‘Hoelang laten we de verstekelingen nog stikken?’

‘De mix van onkunde en onwil bij de politietop is een explosieve cocktail’, schrijft Jean-Marie Dedecker. ‘Opgepakte draaideurmigranten worden telkens met een boterbriefje en de loze belofte om het land te verlaten weggestuurd.’

De Britten hebben berekend dat elke verstekeling die het Verenigd Koninkrijk bereikt zo’n 20.000 pond kost aan opvang en aan wettelijke nazorg. Ze malen er dan ook niet om om zelf hun vooruitgeschoven grenscontroles in Frankrijk te betalen. Deze worden uitgevoerd door The Border Force net voor de trucks in de havens van Calais en Duinkerke op de ferryboten rijden, of op de trein aan de Eurotunnel in Coquelles naar Folkestone en Dover.

De UK Customs & immigration-dienst heeft deze taak uitbesteed aan de bewakingsfirma WAGTAIL die met Migration Control Dogs (MCD’s) al tien jaar die klus klaart. In die periode, op basis van cijfers tot 1 december 2018, werden er al 68.596 verstekelingen uit de camions gehaald door de speurhonden van ‘de Kwispelende Staart’ en overgedragen aan de Franse grenspolitie.

Let wel, al deze illegalen waren al door de mazen van het Franse douane- en migratienet gekropen vooraleer ze door de MCD’s bij hun kraag gevat werden. Tachtig Springer Spaniels, Labradors en Pointers controleren er met hun 40 begeleiders de klok rond. Zoekhonden als Benji, Boucer & Co hebben elk al meer dan 1.000 illegalen uit de trailers gehaald.

De honden van WAGTAIL zitten op pension aan onze kust in Stalhille, in de kennel van Best Friends. De wereldvermaarde hondenfluisteraar Johan Weckhuyzen richt niet alleen Mechelse herdershonden af voor de Britten maar ook voor het Amerikaans leger. Donald Trump weet de Malinois zelfs te waarderen, maar hier is men nooit sant in eigen land. Hier behoudt de federale politie liever haar monopolie op onbekwaamheid. Private hondentrainers moeten zelfs uitwijken naar Frankrijk of Nederland om naast hun migratiecontrolehonden hun drugs-en explosievenhonden op te leiden, want van onze wetgever mogen ze geen stalen bezitten van verboden middelen of explosieve stoffen, die onmisbaar zijn om de honden te leren snuffelen om ze te herkennen. Alsof je hier gediplomeerd wijnproever zou moeten worden door water te drinken.

Gepensioneerde honden

Die viervoeters zijn superieure speurders. Onze grenspolitie houdt het liever bij dure speeltjes als scanners, CO₂-meters en hartslagdetectoren. Eén hond besnuffelt in 35 minuten feilloos 120 camions (koelwagens inbegrepen), dat is het maximum aantal trucks die een ferryboot in één keer kan overzetten. Een mobiele X-Ray-scanner van zo’n slordige 2 miljoen euro kan nauwelijks 40 voertuigen per dag controleren. CO_2-meters falen ook in de helft van de gevallen om inklimmers op te sporen. Er moet immers op twee plaatsen in de camion gemeten worden gedurende 40 seconden, en ze moeten dan nog een waarde van 480 eenheden overschrijden, gevolgd door een arbeidsintensieve visuele inkijk.

Sommige vrachten zoals ajuinen, dennenbomen, banden of levende dierentransporten geven zoveel natuurlijke CO₂ af dat ze oncontroleerbaar zijn, en bij vele frigotrailers moet in opdracht van voedselinspectie de lading verbeurd verklaard worden als de deur opengaat. Hartslagdetectoren krijgen ook al een infarct als de camion trilt, of als er op enkele honderden meters een tram passeert. Honden ruiken echter angstzweet op wel 100 meter en tien trailers ver.

Speurhonden zijn dus het meest adequate en goedkoopste middel, maar dat is buiten de speurneuzen van de federale politie gerekend. Onze pakkemannen beschikken in totaal amper over een viertal migratiecontrolehonden en nauwelijks drie begeleiders om de inklimmers op te sporen. Eén begeleider en twee honden zijn nu zelfs sedert 1 november op pensioen gegaan (sic). Niet dat het zo’n verschil uitmaakt, die viervoeters worden toch maar zeer sporadisch ingezet in de Zeebrugse haven, volgens getuigen nauwelijks vijf à zes keer per jaar, en dan nog maar als de gouverneur of de minister van Binnenlandse Zaken op visite komen met in hun kielzog steevast een zwerm kritiekloze persmuskieten. Zo meldde De Standaard op 22 augustus nog dat er aan de kust minder migranten opgepakt waren die naar Engeland wilden. In werkelijkheid kwamen er 30 procent meer meldingen binnen van truckers en bewakingsfirma’s, maar de politie had de handen logischerwijze al vol met de vakantiedrukte aan de kust. Er bestaan leugens en statistieken.

Jambon en Francken

Gelukkig zijn de scheepsbevrachters plichtsbewuster, want ze moeten voor elke verstekeling 2.000 pond boete betalen bij aankomst over de plas. Voor de scheepsbevrachter C.RO Ports controleert G4S samen met de Bredense bewakingsfirma K9 Detection (en de honden van Best Friends) de kaaien 612 en 613 aan het Brittanniadok voor de afvaarten uit Zeebrugge naar Killingholme.

Op een jaar tijd hebben ze daar 233 illegalen uit de trailers geplukt. Hij levert ze telkens af bij onze grenspolitie. Deze koddebeiers zijn echter het lakse en hypocriete beleid van onze politieke wegkijkers zo beu dat ze soms weigeren om de opgepakte illegalen te registreren en aan de bewakingsfirma vragen om ze buiten het havendomein hun vrijheid zelf terug te geven. Geen wonder dus dat het deel van het gesloten opvangcentrum 127bis in Steenokkerzeel, dat vorig jaar door de ministers Jan Jambon en Theo Francken (beiden N-VA) gereserveerd werd voor transmigranten, leeg staat. De politie heeft er blijkbaar geen personeel om op die winkel te passen. Ze moeten zich bezighouden met de ‘echte’ criminelen, dat zijn diegenen die aan 130 km per uur op de autosnelweg rijden waar maar 120 toegelaten is, terwijl de mensenhandel op de parkings naast de rijweg welig tiert.

Aan de de E40 in Mannekensvere-Middelkerke en in Westkerke worden bijvoorbeeld – met de regelmaat van een klok en met een stiptheid die groter is dan die van de NMBS – dagelijks transmigranten op transport gezet naar Calais en Zeebrugge. Het politieoptreden beperkt zich tot enkele sporadische razzia’s, want door de lakse wetgeving is het voor hen dweilen met de kraan open. De opgepakte draaideurmigranten worden telkens met een boterbriefje en de loze belofte om het land te verlaten weggestuurd.

De huidige toestand met haar aberraties zijn het gevolg van het oogkleppenbeleid dat door de wegkijkers van de overheid al jaren gevoerd wordt. De maatregelen beperken zich tot steekvlampolitiek die telkens aangewakkerd wordt als er een zoveelste drama gebeurt, maar dan heel vlug uitdooft tot een waakvlammetje als de selectieve verontwaardiging is gaan liggen bij de publieke opinie. De zaak-Mawda verdronk in tranen van medelijden, en het politieoptreden verzandde al vlug in de doofpot van onbekwaamheid. Het is telkens wachten op het volgende drama, zoals een radeloze transmigrant die aangereden wordt als hij de autosnelweg oversteekt, of een moordtruck die met 39 Aziatische slaven vanuit Zeebrugge naar Purfleet is overgevaren. Dan is het kortstondig alle hens aan dek bij onze politieke achterafverklaarders, en worden er door de politietop vlug extra razzia’s georganiseerd als window dressing voor hun laks beleid. Die mix van onkunde en onwil is een explosieve cocktail. Zolang we onze grenzen niet bewaken als onze eigen voor- en achtertuin, zolang we illegale inklimmers niet onderbrengen in gesloten opvangcentra tot aan hun repatriëring, zolang we een gedoogbeleid voeren met halfslachtige wetten, activistische rechters, lusteloze ordehandhavers en wegkijkende zoetwaterpolitici, is schuldig verzuim nog maar het minste verwijt dat men zou kunnen maken.

Ondertussen kunnen we de Zeebrugse haven door de The British Border Force laten bewaken. Wie de mensenhandel gedoogt, moedigt ze aan.