Koen Meulenaere

Johnny Hoogerland

Koen Meulenaere Van 1991 tot 2012 de satiricus van Knack

Johnny Hoogerland heeft aan zijn val een gouden zaak gedaan.

De held die men zich zal herinneren van de Tour 2011 heet niet Schleck of Evans, niet eens Femke Herygers, maar Johnny Hoogerland, de Zeeuw die in de negende rit naar Saint-Flour plots in de prikkeldraad hing nadat een auto van de Franse televisie een kopgroep van vijf vakkundig tot een kopgroep van drie had gereduceerd. En op het podium trieste tranen weende.

Johnny heeft aan die val een gouden zaak gedaan. Mocht het incident zich niet hebben voorgedaan en hij was bijvoorbeeld derde geworden, er was over hem niet meer gesproken. Had hij de rit gewonnen, zijn roem zou zijn uitgedoofd als een kaars op het graf van Moeder Theresa. Maar nu is hij de rest van zijn leven verzekerd van een lucratieve tournee langsheen alle parochiecentra, dorpshuizen, televisieshows en krantenredacties in de hele Benelux.

Wim van Est werd een legende, niet door zijn nochtans indrukwekkende overwinningen, maar door zijn tuimeling in een ravijn van de Aubisque in 1951. En daar zijn slechts een paar vage zwart-wit beelden van, van toen hij er weer uit klauterde. Van Est, van beroep eigenlijk tabakssmokkelaar, sloeg munt uit die val, en dat in een periode waarin er nauwelijks media waren, en nog veel minder marketing en reclame. Wat een zalige tijd moet dat geweest zijn. ‘Zeventig meter viel ik diep, mijn hart stond stil, maar mijn Pontiac liep’, de slogan is wereldberoemd.

Jan Janssen en Herman Vanspringel hebben beiden een schitterende erelijst, maar vandaag de dag worden ze nog altijd geconfronteerd met die ene vraag: ‘Wat is er gebeurd in de slottijdrit van de Ronde van 1968?’ Jan en Herman hebben een stilzwijgend akkoord om daarover nooit helemaal te vertellen wat ze er zelf overigens niet over weten. Beter is het mysterie te vergroten, het staat op de zerk van wijlen Knackdirecteur Sus Verleyen in Lissewege.

Als Johnny Hoogerland het slim aanpakt, en in Zeeland pakt iedereen het slim aan of hun provincie is binnen de kortste keren meer zee dan land, wordt hij steenrijk van die duik in de gracht. De Belgische multinational Bekaert, groot geworden met de fabricatie van wat in het vak ‘pinnekesdraad’ wordt genoemd, mag niet aarzelen om deze gedroomde sandwichman een contract aan te bieden. Textielproducenten, afsluitingsfirma’s, tot en met bedrijven die handelen in medische hechtingsdraad of rectale zalf, alle hebben het ideale uithangbord voor hun volgende reclamecampagnes gevonden.

Eén dag na de beruchte aanrijding had niemand het nog over Juan Antonio Flecha. Heeft hij de Tour uitgereden? Leeft hij nog? We weten het niet. Nochtans was hij de enige die door die auto ondersteboven werd geveegd. Flecha kletste met hoofd en schouder tegen het asfalt, voelde al zijn botten versplinteren, schoof nog vijftig meter verder over een ruwe mengeling van pek en bitumen, en was bijna even ontveld als een vers gevangen tong in de viswinkels van Nieuwpoort.

Niemand informeerde naar zijn toestand, camera’s en pennenlikkers vertrappelden elkaar voor de bus van Vacansoleil, waar elk draadje in billen en kuiten van Hoogerland door de helaas ook in het wielrennen steeds talrijker wordende analisten van overbodige commentaar werd voorzien.

Flecha moest niet klagen, vond men in de karavaan, want alles goed beschouwd was het niet de chauffeur van de Franse televisie maar wel de onvoorzichtige Spanjaard die Johnny Hoogerland in de berm had gekwakt. Mocht van geluk spreken dat de UCI-jury hem niet uit koers zette wegens het moedwillig hinderen en ten val brengen van een tegenstander.

Daar wensen wij wel aan toe te voegen dat Hoogerland op zijn beurt van geluk mag spreken dat het bewuste incident zich niet voordeed op het grondgebied van Dendermonde. Want daar had de immer strenge politierechter Peter D’Hondt hem ongetwijfeld veroordeeld tot een fiks rijverbod. De Belgische wegcode stipuleert dat eenieder die zich op de openbare weg bevindt, moet kunnen stoppen voor een onverwachte hindernis. Dat kon Hoogerland duidelijk niet. Volgens de wereldberoemde Belgische rechtspraak zou hij de schade aan de fiets en aan lijf en leden van Flecha hebben moeten vergoeden. Plus een boete voor onwelvoeglijke kledingdracht en openbare zedenschennis.

Wij zij nu al benieuwd wat de Tourdirectie in petto heeft om deze vermakelijke gebeurtenis volgend jaar te overtreffen.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content