Het Gentse jazztrio De Beren Gieren viert zijn tiende verjaardag met een EP én een tournee langs Vlaamse kerken.
Herinneren jullie je nog de eerste ontmoeting?
Fulco Ottervanger (piano): Op een kotfeestje waren we in dezelfde partyband beland. Toen hebben we voor het eerst naar elkaar gelachen.
Simon Segers (drums): Al snel kwam er een concert van, in de Hot Club de Gand. Saxofonist Zeger Vandenbussche was er toen nog bij. Die avond hebben we ook onze naam uitgevonden.
Ottervanger: Ik wilde gewoon twee dierennamen noemen. Maar enkele jaren geleden vertelde een journalist ons dat het twee keer iets met ‘kak’ betekent.
Knack waakt over de taal.
Lieven Van Pée (bas): Oei, dat was jij!
Segers: Jong Jazztalent in Gent, het concours van Gent Jazz, beschouwen we als de echte geboorte van De Beren Gieren. Zeger kon niet meespelen, we besloten om het dan maar losjes als trio te proberen, en we wonnen nog ook. Totaal onverwacht.
Na tien jaar is niet elk concert een grote verrassing voor onszelf, maar de verrassingen blijven wel komen.
Jullie brengen voor de tiende verjaardag een EP met ‘Broensgebuzzes’ uit. Hoe zouden jullie die stukjes omschrijven?
Segers: Heb je de Bagatelles van John Zorn gezien op Gent Jazz? De Broensgebuzzes zijn eigenlijk hetzelfde: kernachtige etudes die maar één sfeer omvatten, zonder evolutie.
Ottervanger:Ik noem het interludes, of impromptu’s. Op elk album stond er eentje. Het is dankbaar om een terugkerend kader te hebben voor je platen, het is goed om het veld wat af te bakenen. Het zijn strak gecomponeerde stukjes, zonder improvisatie, heel precies uitgeschreven – een klassieke muzikant kan ze zo spelen.
Segers: Het is altijd de bedoeling geweest om ze ooit te bundelen. Maar voor deze verjaardag gaan we er toch onze gang mee. Ze gewoon bundelen en remasteren, dat zou niet ‘Beren’ genoeg zijn.
Waar komt hun naam eigenlijk vandaan?
Ottervanger: Ik maakte vroeger nummers die gewoon wat klanken als naam hadden. Sweet Toonie Woonie, bijvoorbeeld. Broensgebuzze was er ook zo eentje. Ik vind het fijn als je iets nieuws kunt maken. Je zou eens moeten weten hoe we Knack Focus noemen. (lacht)
Jullie gaan hiermee toeren langs Vlaamse kerken. Een opmerkelijke herbestemming.
Ottervanger: Deze muziek laat veel ruimte toe, en een kerk dwingt ons om minder noten te spelen, vanwege de lange galm. Het is een akoestische keuze.
Segers: Van de eerste twee Broensgebuzzes vonden we altijd al dat ze klonken als Roemeense begrafenisliederen. (grijnst) Dat is wat geëvolueerd, maar de sfeer van een processie zit er wel in. Wat opener, stillere muziek.
Wat hebben jullie na een decennium van elkaar geleerd?
Segers: Lieven weet álles. Hij geeft ons samenvattingen van Wikipedia.
Van Pée: Ik probeer me tegenwoordig wat in te houden.
Ottervanger: Simon heeft een grote daadkracht. Hij durft te beslissen om dingen gewoon te doen en de zaak in beweging te houden. Dat heb ik altijd onthouden, als manier om in het leven te staan.
Segers: Na tien jaar is niet elk concert een grote verrassing voor onszelf, maar de verrassingen blijven wel komen. Zoiets mag je niet vanzelfsprekend vinden.
De Beren Gieren, Broensgebuzze EP, Sdban Records
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
