Meso-Amerikaans koraalrif wordt zeewoestijn

Wetenschappelijke studies laten zien dat de opwarming van de aarde onherstelbare schade aanricht aan het Meso-Amerikaanse koraalrif. Het rif is het op één na grootste koraalrif ter wereld. Pogingen om het biologische en economisch belangrijke ecosysteem te beschermen blijken onvoldoende.

De stijgende temperatuur van de zee veroorzaakt “verbleking” of verlies van pigmentatie bij koraalriffen. “Dat betekent in principe dat het koraal sterft als gevolg van het verdwijnen van zoöxanthellen, algen die in symbiose met koralen leven”, zegt Juan Carlos Villagrán, expert van de Guatamalaanse tak van The Nature Conservancy (TNC).

Koraal krijgt kleur door de zoöxanthellen die de poliepen bedekken – de kleine diertjes die een koraalrif vormen – en suikers en aminozuren produceren om ze te voeden. De alg krijg in ruil daarvoor een geschikte plek om te leven, met precies genoeg licht om te groeien door fotosynthese.

Een kleurrijk stuk koraal is een ecosysteem dat bestaat uit duizenden poliepen, die bekerachtige kalksteenskeletten creëren door calcium uit zeewater te gebruiken. Riffen vormen zich als poliepen generatie na generatie leven, bouwen en sterven, waarmee ze een habitat voor zichzelf en veel andere planten en dieren creëren.

Visserij

“We constateren een versneld verlies van deze ecosystemen. Dat heeft serieuze economische consequenties, want ze ondersteunen veel soorten die belangrijk zijn voor de commerciële visserij, zoals kreeften, schelpdieren, zeebaars en rode snapper”, zegt Villagrán.

Het Meso-Amerikaanse rif is het langste van het westelijk halfrond en het op één na langste in de wereld, na het Great Barrier Reef bij Australië. Het strekt zich uit over meer dan 1000 kilometer, van de noordelijke punt van het Yucatán-schierland in Mexico tot de kusten van Belize en Guatemala en de Baai-eilanden bij Honduras.

De Guatemalteekse koraalriffen Punta de Manabique en Sarstún, voor de Caraïbische kust bij de grens met Honduras, ontsnappen ook niet aan de gevolgen van de klimaatverandering. “In Guatemala krijgen kustgebieden, net als in veel andere Centraal-Amerikaanse landen, historisch gezien weinig aandacht, ondanks hun enorme economische, sociale en milieupotentie”, zegt Villagrán.

Kritieke toestand

De Rapportagekaart 2010 voor het Meso-Amerikaanse Rif, opgesteld door de niet-gouvernementele organisatie Healthy Reefs/Iniciativa de Arrecifes Saludables (HRI), laat zien dat in 2008 6 procent van de riffen in kritieke toestand was. Twee jaar later was dat gestegen tot 31 procent.

De belangrijkste bedreigingen voor de riffen zijn kustontwikkeling, toerisme, overbevissing, stijgende zeetemperaturen en orkanen, staat in de studie. Het Meso-Amerikaanse rif had ook in 1995, 1998, 2003, 2005, 2008, 2009 en 2010 te maken met ernstige verbleking.

De impact van de klimaatverandering “ligt buiten onze controle en is iets wat we niet zelf kunnen oplossen”, zegt Mario Díaz van het ministerie van Milieu en Natuurlijke Hulpbronnen van Guatemala.

Broeikasgassen

Centraal-Amerika draagt voor minder dan 0,5 procent bij aan de wereldwijde uitstoot van broeikasgassen die leidt tot de opwarming van de aarde, staat in het rapport Economics of Climate Change in Latin America and the Caribbean 2009, een publicatie van het de Economische Commissie voor Latijns-Amerika van de Verenigde Naties (Eclac). Latijns-Amerika is echter een van de regio’s die het meest kwetsbaar is voor destructieve meteorologische gebeurtenissen.

Het Meso-Amerikaanse rif scoort echter ook matig als het gaat om maatregelen die landen wel kunnen nemen om het rif te beschermen tegen klimaatverandering en menselijke activiteiten. Gemiddeld kregen de landen bij de ‘Eco Audit’ van HRI en het World Resources Institute (WRI) 2,7 punten op een schaal van maximaal 5 voor hun inzet. (IPS)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content