Het was eens te meer onze chef-Wetstraat die het vuur in de pan deed slaan : ?Die Marc Verwilghen is een amateur. Die jongen doet zijn best, mogelijk meent hij het zelfs goed, maar van ondervragen heeft hij jammer genoeg geen kaas gegeten. Als hij zo verder doet, kent hij over twintig jaar nog niet het verschil tussen Zicot en Tricot, of tussen Paul Marchal en Luc Marchal. Laat staan dat hij de waarheid zal ontdekken over Dutroux.?
Onze redactievergadering stond meteen in rep en roer. Dat onze chef-Wetstraat de dag van de Witte Mars samen met onze chef-economie een tegenbetoging had gehouden, was al velen in het verkeerde keelgat geschoten. Dat hij ook nog meende kritiek te mogen geven op de laatste rechtgeaarde politicus in het parlement, was een stap te ver. De redactie van Knack viel onmiddellijk uiteen in twee kampen : voor Verwilghen en tegen Verwilghen. Het laatste kamp bestond uit onze chef-Wetstraat en onze chef-economie.
Uw dienaar, zoals steeds, twijfelde. Wij hadden maanden lang met grote bewondering zitten kijken naar de manier waarop de voorzitter zijn vragen afvuurde. Maar vorige week ging dat vertrouwen aan het wankelen, toen Martine Doutrèwe van liegen werd beschuldigd omdat ze ontkende een bepaalde brief te hebben ontvangen. Die brief, zo zei Verwilghen, zat potverdekke in haar eigen dossier. Later bleek dat het om een kopie van Verwilghen zelf ging, die tijdens een vorige zitting per ongeluk tussen de papieren van de onderzoeksrechter was gemoffeld.
Ah, madame Doutrèwe… Als de nacht komt aangesloft en het licht in de commissie zacht gedempt wordt door een fluwelen strijkje Mozart achter het wandtapijt… Van het Luikse gerecht wordt veel kwaad gesproken, maar als wij mogen kiezen, worden wij liever aan de tand gevoeld door Doutrèwe of Véronique Ancia, dan door de schoonbroer van Pierre Chevalier. Aan die Luikse dames zouden wij alles bekennen : de moord op Lahaut, het dynamiteren van de IJzertoren, de diefstal van het Lam Gods. En niet te vergeten de roze balletten. Een kleine suggestie kan soms wonderen doen.
Wij hebben de zittingen van de Commissie-Dutroux zo goed en zo kwaad als het kon gevolgd op de RTBf. Nachtwerk. Terwijl wij de slaap uit onze ogen wreven en twijfelden tussen een laatste keer inschenken of het ledikant opzoeken, bleef één man pal overeind : Verwilghen. Al was het kwart over twaalf, hij moest en zou weten of de wachtmeester op 17 augustus 1995 de adjudant had opgebeld, of omgekeerd. En wie had eerst neergelegd ? Toen de beide betrokkenen mekaar tegenspraken, wist de voorzitter nog ergens een secretaresse wonen die indertijd flarden van het gesprek had opgevangen. In Athus ! Diepste puntje van de provincie Luxemburg, maar dat vormde geen bezwaar : ophalen. Zitting geschorst in afwachting van deze kroongetuige.
Om half vier had de parlementschauffeur het huis gevonden, op een donkere wegel tussen twee ondergesneeuwde Ardense bossen. Waar hij prompt door de hond werd aangevallen, en vanuit het slaapkamerraam met scherp onder vuur werd genomen. Pas toen hij riep dat hij in opdracht van Verwilghen kwam, haastte de secretaresse zich naar de badkamer om zich op te frissen en om te kleden. De ochtend gloorde toen de nieuwe getuige werd binnengeleid, en een derde versie van de feiten gaf.
En zo ging dat elke dag. Een eindeloze rij schuldigen hebben wij tijdens die verhoren zien afgeslacht worden. Eerste substituten en tweede substituten, gewone rijkswachters en ongewone rijkswachters, onderzoeksrechters en procureurs, gerechtelijke politie-agenten uit Luik en gerechtelijke politie-agenten uit Charleroi, commandant zus en kapitein zo…, en geen twee die hetzelfde vertelden.
Griffier Fragapanne ! Van wie de smakelijke familienaam onze nachtelijke eetlust opwekte. Griffier zal ze vermoedelijk niet lang meer zijn, aangezien ze tot twee keer toe haar eigen onderzoeksrechter tegensprak. Die was ter zitting al volop bezig met het invullen van haar C-4, toen hij plots nog een paar verwijten vanwege één of andere PS’er uit de zaal erbovenop moest verdragen.
Het is hier dat het schoentje wringt en dat wij, zoals zo vaak, toch weer verplicht zijn om de kant van onze chef-Wetstraat te kiezen. Het zwakke punt van Verwilghen is zijn commissie. Kunt u zich dat voorstellen : PS’ers die andere mensen van oneerlijkheid beschuldigen ? Mannen als Serge Moureaux en Claude Eerdekens, zo hebben wij ooit een vooraanstaand CVP’er horen beweren, hebben geen boter op hun hoofd maar een volledige melkerij.
Wij hanteren nu even een ander trucje van onze chef-Wetstraat, die in zijn artikels graag gebruik maakt van de tussenvoeging : ?Volgens vooraanstaande PS’ers.? Wat daarop volgt, is steevast een gemene belediging aan het adres van de CVP. In werkelijkheid komt die natuurlijk van hem zelf, haha. Er zijn op Hertoginnedal al slaande ruzies uitgebroken omdat CVP’ers de insinuaties van vooraanstaande PS’ers in Knack niet meer wensten te nemen. En zeker niet hun laffe ontkenningen nadien.
Om kort te gaan : zo lang de samenstelling van die commissie niet verandert, komen we er nooit. En hou u maar vast : volgende week beginnen we aan het Brugse onderzoek naar An en Eefje. Rechtstreeks op de BRTN. Het valt te vrezen dat deskundigen als Tony Van Parys en Renaat Landuyt deze kans niet zullen laten liggen. Daarom dit voorstel aan Marc Verwilghen. Gooi al die slapjanussen eruit en vervang ze door één echte professional : Maurice De Wilde ! Heeft net na veertig jaar opsporingswerk het ultieme besluit getrokken : de schuld voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog ligt bij de Duitsers ! En slechts gedeeltelijk bij de Vlamingen. Maurice zal nu in een tweede fase uitvissen bij welke Duitsers.
Eén dag kruisverhoor door De Wilde, en wees ervan overtuigd dat er vóór het vieruurtje al iemand in tranen heeft toegegeven : ?Dames en heren, dat een psychopaat als Marc Dutroux vrij kon rondlopen, is mijn schuld.?
Koen Meulenaere
