Kamer keurt ‘slapste’ Palestina-resolutie goed

De plenaire Kamer keurde donderdagavond de meerderheidsresolutie goed die de erkenning van een Palestijnse Staat moet mogelijk maken “op het ogenblik dat het meest geschikt wordt geacht”. De oppositie stemde tegen, op 2 onthoudingen van het Vlaams Belang na. Aan de stemming ging een meer dan drie uur durend debat vooraf, dat bij momenten pittig verliep.

Voor alle duidelijkheid: ook na deze stemming is de erkenning van de Palestijnse staat nog niet voor morgen. Een resolutie is een oproep van het parlement aan de regering om een bepaalde beleidsdaad te stellen. De tekst van meerderheidspartijen N-VA, MR, CD&V en Open Vld maakt het tijdstip van de erkenning afhankelijk van de evolutie van vredesonderhandelingen tussen Israël en Palestina. Ze zou deel uitmaken van het vredesproces, en niet “een snoepje” zijn “op het einde” daarvan. Het bestaan van een volwaardige Palestijnse regering met gezag over het hele Palestijnse grondgebied is daarbij één van de belangrijke elementen. De grenzen van de Palestijnse Staat zouden die van 1967 zijn, het jaar waarin de Zesdaagse Oorlog plaatsvond, en zouden enkel kunnen worden gewijzigd na onderling akkoord tussen beide partijen.

‘De zwakken pakken’

Tijdens het debat voorafgaand aan de stemming, deden meerderheid en oppositie de discussie van twee weken geleden in de bevoegde commissie nog eens over, al verliep het debat bijwijlen erg pittig. Voor de oppositie gaat de tekst niet ver genoeg. De meeste oppositiefracties dringen immers aan op een onmiddellijke erkenning. Bovendien, aldus Dirk Van der Maelen (SP.A), bevat deze resolutie onvervulbare voorwaarden of voorwaarden die pas vervulbaar zijn als Israël ermee akkoord gaat. Zo zei hij dat er Europese landen met een “zware historische schuld” ten aanzien van de joden zijn, die nooit gaan wegen op de erkenning van Palestina zolang Israël geen groen licht geeft. Ook voerde hij aan dat zolang Israël gebieden bezet houdt, er geen erkenning kan komen. “Deze resolutie is de slapste en meest pro-Europese binnen de Europese Unie”, luidde het. De tekst ademt voor Van der Maelen ook het meerderheidsstandpunt op binnenlands vlak uit. “De zwakken worden gepakt en de sterken ontzien, heel soft naar Israël en hard naar de zwakste partij in het conflict”.

Kosovo

Wouter De Vriendt (Groen) noemde de resolutie de “N-VA-keuze om de erkenning ondergeschikt te maken aan enkele voorwaarden, waardoor de regering niets hoeft te doen”. Het gaat volgens hem om een “zwaktebod. De keizer heeft geen kleren aan”. Hij haalde aan dat de voorzichtige aanpak tot niets heeft geleid, al noemde hij de erkenning van Palestina tegelijk geen wonderoplossing. Wel kan het een mogelijkheid bieden om de onderhandelingen uit het moeras te trekken. Ze creëert bijvoorbeeld een “level playing field” tussen Israël en Palestina, aldus nog De Vriendt. Ook haalde het groene Kamerlid de erkenning van Kosovo in 2008 aan, waarbij niet zo’n voorwaarden werden gesteld.

‘Symbolisch bezig’

Bij de meerderheid werd dan weer het belang benadrukt om omzichtigheid aan de dag te leggen, om extremisten aan beide kanten niet in de kaart te spelen, stelde Peter De Roover (N-VA). “Wij hebben meer oog voor werkbaarheid dan voor symboliek”. De Roover merkte ook op dat deze regering de erkenning vooropstelt, terwijl de vorige meerderheden daar niet toe zijn gekomen.

“Wij vragen heel duidelijk de erkenning van de Palestijnse staat. De onmiddellijke erkenning klinkt misschien beter en radicaler. Als onze resolutie PR-gewijs niet zo sterk overkomt, so be it”, aldus Sarah Claerhout (CD&V). Ze onderstreepte dat een erkenning in een “politiek-diplomatieke sfeer” moet gebeuren. “Zoniet ben je in het ijle en symbolisch bezig”.

In totaal lagen er 7 resoluties voor, waarvan 6 ingediend door de oppositie.

Elders in Europa hebben parlementen de voorbije maanden gelijkaardige of sterkere resoluties ingediend. Zweden ging over tot de feitelijke erkenning van de Palestijnse Staat.

(Belga/RR)