Haider (1)
De opkomst van Haider zorgt voor onrust, paniek en onduidelijkheid. In alle gehaspel met historische vergelijkingen tussen Haider en Hitler struikelt nu ook Jef Geeraerts (“Forum”, Knack nr. 7). Hij stelt dat Eichman een Oostenrijker was. Bij mijn weten werd Adolf Eichman op 19 maart 1906 in Solingen (Noordrijn-Westfalen) geboren.
Haider (2)
Jef Geeraerts geeft in “Forum” zijn visie op Haider en Oostenrijk. Ik ben democraat, geen Blokker en kan me – behalve de boycot – vinden in wat hij zegt. Maar wat is er verkeerd aan opkomen voor het gezin en keurig opgroeiende kinderen? Moesten we dat allemaal wat meer doen, dan zou er minder agressiviteit en egoïsme zijn.
Haider (3)
In “Als ons dorp de wereld wordt” (Knack nr. 7) wordt de Groot-Duitse gedachte weer van stal gehaald. In Oostenrijk speelt ze echter sinds geruime tijd geen rol meer. Ook in het programma van Haiders FPÖ wordt er geen enkele link gelegd naar Duitsland, maar is er daarentegen sprake van een ‘Österreichpatriotismus’. Laten we ons dus aan de feiten houden en geen mythes creëren. Haider bestrijden met onwaarheden of onbewezen veronderstellingen geeft hem alleen maar extra wapens in de hand.
Slangen (1)
De weigering van Noël Slangen om te antwoorden op de vragen van Vlaams Blokker Annemans, lid van de dioxinecommissie, getuigt van een groot gebrek aan respect voor de democratie in België (“De week in België”, Knack nr. 8).
Het feit dat het Vlaams Blok, een partij wier principes ik niet accepteer, mag opkomen in het democratische spel, houdt ook in dat haar leden deel uitmaken van commissies, Senaat en parlement en andere democratische instellingen.
Uit respect voor die democratische instelling had Slangen moeten antwoorden op de vragen van Gerolf Annemans.
Nu deed hij wat hij het Blok verwijt: de democratie aanvaarden als het hem uitkomt.
Slangen zou beter zoeken naar de oorzaak van het succes van extreem-rechts.
Slangen (2)
Slangen heeft zonder twijfel het Blok een dienst bewezen: ik erger mij daar ten zeerste aan.
Als kabinetsadviseur van premier Verhofstadt heeft hij bovendien bij de publieke opinie de indruk gewekt dat de anti-democraten niet alleen in het Blok zitten maar ook in het kabinet van de VLD-premier. En daarmee bewees Slangen een zeer slechte dienst aan de democratie en aan zijn premier.
Deurne
De beslissing van de Vlaamse regering om de startbaan van de Luchthaven van Deurne niet te verlengen maar wel de Krijgsbaan te ondertunnelen, raakt kant noch wal (“Deurne is te groot of te klein”, Knack nr. 8).
Deze beslissing op zich is economische onzin omdat alle studies totnogtoe (en die zijn niet meer te tellen) uitwijzen dat de luchthaven zonder verlenging van de startbaan elk jaar weer honderden miljoenen frank van de belastingbetaler zal vergen. Het aantal passagiers moet zo gigantisch stijgen dat de vraag rijst of dat aantal wel te vinden is in de regio. Normalerwijze zal het aantal passagiers niet stijgen maar dalen gezien de HST-verbinding met Schiphol tegen 2005 een feit wordt. Ook de NMBS en BIAC willen hun duit in het zakje doen door een HST-halte te openen in Zaventem, om zo niet alle passagiers naar Schiphol te laten vertrekken. Bovendien ligt het station van Berchem vlakbij en daar is aansluiting met de luchthavens van Rijsel en Parijs. Londen wordt via een HST verbonden.
Ecologisch is deze beslissing helemaal onzin.
Luchthavens veroorzaken grote hinder en gezondheidsproblemen voor de omwonenden. Het aantal directe omwonenden is in het geval van Deurne zeer hoog. Dankzij het onrendabel lage aantal vluchten is dit probleem nog niet zo groot. Door trapsgewijs een verlenging van de startbaan mogelijk te maken, dreigt dit gevaar wel.
Wat als over vijf jaar vastgesteld wordt dat er 1,5 miljard frank weggegooid is? Zal men dan de verlenging niet alsnog doorvoeren?
En het is niet omdat de particuliere sector met het noodzakelijke geld over de brug zou komen (wat ik durf te betwijfelen), dat dit dossier plots ecologisch verantwoord wordt. Als het geld uiteindelijk door de overheid wordt opgehoest, is deze paars-groene regering erin geslaagd om de luchthaven van Deurne de grootste kapitaalinjectie te geven uit haar geschiedenis.
Dit is dus geen blauwe (economische) beslissing, verre van een groene, misschien wel één met een ouderwets-socialistisch stempel: onbegrensd knoeien met overheidsgeld.
De enige van realiteitszin getuigende beslissing is die voor een sluitingsscenario tegen pakweg 2008, en 1,5 miljard voor een ecologische ontwarring van de mobiliteitsknoop in Antwerpen.
Streuvels
Geert Lernout slaat de spijker op de kop als hij stelt dat een editiewetenschapper ‘heel wat tijd en energie’ in tekstedities moet investeren (“In den beginne was de tekst”, Knack nr. 7). Ik heb samen met Marcel De Smedt heel wat tijd en energie geïnvesteerd in de tekstkritische editie van Stijn Sreuvels’ ‘De teleurgang van den Waterhoek’, maar de variant ‘De teloorgang van de waterhoek’ – zoals tot twee keer toe in de tekst staat – hebben we nergens kunnen vinden. Citeerhygiëne is ook een vorm van primaire zorg voor het literaire erfgoed.
Antonis
In “Lente in Borgerhout” (Knack nr. 6) laat cultuurschepen Antonis zich laatdunkend ontvallen: ‘Als er ergens in de stad een standbeeld moet komen, zal de politicus van de bevolking horen: geef ons maar Peter Benoit. Dan moet een politicus tegen de haren in durven strijken.’ De schepen kent de monumenten van Antwerpen niet, maar in 1933 ontwierp Henry van de Velde een monument voor Benoit. Het werd – na veel ambtelijk gezever en technisch geknoei – voor de opera neergepoot waar nu een ander kunstwerk, de noodbrug, staat te roesten. In de jaren vijftig werd de Benoitfontein naar het Harmoniepark gedeporteerd waar ze zonder water, als een moderne ruïne wegkwijnt.
Antwerpen heeft haar zoon Van de Velde altijd al verguisd. Hij mocht geen directeur van de Academie worden (‘un saxon’), zijn geboortehuis staat vergeten in een wijk waar de Russische en Albanese middenstand het commando heeft overgenomen. Gelukkig heeft men nooit een groter ontwerp van hem uitgevoerd; de Antwerpse cultuurbazen hadden het allang gesaneerd of gesloopt.
Van den Bossche
Als onderwijzer weet ik dat het onderwijs sinds vijf jaar de pedalen kwijt is. Heel wat leerkrachten werken zich – gelukkig maar – dagelijks uit de naad. Alleen blijkt dat niet door te dringen tot de top waar men er blijkbaar duivels plezier in heeft het onderwijs te bestoken met allerlei rondzendbrieven die vaak kort daarop met nieuwe rondzendbrieven teniet worden gedaan. Men heeft immers iedereen in de tang: niet naleven van richtlijnen betekent afhouden van subsidies en inhouden van je loon.
Maar dat de vroegere minister van Onderwijs ronduit spuwt op zijn personeel is al te gortig: ‘Het doet me denken aan de situatie van schooldirecteuren: de braafsten voeren altijd letterlijk de rondzendbrieven van de minister uit. Maar dat zijn dan ook duidelijk de domsten.’ (“De braafste is vaak ook de domste”, Knack nr. 5).
Moet deze man, die het Vlaamse onderwijs verknoeide, bewees dat hij noch over verantwoordelijkheid, noch over respect voor zijn eigen personeel beschikt, nu ook Ambtenarenzaken naar de haaien helpen?
Palliatief
In “Moet je de patiënt dan laten stikken?” (Knack nr. 7) werd terloops gerefereerd naar de verdere uitbouw van een palliatief netwerk.
Zowel professor Wim Distelmans als dokter/parlementslid Reginald Moreels beamen dat de overheid onvoldoende oog heeft voor de uitbouw van palliatieve zorg. De cijfers die beide artsen citeren, hebben naar alle waarschijnlijkheid betrekking op hetgeen in de ziekenhuizen bestaat, maar niet op de thuiszorg waar de palliatieve zorg echt thuishoort.
Weten de heren welke leemte inzake palliatieve zorg bestaat in de Vlaamse rust- en verzorgingstehuizen en sommige bejaardenhuizen?
Er is aandacht, maar het blijft weer bij een summiere bedenking en het aanbrengen van een niet-relevante situatieschets en cijfermateriaal.
Raf Van Cauwenberghe, Deurle.,Henri De Winter, Antwerpen.,Dirk Rochtus, bestuurder van het Centrum voor Duitslandstudiën,Dirk Vangossum, Vilvoorde.,Alfons Laridon, ere-volksvertegenwoordiger, Oostende.,Piet Wollaert, Deurne.,Luc Lierman, Knokke.
