Een dalende werkloosheid, een groeiend aantal vacatures en bovenal de pensionering van 300.000 babyboomers: die gevaarlijke cocktail zal de komende maanden een bruusk onevenwicht op de arbeidsmarkt veroorzaken en een nieuwe ‘war for talent’ ontketenen.
Lees hier het volledige artikel ‘De oorlog om talent: ‘Stop met studeren en je krijgt 15.000 euro’‘
Vlaanderen telde in december 2016 nog 215.562 werklozen. Dat is bijna 6 procent minder dan een jaar eerder. De daling zette zich overal door, zoals u elders in de Knack kunt lezen, maar ze was merkwaardige genoeg het grootst in het noorden van Limburg (-10,8 procent). Limburg? Is dat niet de provincie die de catastrofale sluiting van Ford Genk meemaakte? Jawel, maar ze is ook één van de meest geïndustrialiseerde regio’s van Vlaanderen, waardoor ze het snelst van de economische heropleving profiteert.
Ook in West-Vlaanderen boomt de business, als vanouds. De werkloosheidsgraad bedraagt er 5,6 procent, tegenover 7,2 procent in Vlaanderen. Het aantal vacatures steeg er in 2016 met meer dan 62 procent. Per vacature zijn er in West-Vlaanderen (theoretisch) 2,4 werkzoekenden beschikbaar. In het arrondissement Roeselare woedt de ‘war for talent’ het hardst: per vacature heb je er maar 1,2 werkzoekende. Eigenlijk kun je dan spreken van een volledige tewerkstelling.
De grootste bedreiging voor de arbeidsmarkt is de ‘grexit’ – met de ‘gr’ van ‘grijs’
Voor heel Vlaanderen steeg het aantal vacatures vorig jaar met 26,4 procent. Het arrondissement Tielt kende de hoogste toename, met 84 procent. Mechelen deed het veel minder goed, met een stijging van 3,3 procent.
De nakende war on talent is niet de eerste in Vlaanderen. In 1999 stond onze arbeidsmarkt al eens op haar kop. In die tijd kochten werkgevers bij hun concurrenten de beste werkkrachten weg, in ruil voor flinke salarisverhogingen en een schier onuitputtelijke reeks extralegale voordelen. In extreme gevallen kreeg de nieuwe aanwinst niet één maar twee bedrijfsauto’s aangeboden: één voor hem of haar, één andere voor zijn of haar partner.
Ook Fons Leroy van de Vlaamse Dienst voor Arbeidsbemiddeling en Beroepsopleiding (VDAB) heeft nog geen weet van buitensporigheden op de arbeidsmarkt, zoals eind de vorige eeuw. Dat komt, zegt hij, omdat de meeste werkgevers nog niet aanvoelen wat er op hen afkomt: ‘Er is, volledig onterecht, nog geen sense of urgency. Velen denken dat ze de krappe arbeidsmarkt wel de baas zullen kunnen. Bijvoorbeeld door, zoals vroeger, een beroep te doen op werknemers uit Oost-Europa. Maar ook daar droogt het beschikbare reservoir arbeidskrachten snel op.’
De grootste bedreiging voor de arbeidsmarkt is wat Fons Leroy de ‘grexit’ noemt — met de ‘gr’ van ‘grijs’. De VDAB-topman doelt daarmee op de groep babyboomers die de komende jaren met (brug)pensioen gaat. Die beweging is al enkele jaren aan de gang, en zal in 2017 op kruissnelheid komen. ‘Er gaat ongelooflijk veel kennis en ervaring door verloren’, zegt Leroy. ‘En dat verlies kunnen de schoolverlaters niet volledig opvangen. Per 100 werknemers die de arbeidsmarkt verlieten, stonden tot voor enkele jaren 106 nieuwkomers klaar. Nu evolueren we per 100 vertrekkers naar 78 tot 82 nieuwkomers. Dat legt een gigantische druk op de arbeidsmarkt. Die grexit is een grotere bedreiging voor het bedrijfsleven dan de brexit.’
Uit cijfers van het Steunpunt Werk van de KU Leuven blijkt dat tussen 2015 en 2020 296.541 werknemers de arbeidsmarkt zullen verlaten. Tussen 2020 en 2025 zullen er daar nog eens 376.402 bij komen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
