‘Goed horen en zien, of je niet hoeven te schamen om te lachen: het zou nooit een luxe mogen zijn’

‘Ook om de prijzen voor een bril, een hoorapparaat of een tandprothese onder controle te houden, kan minister Maggie De Block een cruciale rol spelen. Een rol die ze vooralsnog weigert op te nemen’, schrijft Kamerlid Karin Jiroflée (SP.A).

‘Zelf ben ik voor 75% doof aan mijn rechterkant. Dat zal zo blijven, want een hoorapparaat kan ik niet betalen’ – ‘Voor mij kost 1 brilglas 450 euro. Intussen schreef de oogarts al 2 keer een oogcorrectie voor. Noodgedwongen genegeerd.’ – ‘Ik ben nog steeds aan het wachten op een gebit. Vroeger dacht ik: ik wacht tot mijn 50e. Maar nu ik zover ben, is het nog altijd onbetaalbaar.’

Het zijn maar enkele van de tientallen getuigenissen die ik in amper 48 uur binnenkreeg van Vlamingen met zorgen. Ze deden dat via mail en sociale media, maar spraken me ook spontaan aan op straat nadat ik het voorstel had gelanceerd om de terugbetaling voor die basisnoden op te trekken. Geen ingewikkelde hartoperatie of een kankerbehandeling die tienduizenden euro’s kost, maar verhalen van Vlamingen met gewone (basis)zorgen. Voor alle duidelijkheid: het gaat hier om een bril, een hoorapparaat of een tandprothese.

‘Weet u hoeveel mails ik heb binnengekregen over die pensioendiscussie? 35.000. Het is de verantwoordelijkheid van de regering om zorgen weg te nemen, niet om zorgen bij te creëren’, zei Kris Peeters (CD&V) afgelopen weekend nog. Het is alvast een begin dat de vicepremier inziet dat de regering waar hij deel van uitmaakt de zorgen van de Belgen niet wegneemt. In plaats van vertrouwen en zekerheid krijgen de Belgen precies het omgekeerde voorgeschoteld. Is het niet over hun pensioen, dan wel over eenvoudige, alledaagse basiszorgen.

De besparingen in de gezondheidszorg – 3,8 miljard euro in vijf jaar – hebben vandaag een kritisch punt bereikt. Dat ik massaal word aangesproken en aangespoord om in het parlement het voortouw te nemen, bewijst de nood. En die nood groeit met de dag. Niet alleen bij de meest kwetsbaren. Zo geeft maar liefst 30% van de Belgen aan dat ze de tandarts mijden, omdat ze bang zijn voor de factuur. Ze gaan alleen als de pijn écht niet meer te harden is. Hetzelfde verhaal bij mensen met een hoorprobleem: 1 op de 3 schaft zich gewoon geen hoorapparaat aan omdat het te duur is. Maar het meest hallucinante cijfer is de 6% van de Belgen die een bril nodig hebben, maar er om financiële redenen geen (kunnen) kopen. U leest het goed: tienduizenden mensen in dit land die gedwongen slecht zien.

Voor een welvarende regio als de onze is dat compleet onaanvaardbaar. Goed horen en zien, of je niet hoeven te schamen om te lachen: het zou nooit een luxe mogen zijn. Het is immers cruciaal om je tiptop te voelen, zowel op je werk als tijdens een avondje uit met vrienden. Het is geen toeval dat mensen met gehoorproblemen uitjes mijden, gewoon omdat ze er moedeloos van worden om telkens weer gesprekken te missen.

Basiszorg uitstellen is niet alleen een slechte zaak voor de persoon in kwestie, maar op termijn ook voor de samenleving. Problemen worden immers groter naarmate de tijd vordert en noodingrepen kosten de samenleving nóg meer. Mijn oproep om de besparingen in de gezondheidszorg stop te zetten, heeft heel wat losgemaakt. Investeren in betere terugbetaling van tand-, oog, en hoorzorg is dus de boodschap. En ja, dat is betaalbaar en neen, dat hoeft niet eens zoveel te kosten. Volgens berekeningen van de socialistische mutualiteit kunnen we die basiszorgen dekken met 800 miljoen euro, gespreid over 5 jaar. Dat is een habbekrats in vergelijking met de negen miljard euro die deze regering wil spenderen aan nieuwe gevechtsvliegtuigen. Beleid voeren, is een kwestie van keuzes. Zo simpel is het.

Ook om de prijzen voor een bril, een hoorapparaat of een tandprothese onder controle te houden, kan minister De Block een cruciale rol spelen. Een rol die ze vooralsnog weigert op te nemen. Zo kan ze de producenten aanspreken om duidelijke, gezamenlijke afspraken te maken zodat prijzen niet langer de pan uit swingen. Via openbare aanbestedingen kan ze ervoor zorgen dat het beste product tegen de beste prijs op de markt komt. Het is tijd dat Maggie haar verantwoordelijkheid neemt om ervoor te zorgen dat alle Belgen – en niet alleen zij die het kunnen betalen – weer simpele dingen kunnen: zien, horen en (durven) lachen. Want na 3 jaar besparen zijn we ver voorbij het scalpel dat ze beweert te hanteren of de schrapping van de verspilling, zoals premier Michel het altijd uitdrukt.

Dit jaar alleen wil de regering nog maar eens 237 miljoen extra besparen in de gezondheidszorg, blijkt uit de begrotingsopmaak. Of ik straks – zoals Kris Peeters – 35.000 mails in mijn mailbox tel, weet ik niet. Maar in elk geval: ik houd ze bij en forward ze naar Maggie.