Zo’n 500 leden en sympathisanten van Groen zijn zaterdag bijeengekomen in de Kruitfabriek in Vilvoorde voor een Nationale Lentedrink. Afscheidnemend voorzitster Meyrem Almaci legde er in één van haar laatste speeches aan het hoofd van de partij de nadruk op de waarden waar Groen voor staat. ‘Rechtvaardigheid, solidariteit, respect voor de draagkracht van mens en planeet’, klonk het. ‘Wij kiezen voor de mens boven de macht, hoop boven haat, planeet boven profijt. Dat is wie we zijn.’
‘Ik heb de voorbije acht jaar het voorrecht gehad als voorzitter, als partijlid, als woordvoerster van Jong Groen en overtuigd ecologiste, duizenden mensen leren kennen die aan politiek doen’, zei de voorzitster. ‘Vanuit een oprecht engagement. Wij vertrekken vanuit waarden, niet vanuit belangen.’
‘In deze tijden van spektakelpolitiek en maatschappelijke chaos lijkt het pleiten voor waarden misschien een achterhaald gegeven’, ging Almaci verder. ‘Als ik de pers kan geloven, bestaat politiek vandaag enkel nog uit entertainment of bullebakkerij, lijkt het alsof enkel nog het postje, de titel, de carrière, het aanzien, de macht telt, is integriteit van geen tel meer. Laat staan politieke verantwoordelijkheid. Maar dit soort politiek is de reden dat burgers zich afkeren van onze stiel, is de voedingsbodem voor de polarisering.’
Groen kiest de mens boven de macht, aldus Almaci. ‘En net door die helderheid, door die kleur, zijn we een vijand. We halen in, en dat is broodnodig, maar ook bedreigend voor de gevestigde waarden die liever ongehinderd verder willen doen zoals altijd. Kijk naar Oosterweel. De klaagzangen van de Vlaamse regering en de burgemeester van Antwerpen waren zeer voorspelbaar. En ze zijn zeer simpel samen te vatten: Geld is belangrijker dan mensen. Macht is belangrijker dan inspraak. Ze prediken verandering maar willen gevestigde waarden beschermen.’
Eenzelfde scenario speelt zich volgens de Groen-voorzitster af in de kinderopvang, in de sociale sector, bij de opvang van de Oekraïense vluchtelingen: ‘Je zou er cynisch van worden, politici en partijen die qua beleid in de jaren 80 van de vorige eeuw blijven steken zijn. Eigenlijk weten ze wel dat het anders moet, maar later, niet vandaag. Stel je voor dat een deel van de kiezers dat niet leuk vindt. En dus rest enkel bochtenwerk.’
Almaci riep de Groenen op om zich te blijven focussen op die zaken waar mensen wakker van liggen: economische ontwikkeling zonder de planeet te schaden, een milieubeleid dat de gezondheid en de natuur centraal stelt, een samenleving bouwen waar iedereen zich thuis voelt en eerlijk bijdraagt.
Ze deed daartoe ook concrete voorstellen. Zo roept ze de regering op om dit jaar nog statiegeld in te voeren. ‘Microplastics dringen tegenwoordig zelfs onze bloedbaan binnen. Maar tegelijk zien we dat het aantal ton zwerfvuil dat ons water vervuilt steeds meer toeneemt. Doe wat moet en voer nog dit jaar statiegeld in.’
Ze brak ook een lans voor een vermogensbelasting: ‘Onze Belgische bedrijven haalden hun hoogste winstmarges ooit. Met de stijgende inflatie en de druk op de koopkracht die gewone mensen treffen, is het hoog tijd voor een fiscale hervorming die een solidariteitsbijdrage vraagt van de meest vermogenden onder ons’.
De Antwerpse politica ondersteunt ook de oproep van het middenveld om van 8 mei, dag van de capitulatie van de nazi’s, weer een feestdag te maken. ‘Want woorden doen ertoe, en herdenken is belangrijk. We moeten durven blijven herhalen dat haat, onverdraagzaamheid en racisme een gif is voor de samenleving.’
