De Heer J. Braet (‘Lopende Zaken’, Knack 43 van 23/10/02) zou moeten weten, dat titels boven een krantenartikel van de hand van de eindredacteur komen en zeker nooit van de geïnterviewde. De titel, die tussen de journalist en mezelf overeengekomen was, luidde ‘Integratie is wel degelijk geslaagd’. De Gazet van Antwerpen gaf bovendien zijn fout toe in de krant van 18 oktober 2002. De geïnterviewde nadien de titel aansmeren is intellectueel oneerlijk.

De auteur van het artikel pretendeert op feiten voort te gaan, maar verdraait diezelfde feiten. Zo ging de American Airlines-zaak niet over een chador, maar over een hijab, i.e. een gewone hoofddoek, die het gelaat vrij laat.

Bovendien gaat het debat niet over de chador op zich. De rode lijn van mijn discours is duidelijk: het gaat erom naast gelijke rechten ook gelijke kansen te creëren voor alle vrouwen hier te lande. Aan cultuurrelativisme ad absurdum doe ik als directeur van een Centrum voor gelijkheid van kansen en voor racismebestrijding niet mee.

Wat ten slotte het Canadees systeem met quota’s betreft: daarmee zouden beduidend meer mensen mogen blijven dan de minder dan 10 % erkende vluchtelingen nu.

Uit de opeenstapeling van fouten in het artikel blijkt dat de journalist niet alleen zijn werk niet gedaan heeft, maar bovendien te kwader trouw was. Ik kan zonder problemen met een humoristisch artikel lachen, indien dit daarvoor bestemd is. Het halfslachtige commentaarstuk – zoals het vorige week verscheen – is daarentegen bittere ernst en kan ik onmogelijk aanvaarden. Daarom heb ik beslist geen interviews meer aan de Vlaamse schrijvende pers te geven. Ik heb de les begrepen.

Naschrift:

Ongeacht de titel die de eindredacteur van Gazet van Antwerpen boven het stuk zette, blijft de uitspraak van de heer Leman, die we hier, om elk misverstand te vermijden, voluit citeren: ‘ Zo zag ik onlangs in Brussel enkele vrouwen met hoofddoek. Je zag alleen nog hun ogen, al de rest was bedekt. Wel, dat moet volgens mij verboden worden, het verbaasde mij dat de politie hierover geen opmerkingen maakte.‘

Voor zover we konden achterhalen, werd deze uitspraak door de geïnterviewde nooit herroepen. Bijgevolg had de Knack-redacteur het volste recht om de directeur van het federale Centrum voor gelijkheid van kansen en racismebestrijding daarop te taxeren.

Want dat laatste was nu net het punt van het betoog: is de heer Leman na deze uitspraak – die wellicht geciteerd zal worden in zijn proces tegen satellietorganisaties van het Vlaams Blok – nog langer geschikt om het centrum te leiden?

En voor alle duidelijkheid: Knack heeft de heer Leman niet om een interview gevraagd.

Johan Leman