Groenen met hoop en ambitie

De verkiezingen van 14 oktober komen eraan. Hoe liggen de kaarten voor Groen?

1. Waar draait het voor Groen om?

Groen gaat voor meer verkozenen. De kans is groot dat dit lukt. In 2006 ging het nog om een ‘existentiële’ verkiezing voor Groen (toen nog wat hijgerig: Groen!): het bewijs moest geleverd worden dat de Vlaamse groenen ook lokaal nog levensvatbaar waren. Dat is vandaag de zaak niet meer. Bovendien is Groen onder het voorzitterschap van Wouter Van Besien een erg pragmatische partij geworden, toch inzake organisatie. Waar Groen geen volledige lijst kan neerleggen, wordt gezwind meegestapt in allerlei formules. Er zijn (zeer) veel kartels met de SP.A, maar ook twee met CD&V en één – maar dan wel een erg opvallend – met Open VLD, in Mechelen. Groen hoopt dus zijn politieke basis solider te maken, en zich verder uit te bouwen tot een vaste politieke speler.

2. Is dat ook zo? Hoe staat Groen ervoor, in de laatste rechte lijn voor 14 oktober?

Groen is een partij die zelden negatieve pers krijgt (behalve toen de partij in de paarse meerderheid Verhofstadt I zat en het voortdurend zwaar onweer was). Dat is een voordeel (er is best goodwill) maar ook een nadeel (Groen moet kunnen bewijzen ‘ertoe te doen’). Maar onder Van Besien lijkt de partij aan stabiliteit te hebben gewonnen, en de peilingen tonen een zachte maar gestage groei, meestal tot ‘acht procent plus’. Waar de drie klassieke partijen een bestaande machtsbasis te verdedigen hebben, en Open VLD zelfs naar adem hapt om boven water te blijven, waar het VB de wurggreep van de N-VA voelt, lijkt er voor Groen weinig ‘levensbedreigends’ aan deze campagne.

Misschien dat Groen plaatselijk wat concurrentie krijgt van PVDA+, een partij die ook goed ligt bij de allochtone kiezer en ook appelleert aan mensen met een principieel progressieve houding. Maar waar PVDA+ zich nu al opmaakt om oppositie te voeren, en stevige, is Groen principeel bereid om deel te nemen aan het bestuur.

3. Welke interessante nieuwe kandidaten schuift men naar voor? Zijn er politici die na 14 oktober nationaal bekendheid zullen krijgen? Of zal voor sommigen 14 oktober het begin van het einde inluiden?

Groen zet voor deze gemeenteraadsverkiezingen volop in op de nieuwe generatie groene gezichten die de voorbije jaren nationele bekendheid wisten op te bouwen. Ze willen die nu ook regionaal laten renderen: Meyrem Almaci en Wouter Van Besien zijn nummer een en twee op de Antwerpse lijst, met Freya Piryns in steun, in Mechelen zal de even jonge als ambitieuze Kristof Calvo sowieso willen scoren.

4. Waar hoopt de partij te scoren, waar vreest men verlies? In welke regio’s, steden, gemeenten, eventueel districten is het belangrijk dat de macht bestendigd wordt?

Het zal niet overal gemakkelijk zijn: Ingrid Pira, de groene burgemeester van Mortsel, staat voor de schier onmogelijke taak om haar ambt nog eens met zes jaar te verlengen. Het kartel Groen/SP.A is gesprongen, de N-VA staat in de hele Antwerpse rand bijzonder sterk, en de verkeersellende in Mortsel is nooit reclame voor een burgemeester, zeker niet voor een groene. Maar Groen houdt er dan weer stiekem rekening mee dat Els Van Weert (ex-Spirit), nu lijsttrekker van een groen-rode lijst in Lier, daar wel eens de nieuwe burgemeester zou kunnen worden. En voorts wedt men op groen enthousiasme. In Leuven hoopt een jonge groene lijst bijvoorbeeld zich met enig succes te kunnen profileren als ‘fris progressief alternatief’ voor de SP.A-lijst van burgemeester Louis Tobback.

Groen is een partij met ‘witte vlekken’: in sommige regio’s komen de Vlaamse groenen helemaal niet op, zoals het noorden van Limburg of het hartland van West-Vlaanderen. Vandaar dat ze in Limburg voor de provincieraadsverkiezingen in kartel gegaan zijn met de SP.A: via het provinciale niveau hopen ze daar eindelijk op een grotere inplanting. De groene hoop in Limburgse oorden heet Hassan Amaghlaou. Amaghlaou is de voorzitter van de Provinciale Integratieraad, en vanuit die functie wereldbekend in zijn provincie.

5. Het mogelijk landelijke effect van deze lokale verkiezingen voor Groen?

Weinig. Indien Groen in Antwerpen echt onderuit zou gaan, zou dat natuurlijk erg pijnlijk zijn voor Van Besien en Almaci. Maar het omgekeerde is even waar. Als de groenen daar tot de grote winnaars horen, als ook het Gentse verhaal een succes wordt, dan weet Van Besien dat hij op koers zit voor 2014. (WP)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content