ‘Dat ze het zelf uitzoeken.’ Dat het fabeltje daarmee uit de wereld van de zelfverklaarde kwaliteitspers zou zijn verjaagd, vergeet dat maar.

Tweede primeur was een loeiende kop op de voorpagina: ‘Vakbonden hielden pen regeerakkoord mee vast.’ En groot eronder: ‘PS en SP.A hebben maatregel per maatregel het sociaaleconomisch akkoord overlopen met de vakbonden. Die konden aanpassingen doen.’ En dus waren de syndicale acties van 22 december pure cinema.

Dat moesten ze al de dag erna zelf in hun eigen krant rechtzetten. Met iets minder gedruis welteverstaan mochten de geschokte vakbondsleiders deze tweede gaffel reduceren tot wat hij maar was: sommige onderhandelaars hadden sommige vakbondsleiders even geconsulteerd. Het zou er nog moeten aan mankeren. Dat ze ‘maatregel per maatregel’ aanpassingen hadden kunnen doen, laat staan de pen van het regeerakkoord hadden vastgehouden, wat De Standaard luidkeels had uitgeschreeuwd, was je reinste flauwekul.

Nu zult u misschien opmerken: ‘Moet een kwaliteitskrant die nuance eigenlijk niet aanbrengen vooraleer een dergelijk sensatiebericht te lanceren? Vereist kwaliteitsjournalistiek niet dat men de beschuldigde vooraf een recht op wederwoord geeft? Is eerst de kwakkel en de dag nadien de rechtzetting niet bij uitstek de tactiek van The Sun en Bild Zeitung?’

Interessante vragen die u daar stelt. Misschien een zitting van de Raad voor de Journalistiek waard? Maar laten we eerst allen samen bidden, en vier dozen bougies voor Onze-Lieve-Vrouwke ontsteken, dat ook Ivan De Vadder niet opnieuw met een als documentaire verklede masturbatieshow over de regeringsvorming uitpakt. Het is genoeg geweest.

Koen Meulenaere

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content