JA

‘De resultaten van een onderzoek op Europese schaal liegen er niet om: de voedingsfabrikanten voegen wel erg kwistig suiker toe aan hun producten. Ze schermen daarbij met voedingstechnische argumenten en uiteraard met de smaak. De toevoeging van enkelvoudige suikers aan drankjes, snacks en snoep blijft niet zonder gevolg. Ze leidt, samen met het gebrek aan beweging, tot steeds meer obesitas bij kinderen. Hetzelfde geldt voor volwassenen, bij wie zwaarlijvigheid een risicofactor is voor een aantal aandoeningen zoals diabetes type II, hart- en vaatziekten en bepaalde kankers.

Wie frisdrank, chocolade of snoep koopt, weet wel dat daar behoorlijk wat (toegevoegde) suiker in zit. Maar de consument die kiest voor een gezond dieet, schrikt zich allicht rot wanneer zijn 600 ml-flesje Danone-drinkyoghurt met banaansmaak zo’n 60 gram toegevoegde suikers blijkt te bevatten, het equivalent van 10 suikerklontjes. En dit naast de suikers die er van nature al in zitten. Ook aan ontbijtgranen – nog zo’n ‘gezond’ product – blijkt vaak een onvermoed grote hoeveelheid suiker toegevoegd.

De voedingsindustrie draagt een verpletterende verantwoordelijkheid. Het is hoog tijd om te ageren, allereerst op het vlak van de etikettering. Het etiket moet de koper duidelijk maken hoeveel suikers het product in totaal bevat, met een specifieke vermelding van de suikers die werden toegevoegd.

En de terminologie moet vereenvoudigd worden. Nu gaan enkelvoudige suikers schuil achter namen als glucose, fructosesiroop, dextrose…

De voedingsindustrie moet alles in het werk stellen om de toevoeging van suikers te verminderen. Laten we een voorbeeld nemen aan Frankrijk waar gestreefd wordt naar een beperking van de consumptie van toegevoegde suikers met 25 %. En nog een tip voor onze beleidslui: de Franse regering kondigt ook een verbod aan op de verkoop van suikerhoudende dranken op school.’

NEE

‘Test-Aankoop klaagt een “teveel aan toegevoegde suikers” in onze voedingsproducten aan en wil de overheid bewegen tot een beperking van die suikers met 25 %. Een eenzijdige en betuttelende aanpak. Suikers zijn niet de enige boosdoener. Ook vetten moeten aangepakt worden, wil men overgewicht bestrijden. De consument houdt overigens niet van het belerende vingertje. Uit een studie van de eet- en leefgewoonten van de Belg, uitgevoerd door professor René Patesson (ULB), blijkt dat de consument duidelijke informatie wil, maar geen betutteling.

De voedingsindustrie produceert een uitgebreid gamma kwaliteitsvolle voedingsmiddelen die tegemoetkomen aan de vele wensen en noden van de consument. Wij willen ervoor zorgen dat die kan genieten van zijn voeding. Elk voedingsmiddel, ook suiker, heeft zijn plaats in een evenwichtig eet- en leefpatroon.

De consument heeft behoefte aan duidelijke informatie. Zo kan hij zijn voedselinname en zijn verbruik van energie, door sport en beweging, op elkaar afstemmen.

Heel wat bedrijven drukken nu al veel informatie over de samenstelling en de voedingswaarde van hun producten op de verpakking af. De consument weet dus wat hij koopt en hoeveel toegevoegde suikers het product bevat. De overheid moet de consument niet bij het handje nemen.

Vandaag is de informatie op de verpakking allicht nog niet duidelijk genoeg. Daarom werkt FEVIA, samen met haar Europese zusterfederatie voorstellen uit voor duidelijker productinformatie. De consument moet in één oogopslag kunnen zien wat de belangrijkste bestanddelen van het product zijn en weten welke dosis aangewezen is. Het is belangrijk dat die – verplichte – productinformatie uniform is in de hele Europese Unie. Het nationale voedings- en gezondheidsplan geeft een eerste aanzet voor een dergelijk plan. Ik hoop dat Test-Aankoop zich niet zal beperken tot verklaringen in de pers, maar ook enthousiast zal meewerken aan de uitvoering van dit plan.’

FRANS GEYS