‘Mentaliteitswijziging of nultolerantie? Wordt het niet tijd om te stoppen met valse argumenten?’

Hoeveel nepargumenten en zijdelingse discussies zijn er nu al niet geweest, om toch maar het gebrek aan politieke moed te verdoezelen, schrijft ervaringsdeskundige Sabine Cocquyt na het incident met Kris Van Dijck (N-VA).

Gesprek aan de ontbijttafel. ‘Wat denk jij,’ vraag ik mij man, ‘moet het nu nultolerantie worden of volgen we het idee van Vias dat zegt: er moet vooral nog meer ingezet worden op een mentaliteitswijziging?’

Dit gesprek aan de ontbijttafel is er niet zomaar een. Het heeft niet toevallig plaats. Dat een politicus – nota bene nog maar net parlementsvoorzitter geworden – een ongeval veroorzaakt met 1,42 promille in het bloed, dat is op zijn zachtst gezegd onthutsend.

Zoals andere lotgenoten heb ik de reactie : wat als de aanhangwangen een van onze kinderen of kleinkinderen was? We hebben het al eens meegemaakt. Mijn beide ouders (65 jaar) kwamen om bij een zwaar verkeersongeval, veroorzaakt door een dronken bestuurder. Ze waren nagenoeg op slag dood. Met hen drie kleinkinderen in de auto. Een lichtgewond, de twee anderen zwaargewond. Onze zoon, een kind van 9,5, vocht dagen voor zijn leven. Het hersenletsel na een maand coma bepaalt zijn leven drastisch.

Ik nodig de heer Kris Van Dijck alvast uit om enkele dagen met hem op stap te gaan en te voelen wat het is, zo geraakt te zijn door een onverantwoordelijke chauffeur.

De late reactie en de banaliserende taal van mijnheer Van Dijck heeft me heel erg geraakt. Die 1,42 promille is niet meer zover van de schrikbarend hoge 2 promille die ‘onze veroorzaker’ in het bloed had. Dat is veel meer dan een ‘glaasje te veel’! Het is veelzeggend dat een veroorzaker – en dan nog wel iemand die het volk vertegenwoordigt – dit soort verontschuldiging en flauwe praat nu nog in de mond durft te nemen, ondanks alle sensibilisering, ondanks alle debatten, congressen, boeken, artikels…

Voorbij de hypocrisie en het gesjoemel?

Hoe moet het dan verder? Dat is de hamvraag die ons deze dagen, maar zo vaak al voor dit incident, bezig houdt. Ik ben het eens met Vias dat de Belg een mentaliteitsprobleem heeft en dat daar nog verder aan gewerkt moet worden. Ik heb het in vroegere interviews en artikels al meerdere keren aangekaart. Ook de titel van mijn derde boek, ‘Mij overkomt het niet’, verwijst ernaar. Hoezeer zit de hypocrisie erin gebakken! ‘Het zal me wel lukken. – Mij overkomt het niet. – Ik ging maar een beetje in overtreding’.

Het boek was bedoeld als wake-upcall. Na onze eigen ervaring, na heel wat ontmoetingen met slachtoffers en veroorzakers moest ik het kwijt: ‘O wee, als het jou wel overkomt!’ Met zoveel andere partners en lotgenoten voer ik mijn gevecht tegen elke uiting van banalisering en voor een grondige mentaliteitswijziging.

Toch dringt de vraag zich steeds meer op: is dat genoeg? Halen we het zo? Moeten er geen drastischer maatregelen komen? Geeft de toegestane 0,5 promille velen onder ons toch niet telkens de mogelijkheid, de optie om te sjoemelen? Wie wordt hier de hand boven het hoofd gehouden? Waarom moeten we deze discussie tot vervelens toe blijven voeren? Waarom werd destijds het rijbewijs met punten niet ingevoerd?

Is het niet tekenend bovendien dat ‘alleen links’, van SP.A over PVDA tot Groen, op dit moment voorstander is van de nul promille? Spelen bij de andere partijen dan toch te veel andere belangen mee? Het individueel belang boven het collectief? De vrijheid van ondernemers, bedrijven boven die van elke burger, groot of klein? Hoeveel nepargumenten, zijdelingse discussies zijn nu al niet gevoerd, kwestie van toch maar het gebrek aan politieke moed te verdoezelen?

Waar wil minister van mobiliteit Ben Weyts (N-VA) bijvoorbeeld naartoe als hij stelt dat bij invoering van de nultolerantie, zij die zich netjes aan de 0,5 procent houden slachtoffer worden van zij die er hun voeten aan vegen? Het woord ‘slachtoffer’ lijkt me in deze licht en ongepast gebruikt. Je moet verkeersslachtoffer geweest zijn om te weten wat het is. Wordt het niet tijd dat we stoppen met dit soort gejammer, met dit soort argumenten?

Mensen verwachten duidelijkheid en consistentie, zo leerden we uit de voorbije verkiezingen. Mensen willen dat er echt op hun veiligheid ingezet wordt. Mensen hunkeren naar een zorgzame, respectvolle samenleving voor iedereen.

Dus… dan toch maar een nultolerantie, gezien het blijkbaar onoverkomelijk mentaliteitsprobleem van de Belg? De ervaring in zoveel andere landen leert dat een duidelijke stop aan alcohol in het verkeer op zich niet onoverkomelijk is.