Een bijzonder sculpturenpark midden in de stad Köln (***1/2)
Parken met sculpturen zijn veelal te vinden in groene streken of in de idyllische periferie van een stad. Iedereen kent wel het Openluchtmuseum Middelheim in Antwerpen dat zich bevindt tussen een meer dan welvarende residentiële wijk of het magnifieke Kröller-Müller Museum in het Nederlandse beschermde natuurpark De Hoge Veluwe.
De kunst gedijt er perfect als in een perfect wit geschilderd museum; de kunst ondervindt er geen geruis van het leven en plooit de mens tot een meditatief toekijken in nauwe samenhang met de natuur.
Andere presentatie
De stad Keulen blijft een stad waar van alles gebeurt op het vlak van beeldende kunst zonder dat het opvalt als handige strategie binnen het inmiddels obligate concept van “city marketing”.
Weinigen weten dat Keulen ook een publiek beeldenpark heeft met kwalitatieve beelden van de meest tot de verbeelding sprekende internationale kunstenaars.
De presentaties worden jaarlijks hernieuwd en daarvoor wordt een befaamd curator aangeduid. Voor de zesde editie werd beroep gedaan op Friedrich Meschede, momenteel directeur van de Kunsthalle Bielefeld die een interessante mix voorstelt van kunst gekoppeld aan het zoeken naar een “andere” manier van presentatie. In de sculptuurparken worden de kunstwerken gedropt zoals in een museum zonder dat er sprake is van een zoeken naar andere vormen van display die meteen de inhoud en de onderlinge samenhang van de gepresenteerde beelden doet “verschuiven”.
Paviljoen
De Japanse architect Sou Fujimoto ontwierp voor deze editie een hagelwit paviljoen zonder dak dat weliswaar onderdak verschaft aan het werk van Paul Suter en Hubert Kiecol.
Hubert Kiecol is een ietwat vergeten kunstenaar die in de jaren tachtig in één adem werd vernoemd met de nieuwe beeldhouwers uit die periode zoals Thomas Schütte, Reinhard Mucha en wijlen Ludger Gerdes. Vanuit dit mooie en opvallende paviljoen zijn prachtig gekadreerde “views” te zien op de beelden in het park dat gelegen naast een drukke brug over De Rijn niet eens zo groot is.
Een tweede opmerkelijke inhoudelijke inmenging door de befaamde curator komt van Florian Slotawa die met “Kölner Reihe” 7 beelden op een rij plaatstedie als het ware de geschiedenis evoceren van de recente ontwikkelingen in de beeldhouwkunst.
Hier staat werk naast elkaar gaande van een modernistisch ogend beeld van Joel Shapiro via een “expressionistische” bronzen sculptuur van de Duitse kunstenaar Günther Förg tot een prachtige gouden bol van wijlen James Lee Byars.
Deze rij is wellicht én gelijktijdig een parodie op de ingebakken hunker van de mens om alles letterlijk en figuurlijk op een rijtje te zetten zodat via het lineaire denken greep wordt gehouden op het verloop van de geschiedenis.
Pic-nic
Naast deze nieuwe ingrepen blijft het genieten van uiterst knappe bijdrages van invloedrijke kunstenaars zoals de semi-toeristische uitkijktoren van Manfred Pernice en een enorme exotische boomstam van Jimmie Durham die hier als een bijtend monument in het groen ligt.
Thomas Schütte realiseerde een meer dan prachtige nieuwe fontein in de vorm van een wenende vrouw; het staat opgesteld in de buurt van de spartaans ingerichte pic-nic omgeving die Heimo Zobernig bouwde voor groepen die hier (eventueel) het bezoeken van de expo koppelen aan het nuttigen van een broodje en drankje.
Pissijn
Op het mooie en strakke gebouw van de Stichting staat letterlijk “hoog bezoek” van de kunstenaar Michael Sailstorfer die onlangs nog breed uitpakte in het S.m.a.k. in Gent – in de vorm van een heuse helikopter. Mandla Reuter plantte dan weer een boom pal in het midden van een wandelpad…
Er is hier dus veel moois te zien op relatief weinig ruimte zodat alle werken bijna in elkaars vizier komen te staan zodat soms onderlinge en verrassende interacties opduiken.
De in Brussel verblijvende Zwitser Bernard Voïta bedacht voor deze editie aan de groene rand van het park het minimale “Green Memories”; een te “nauw” toegankelijk pissijn ….
Dit park biedt een mooi overzicht van wat er gaande is op het vlak van het concipiëren van kunst in de openlucht. Het gaat hier in dit park niet over de problematiek van de kunst in de publieke ruimte; de kunst blijft hier gevrijwaard van vandalisme maar behoudt een merkwaardige relatie met het geluid van een grootstad. Dit park is een bezoek meer dan waard omdat hier een staalkaart wordt geserveerd van zeer uiteenlopende “posities” in het relevant bedenken van beelden buiten.
Luk Lambrecht
Köln Skulptur #6 (gratis toegankelijk) nog tot mei 2013.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier