‘Binnenkort worden er politieke knopen doorgehakt over het eerste Belgische plan tegen racisme. Wij verwachten dat die echt een verschil zullen maken’, schrijven 19 mensen en organisaties uit het antiracistisch middenveld. ‘Na jarenlange debatten, verwachten wij nu acties.’
Het is al vaak gezegd: de Belgen wachten al twintig jaar op het eerste interfederale antiracismeplan. Dat was een belofte aan de Verenigde Naties, die om allerlei redenen – maar waarschijnlijk een gebrek aan zin en urgentie van het politieke establishment – tot nog toe niet nagekomen werd.
In 2019 kwam er schot in de zaak. Jammer genoeg was de aanleiding de brandstichting in het asielcentrum van Bilzen. Die zette minister Bart Somers ertoe aan om een Interministeriële Conferentie tegen Racisme bijeen te roepen. Federale ambtenaren gingen in het najaar aan de slag met het opmaken van een startnota waar ondertussen een politiek akkoord over is. De volgende stap was de verdere uitwerking van een actieplan door verschillende werkgroepen. Het middenveld, dat zich had verenigd in de NAPAR-coalitie, kreeg dankzij het nodige ellebogenwerk een plaatsje aan de tafel. Die fase is nu bijna afgerond. Onder andere over onderwijs, werk, cultuur, media en politie werden voorstellen op papier gezet, die door de verschillende beleidsniveaus uitgevoerd zullen moeten worden.
De tekst gaat nu naar de beleidsmakers, die het laatste woord krijgen. Het is dus koffiedik kijken welke voorstellen en eisen het uiteindelijk zullen halen. Nochtans zal de inhoud van het plan een grote invloed kunnen hebben op de leefomstandigheden van vele Belgische inwoners met migratieachtergrond. Een einde aan het hoofddoekenverbod kan zorgen voor perspectief op werk en meer zelfbeschikking voor meisjes en vrouwen met een hoofddoek. Een daadkrachtige aanpak van politiegeweld zorgt voor meer veiligheid en een betere relatie met de politie. Proactieve en sanctionerende praktijktesten op de huurmarkt betekenen voor velen een betere woning. Oplossingen voor veel mensen zonder papieren kunnen hen uit de uitzichtloosheid helpen. Een inclusief onderwijs kan zorgen voor scholen waar alle kinderen zich gezien en gewaardeerd voelen. Het zijn maar enkele van de voorstellen waarover de politiek zich zal moeten buigen.
Wij verwachten dus dat de vele veroordelingen van racisme die we de laatste jaren te horen kregen van beleidsmakers zich nu ook omzetten in beleid. Het interfederaal actieplan tegen racisme zal een lakmoesproef worden van de beloftes die de laatste jaren gedaan werden en een belangrijk signaal naar een samenleving waarin racisme steeds meer genormaliseerd wordt. Racisme is internationaal erkend als een groot volksgezondheidsprobleem met meer slachtoffers dan Covid-19. Na jarenlange debatten, verwachten wij nu acties.
Deze tekst werd ondertekend door: Nina Henkens (coördinator Kif Kif vzw), Abbie Boutkabout (schrijver en scenarist), Femke Hintjens (jeugd -en cultuurwerker), Nadia Nsayi (politicologe en auteur), Mohamed Barrie (Ambassadeur voor de Vrede van Pax Christi), Yassine Boubout (activist), Jihad Van Puymbroeck (co-voorzitter Hand in Hand), Dr. Wouter Arrazola de Onate (Arts-onderzoeker Volksgezondheid / Racisme en Gezondheid – Interuniversitair), Sarah El Massoudi (in naam van Baas Over Eigen Hoofd (BOEH!)), Lieven Kandolo (co-voorzitter Hand in Hand), Sarah Scheepers (coördinator Ella vzw), Samira Azabar (lid Baas Over Eigen Hoofd (BOEH!)), De Grote Post (cultuurcentrum), Els Silvrants-Barclay (curator en onderzoeker), Drs Emma-Lee Amponsah (Black Speaks Back), Danielle Van Zuijlen (curator), Dr. A.R. Topolski (associate professor), Een Andere Joodse Stem (EAJS), Pianofabriek (kunstenwerkplaats vzw)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier