JA

Volgens critici is uw initiatief in strijd met de wet op de privacy. U zou een lynchcultuur installeren en nodeloos paniek zaaien.

Dat wij een lynchcultuur installeren, daar ben ik het totaal niet mee eens. Wat is er mis mee dat gezinnen zich beter kunnen beschermen tegen veroordeelde pedoseksuelen?

In Nederland is de webstek geruisloos gelanceerd, maar als ik zie hoeveel discussie dit initiatief in België losweekt, is het nu al een succes. Binnen een jaar willen we een soortgelijke webstek voor Duitsland lanceren.

Dat wij zelf voor rechter spelen door veroordeelden nog een bijkomende straf op te leggen, is misschien juist. Maar het is terecht, want de straffen in België en Nederland zijn te licht. Twee jaar celstraf voor het verkrachten van een kind, dat kan toch niet? In Italië ligt er een wetsvoorstel klaar om kinderverkrachters levenslang te geven. En zo hoort het. Dit soort malloten verdient in geen twintig jaar een tweede kans.

Wat wij doen is volkomen wettig. De privacycommissie in België hoort de klok wel luiden, maar weet de klepel niet hangen. Ze denkt dat we adressen en foto’s publiceren, maar dat is niet zo. De enige informatie die we publiceren, is in welke buurt, in een straal van vijfhonderd meter, er veroordeelden wonen. Wie meer wil weten kan me bellen, maar de straat is de meest gedetailleerde info die ik geef.

Waar haalt u die informatie en hoe bent u er zeker van dat ze juist is?

Slachtoffers melden me de namen van veroordeelden en het dossiernummer. Met dat nummer kan ik op de website van justitie het dossier zoeken en de uitspraak zien. Al die dossiers staan online, weliswaar zonder de namen. Weet u dat 80 procent van de pedoseksuelen die veroordeeld zijn voor het verkrachten van jongetjes, recidiveert?

U bent niet opgezet met dit initiatief. Waarom niet?

Dit soort websites is alleen uit op provoceren en zorgt alleen maar voor problemen. Wanneer pedoseksuelen veroordeeld worden, volgt de strafuitvoeringsrechtbank dat verder op. Hoe het contact met de slachtoffers georganiseerd wordt en de begeleiding bij reïntegratie, dat wordt allemaal nauwgezet bepaald. Beweren dat de straffen voor seksueel misbruik van kinderen te licht zijn, vind ik bijzonder grof. We moeten vertrouwen hebben in onze democratische instellingen, in het oordeel van de magistraat die het dossier behandelt en in de wetten waarop hij steunt. Het is niet aan een buitenlander of wie dan ook om een georganiseerde zoekmachine te installeren. Iemand die én een betere wetgever én een betere rechter denkt te zijn, die is gevaarlijk.

De website geeft geen namen vrij. Alleen de buurt waarin veroordeelde pedoseksuelen wonen.

Zelfs al noemt men geen namen, dan nog heeft zo’n webstek een pervers neveneffect. Die informatie veroorzaakt angst bij slachtoffers en onrust bij ouders. Wie is die pedoseksueel hier in de buurt? Dat zullen zij zich afvragen, vaker dan hen lief is. Bovendien bestaat het risico dat de informatie mensen aantrekt naar die wijk, om welke reden ook. Zelfs zonder namen te noemen creëer je dus niets dan problemen door een wijk te stigmatiseren. Als minister van Justitie, maar ook als burgemeester, vind ik dat dit dicht in de buurt komt van het verstoren van de openbare orde.

Maar kunt u de site verbieden?

Dat moeten we rustig onderzoeken. Het lijkt me evident dat het algemeen strafrecht of de privacywetgeving hier wordt geschonden. Ik ga ervan uit dat de specialisten van het federaal parket en de privacycommissie dit nauwgezet opvolgen en de gepaste conclusies formuleren.

NEE

Volgens critici is uw initiatief in strijd met de wet op de privacy. U zou een lynchcultuur installeren en nodeloos paniek zaaien.

Dat wij een lynchcultuur installeren, daar ben ik het totaal niet mee eens. Wat is er mis mee dat gezinnen zich beter kunnen beschermen tegen veroordeelde pedoseksuelen?

In Nederland is de webstek geruisloos gelanceerd, maar als ik zie hoeveel discussie dit initiatief in België losweekt, is het nu al een succes. Binnen een jaar willen we een soortgelijke webstek voor Duitsland lanceren.

Dat wij zelf voor rechter spelen door veroordeelden nog een bijkomende straf op te leggen, is misschien juist. Maar het is terecht, want de straffen in België en Nederland zijn te licht. Twee jaar celstraf voor het verkrachten van een kind, dat kan toch niet? In Italië ligt er een wetsvoorstel klaar om kinderverkrachters levenslang te geven. En zo hoort het. Dit soort malloten verdient in geen twintig jaar een tweede kans.

Wat wij doen is volkomen wettig. De privacycommissie in België hoort de klok wel luiden, maar weet de klepel niet hangen. Ze denkt dat we adressen en foto’s publiceren, maar dat is niet zo. De enige informatie die we publiceren, is in welke buurt, in een straal van vijfhonderd meter, er veroordeelden wonen. Wie meer wil weten kan me bellen, maar de straat is de meest gedetailleerde info die ik geef.

Waar haalt u die informatie en hoe bent u er zeker van dat ze juist is?

Slachtoffers melden me de namen van veroordeelden en het dossiernummer. Met dat nummer kan ik op de website van justitie het dossier zoeken en de uitspraak zien. Al die dossiers staan online, weliswaar zonder de namen. Weet u dat 80 procent van de pedoseksuelen die veroordeeld zijn voor het verkrachten van jongetjes, recidiveert?

U bent niet opgezet met dit initiatief. Waarom niet?

Dit soort websites is alleen uit op provoceren en zorgt alleen maar voor problemen. Wanneer pedoseksuelen veroordeeld worden, volgt de strafuitvoeringsrechtbank dat verder op. Hoe het contact met de slachtoffers georganiseerd wordt en de begeleiding bij reïntegratie, dat wordt allemaal nauwgezet bepaald. Beweren dat de straffen voor seksueel misbruik van kinderen te licht zijn, vind ik bijzonder grof. We moeten vertrouwen hebben in onze democratische instellingen, in het oordeel van de magistraat die het dossier behandelt en in de wetten waarop hij steunt. Het is niet aan een buitenlander of wie dan ook om een georganiseerde zoekmachine te installeren. Iemand die én een betere wetgever én een betere rechter denkt te zijn, die is gevaarlijk.

De website geeft geen namen vrij. Alleen de buurt waarin veroordeelde pedoseksuelen wonen.

Zelfs al noemt men geen namen, dan nog heeft zo’n webstek een pervers neveneffect. Die informatie veroorzaakt angst bij slachtoffers en onrust bij ouders. Wie is die pedoseksueel hier in de buurt? Dat zullen zij zich afvragen, vaker dan hen lief is. Bovendien bestaat het risico dat de informatie mensen aantrekt naar die wijk, om welke reden ook. Zelfs zonder namen te noemen creëer je dus niets dan problemen door een wijk te stigmatiseren. Als minister van Justitie, maar ook als burgemeester, vind ik dat dit dicht in de buurt komt van het verstoren van de openbare orde.

Maar kunt u de site verbieden?

Dat moeten we rustig onderzoeken. Het lijkt me evident dat het algemeen strafrecht of de privacywetgeving hier wordt geschonden. Ik ga ervan uit dat de specialisten van het federaal parket en de privacycommissie dit nauwgezet opvolgen en de gepaste conclusies formuleren.

opgetekend door Jan jagers