Beminde gelovigen,

Dag allemaal,

Hoed u voor valse profeten ! Want het cynisme is vlees geworden en het heeft onder ons gewoond. Eerder nog zal een kameel door het oog van een naald kruipen dan dat gij Mark (Eyskens nvdr. ) weer tot het ministerambt zult geroepen worden, en eerder nog zullen de wolf en het lam in elkanders armen slapen dan dat ik u zal zalven.

Hoed u ook voor de kleingelovigen ! Reeds toen ik heen ging, sprak ik tot mijn volgelingen : als gij weeskinderen zijt geworden, zal ik voor u een weeshuis bouwen, want ik stuur niemand in de woestijn. Maar toen ik na mijn wederkomst in Gooik de verruimers en vernieuwers op het avondmaal uitnodigde, was hun getal geslonken en liep hun hart over van vrees. Alleen van Jan (Decorte nvdr. ) bracht de post een ziektebriefje, want hij is nog de gebruiksaanwijzing aan het ontcijferen bij de elektrische zuigflesverwarmer die ik hem ter gelegenheid van zijn heilig huwelijk heb geschonken.

Maar versagen zullen wij niet, want ziet, wij maken alles nieuw. Niet de C in de naam van onze partij willen wij weg, niet de V, maar wel de P willen wij zien branden als een braambos tot alleen de zwartste kraaien er nog hun klauwen zullen naar uitslaan. Want het is de partij die eenzaamheid brengt, hypocrisie en cynisme. Wij maken ervan : samenhorigheid. Ja, voortaan zijn wij een vernieuwingssamenhorigheid.

Want in Gabon, waar de hitte mij als een natte handdoek in het gezicht sloeg, sprak men tot mij : wij liggen van de Maastrichtnorm niet wakker. In Kampala liet ik, samen met mijn evangelist Yves (Desmet nvdr. ) de kleinen tot mij komen en zij vroegen mij : schiet de politiek niet tekort in de taken waar zij een wezenlijke bevoegdheid heeft ? Een blinde, in lompen gehulde bedelaar inOuagadougou hield mij staande in het heetst van de middagzon en wierp mij voor de voeten : als wij spreken over de residuaire bevoegdheden, waar zijn wij dan mee bezig ?

En daarom, het was op de veertigste dag in Togo, dacht ik aan Lisa del Bo en hoe het kaartspel wordt gespeeld in de schoot van het gezin. Ja, voorwaar, vrienden vernieuwers, ergens is het leven mooi. Maar niet allen kunnen wij op deze rots onze hoekstenen stapelen, want wij zijn de slogans en de veertig voorbij. Daarom moet de politiek een normenkader aanreiken naar de zondaars toe die wij allen zijn, maar wij weten dat de zondaars in de hemelen meer vreugde bewerkstelligen dan de rechtschapenen, want zij maaien noch zij zaaien en zij plukken slechts de vruchten des velds.

Zo verheugen wij ons in de zondeval van Marc (Van Peel nvdr. ), want hij kan nog worden bekeerd. Hij dwaalt, want hij vindt dat dating -programma’s op televisie de geesten bezoedelen. Driewerf neen ! Gij dwaalt Marc en u lokt de beproeving van het fundamentalisme waar gij de ogen voor sluit. Want het is slechts in de ontmoeting van mensen, in het stof en de naaktheid van hun bestaan, dat zij elkaar een normenkader kunnen aanreiken, dat zij elkaar ondersteunen kunnen met een intermenselijk klankbord.

In Gods ogen zijn al Zijn schepselen gelijk, dus moet voor allen een samenlevingscontract bestaan waarin zij thuis kunnen komen en de vrede des harten heerst. Een samenhorigheidscontract zoals wij met elkaar en met de CVP hebben gesloten, om ons gegeven woord gestand te zijn, de maskers af te leggen en de voeten te wassen van allen die wij onze minderen achtten. Gij Marc, gij die de boeiendste en echtste mens in de Wetstraat waart toen gij mij eerst vervingt en ook uw hart sprak van de vernieuwing van onze samenhorigheid, dwaal niet langer en keer terug naar de schaapstal waar ik ook uw herder zal zijn en waar de wolf en het lam in elkaars armen slapen kunnen.

Bijdragen : Marc Reynebeau, Piet Piryns