Ingrid Pira (Groen)

‘Elke dag verdwijnt er open ruimte, elke dag maakt de Vlaamse regering het moeilijker om er iets tegen te doen’

Ingrid Pira (Groen) Vlaams Parlementslid voor Groen

‘De weg naar Parijs loopt door de Dorpsstraat’, schrijft Vlaams parlementslid Ingrid Pira (Groen). ‘Met de huidige plannen voor Ruimtelijke Ordening haalt Vlaanderen de klimaatdoelstellingen nooit.’

‘Onze verlinting en ruimtelijke verrommeling, onze mede daardoor grote afhankelijkheid van de wagen, en ons verouderd woningenbestand, hebben een grote impact op ons klimaat. De sectoren ’transport’ en ‘gebouwen’ zijn de grootste verantwoordelijken voor de broeikasgasuitstoot. Wat wij nodig hebben is een trendbreuk. Een nieuwe manier van leven, wonen, werken, produceren én consumeren.’

Aan het woord: minister-president Geert Bourgeois, exact twee jaar geleden. Het was een moment van hoop. Eindelijk, na zeventig jaar chaos, leek een Vlaamse Regering te erkennen hoe belangrijk ruimtelijke ordening is voor onze mobiliteit, voor onze energievoorziening, voor onze gezondheid en voor ons klimaat. Een beetje bizar, dachten we, dat het zo lang heeft geduurd. Maar geen gezeur of geklaag: nu zou Vlaanderen eindelijk komaf maken met de gewoonte elk stukje groen te doen verdwijnen onder een dikke laag beton. Eindelijk zouden we werk kunnen maken van een sluitend netwerk van openbaar vervoer, omdat er weer echte stads- en dorpskernen zouden ontstaan.

De hoop die de woorden van de minister-president opwekten, is langzaam omgeslagen in wanhoop. De woorden en mooie plannen werden niet vergezeld van daden. Haast elke wijziging, of regeringsbesluit over ruimtelijke ordening bereikt het tegendeel van het doel waarmee het wordt aangekondigd. Elke dag verdwijnt er aan sneltempo open ruimte, elke dag maakt de regering het een beetje moeilijker om er iets tegen te doen.

Het verlies van open ruimte en het alsmaar verspreider bouwen in Vlaanderen heeft een erg grote impact op ieder van ons. Niet alleen vergroot de kans op overstromingen, we wonen met zijn allen vaak ook veel verder van alle belangrijke voorzieningen dan nodig, van gemeentehuis over supermarkt tot de kapper. Maar vooral: als we nu niet stoppen met eender waar open ruimte te bebouwen, verzaken we aan de belangrijkste plicht die wij als burgers en politici hebben: ons land en onze planeet in betere staat doorgeven aan de volgende generaties.

Het huidige gebrek aan richting maakt veel noodzakelijke stappen om onze broeikasuitstoot naar nul terug te brengen veel moeilijker en duurder dan eigenlijk zou moeten.

Het huidige gebrek aan richting maakt veel noodzakelijke stappen om onze broeikasuitstoot naar nul terug te brengen veel moeilijker en duurder dan eigenlijk zou moeten. Duurzame mobiliteit? Hoe doe je dat, als vele Vlamingen enkel bij de bakker geraken door de auto te gebruiken? Iedereen met het openbaar vervoer? Maar waar leg je de haltes, als er geen duidelijke bewoningskernen zijn? Hoe rol je een duurzaam energienetwerk uit, als er geen duidelijke doelstellingen voor ruimtelijke ordening bestaan?

Vandaag, vrijdag, enkele dagen voor de o-zo belangrijke klimaattop in Katowice, neemt de regering één van haar vele geplande contraproductieve beslissingen over de toekomst van onze Vlaamse ruimtelijke ordening. Want vandaag keurt ze naar alle waarschijnlijkheid een maatregel goed die veel waardevol planningswerk uit het verleden linea recta de vuilbak in kan katapulteren. Het klinkt nochtans goed: de regering claimt het gemakkelijker te willen maken om volop gebruik te maken van ruimte die al bebouwd is – de “verdichting” waarmee de maatregel wordt verdedigd. Totdat blijkt dat er geen enkele voorwaarde aan verbonden is aan waar er gemakkelijker gebouwd mag worden. Is er openbaar vervoer in de buurt? Is een gemakkelijke energieaansluiting mogelijk? Allemaal van geen tel.

Al te gek? Toch is het maar één voorbeeld uit een eindeloze stoet beslissingen waar kop noch staart aan te krijgen valt. Zit ook nog in de pijplijn: het zogenaamde Instrumentendecreet. Dit decreet moet er voor zorgen dat de betonstop werkelijkheid wordt – met andere woorden: voor de ’trendbreuk’ die de minister-president zei te willen realiseren. Conclusie van zowat iedere expert en adviesraad die het onder ogen kreeg? De regering geeft nauwelijks inhoudelijke sturing aan gemeenten en provincies en schuift de volledige verantwoordelijkheid naar hen door. Vervolgens geeft ze de die gemeenten en provincies instrumenten voor het uitvoeren van hun ruimtelijke ordening die zo duur zijn en zoveel extra werk met zich mee brengen, dat zelfs de meest ambitieuze schepen van Ruimtelijke Ordening en de meest goedmenende gemeenteadministratie nauwelijks iets zal kunnen uitvoeren.

Als we het klimaat echt willen redden, als we de mobiliteits- en energierevolutie willen doorvoeren die onze kinderen van ons verlangen, dan moet het roer nu om.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content