‘Om onze samenleving te behoeden voor nieuwe golven van radicalisering is een diverse jeugdhulp noodzakelijk’, vinden het Ondersteuningsteam Allochtonen (OTA) en de Antwerpse vzw De Touter.
De Vlaamse jeugdhulpverlening is nog steeds te “wit” en moet dringend diverser worden. Jongerenwelzijn geeft 150.000 euro aan twee organisaties die de hulpverleningscentra snel op weg kunnen zetten om hun personeelsbestand minder autochtoon te maken en een diversiteitsbeleid op te zetten.
Het Ondersteuningsteam Allochtonen (OTA) en de Antwerpse vzw De Touter krijgen elk 75.000 euro om hun expertise te delen met hun collega’s in de jeugdhulp. Donderdag organiseren ze in Brussel een kick-off waar zeventig verenigingen en instellingen op hebben ingeschreven. Onder meer Kind en Gezin, de gerechtelijke jeugdhulp en Pleegzorg Vlaanderen zijn vragende partij.
Halalvoedsel
Het team moet een weerspiegeling worden van de maatschappij
“Binnen vijf à tien jaar zullen etnische minderheden de meerderheid gaan vormen in Antwerpen en Brussel”, zegt Jamal El Boujddaini van De Touter, een vereniging voor jeugdhulp die omwille van zijn ervaring met migratie als voorbeeld naar voor wordt geschoven door Jongerenwelzijn. De laatste jaren is de doelgroep steeds diverser geworden. Een interculturaliseringsbeleid drong zich op. “De westerse samenleving roept bij veel bevolkingsgroepen vragen op, dat kan enkel worden opgelost door een aanbod op maat uit te werken.”
Een organisatie die geen personeel met een migratie-achtergrond in dienst heeft, zoals nog steeds vaak voorkomt in Vlaanderen, kan volgens El Boujddaini niet alle antwoorden bieden. “Zelfs in logistieke functies is die voeling belangrijk. Denk maar aan halalvoedsel.”
Ook volgens Katrien Lauwereys van OTA Vlaams-Brabant, dat hulpverleners ondersteunt, is er nood aan meer multiculturele ingesteldheid binnen de jeugdhulp. “We gaan naar een situatie van superdiversiteit, waarin de zoektocht naar identiteit steeds belangrijker zal worden. Op straat word je de hele tijd geconfronteerd met hoe je bent en hoe de andere is. Ook de hulpverlener wordt voortdurend geconfronteerd met zijn eigen identiteit. Het team moet een weerspiegeling worden van de maatschappij.”
‘Geen tijd te verliezen’
El Boujddaini van De Touter geeft het voorbeeld van een achtjarig jongetje dat bij de vzw terechtkwam na contact met de jeugdpsychiatrie en dat weigerde zich te laten begeleiden door een Vlaamse medewerker. “De ouders geven hun kind een islamitische opvoeding, maar het leeft in een westerse samenleving. Begeleiders leren de kinderen omgaan met deze dualiteit. In dit geval hielp het dat een medewerker met Marokkaanse achtergrond kon bemiddelen en werd het kind uiteindelijk toch begeleid door een autochtone medewerker. Je moet die voeling hebben en zorgen dat je er op tijd bij bent, vooraleer er mogelijk radicalisering optreedt.”
Er is niet veel tijd meer te verliezen om een diversere jeugdhulp in te richten en onze samenleving te behoeden voor nieuwe golven van radicalisering, besluiten El Boujddaini en Lauwereys. (Belga/AVE)
