De Italiaanse journaliste en romanschrijfster Oriana Fallaci werd in de jaren ’70 razend populair door haar kritische, soms agressieve, meestal fascinerende interviews met grote wereldleiders. Die Fallaci publiceerde recentelijk, na tien jaar stilzwijgen in haar zelfgekozen ballingsoord New York, La Rabbia e L’Orgoglio (binnenkort in het Nederlands verkrijgbaar onder de titel Woede en Trots), waarvan in Italië al een miljoen exemplaren over de toonbank gingen. Het boekje is één lange, bijtende donderpreek tegen alle lafhartige idioten die het na 11 september nog aandurven de bedreiging van de middeleeuws-achterlijke en extreem gevaarlijke islamcultuur voor de westerse beschaving te onderschatten.
Oriana Fallaci verklaart ook de oorlog aan de zogeheten ‘politiek correcten.’ Staan in die categorie met stip genoteerd: de progressief-linkse kerk, wier alles relativerende zonen en dochters onze culturele waarden hebben verramsjt, de multiculturele pleitbezorgers, die de barbaarse onderdrukking van vrouwen in moslimlanden niet veroordelen – op dit punt kun je haar moeilijk ongelijk geven – en de hypocriete anti-racismepredikanten, die de allochtonen alleen maar rechten hebben gegeven en daarvoor nooit iets hebben teruggevraagd. Rode draad in Fallaci’s betoog: de westerse cultuur is duizendmaal superieur aan de islam. De zonen van Allah kweken als ratten, weet Oriana Fallaci, en ze pissen op onze kerken. In Frankrijk leverde dat Fallaci een klacht wegens racisme op.
Sinds 11 september klinken bepaalde stemmen die het vermeende politiek correcte juk willen afwerpen almaar krachtiger, en brutaler. Wie echter niet wil wachten op de Nederlandse vertaling van Fallaci’s boek om de huik naar de heersende wind te hangen, heeft misschien wat aan onderstaande tips.
-Zorg ervoor dat de ‘politiek correcten’ u een racist noemen. Dat is goed voor uw street credibility én u kunt er achteraf de stelling mee staven dat wij allemaal het slachtoffer zijn van de anti-racistische inquisitie.
-Baseer u op uw gezond verstand. Laat ingewikkelde analyses achterwege, die verhullen toch maar de werkelijkheid.
-Hamer op taboes. Houd ze desnoods kunstmatig in het leven, ook als ze misschien al doorgeprikt zijn. Zeg bijvoorbeeld dat over allochtonencriminaliteit niet gesproken mag worden.
-Veralgemeen waar mogelijk. Maak van uw tegenstanders, ivoren-toren-intellectuelen, een karikatuur en schrijf over uw onderwerp in termen als De Islam, of met Fallaci, De zonen van Allah. Vermijd nuances, dat haalt de kracht uit uw betoog.
-Neem wel uw eigen ervaringen als vertrekpunt. Dat verhoogt de betrokkenheid van de lezer. Zo u een van die zeldzame mensen bent die nooit werd bestolen of aangerand, vertel dan over een kennis.
-Zeg dat het de schuld is van mei ’68, het doet er niet toe of u zelf ook een mei 68’er bent. Zeg dat de toen gedecreteerde tolerantie zelf intolerant is geworden en dat daardoor deviante meningen, bijvoorbeeld over buitenlanders, door de gevestigde orde worden ‘gediaboliseerd’. Zeg erbij dat u namens het gewone volk spreekt.
-Pieker er niet over dat uw stellingen waarschijnlijk op dezelfde intellectuele vooringenomenheid berusten als de stellingen die u zegt te bestrijden. En maak ook niet de bedenking of we er wel wat mee opschieten als we de linkse believers kritiekloos inruilen voor als intellectuele Robin Hoods vermomde praatjesmakers.
Han renard
