‘E-commerce mag geen avondklok kennen’

‘Doordat webwinkels in ons land niet ’s nachts mogen werken, missen we de e-commercetrein die nochtans heel wat banen en inkomsten kan opleveren’, schrijft Anneleen van Bossuyt (N-VA). Zij roept de vakbonden op ‘om onze bedrijven niet naar het buitenland te verjagen.’

Tussen juli en september 2015 hebben de Belgische consumenten 19,4 miljoen online aankopen gedaan, goed voor een omzet van 2 miljard euro. Cijfers om u tegen te zeggen. De e-commerce boomt ontegensprekelijk. In deze kerstperiode zullen hoogstwaarschijnlijk een recordaantal consumenten hun kerstcadeaus online kopen. Een trend die het gevolg is van de snelle en onvermijdelijke ontwikkelingen in de digitale en technologische industrie. Maar de expansie van de e-commerce botst op enkele wettelijke grenzen, wat voor een onvoltooide e-commercemarkt zorgt. Kostprijs op Europees niveau? Niet minder dan 204 miljard euro.

Op Belgisch niveau blijven de vakbonden zich halsstarrig verzetten tegen een versoepeling van de regels voor webwinkels, waar Knack.be (10/12/2015) over berichtte. “Geen nachtwerk voor de e-commerce” riepen ze deze week, als reactie op de vraag van ondernemers om het kader rond nachtarbeid te versoepelen in de e-commercesector. Belgische bedrijven moeten hun logistieke organisatie vandaag de dag naar het buitenland verplaatsen, omdat de wet in België werken na 20 uur verbiedt. Voor online winkels, die ’s nachts doorwerken om een optimale dienstverlening aan te bieden, betekent dat vaak de doodsteek.

Vlamingen kopen nu in Nederlandse webwinkels die niet afgeremd worden door dit soort beperkingen. En zo missen we de e-commercetrein die nochtans heel wat banen en inkomsten kan opleveren.

Beste vakbondsafgevaardigden, leef in het heden. Verjaag onze bedrijven niet naar onze buurlanden. Zorg er liever voor dat onze eigen bedrijven hier kunnen blijven en flexibel kunnen functioneren.

Niet alleen in eigen land moet men flexibiliteit tonen. Ook de handel over de EU-grenzen heen moet makkelijker worden. Vaak ondervinden we moeilijkheden als we vanuit Vlaanderen een pakketje in pakweg Italië willen bestellen. Zo is het soms onmogelijk om een product online te bestellen, enkel en alleen omdat je in een andere lidstaat woont. Ik maakte het al mee en het leidt tot terughoudend gedrag bij toekomstige aankopen. Het is dan ook veelbetekenend dat maar 34% van de Belgische consumenten online aankopen doet uit een ander EU-land. Het moet voor consumenten veilig en gemakkelijk zijn om iets via het internet aan te kopen.

Het is daarom goed dat de Europese Commissie met haar voorstellen de problematiek lijkt te erkennen en gisteren enkele concrete voorstellen in die zin deed. Dat iemand met een Netflix-abonnement nu eindelijk van zijn abonnement gebruik zal kunnen maken in alle EU-landen, vind ik positief. Anderzijds ben ik teleurgesteld dat iemand die bv. zijn ijskast online koopt, nog steeds niet dezelfde bescherming geniet als iemand die diezelfde ijskast in een traditionele winkel koopt.

Lastig parcours

Hiernaast moeten we ook oog hebben voor de problemen die de bedrijven ondervinden. Vandaag de dag doet maar één op acht Belgische bedrijven aan e-commerce in het buitenland. Een betreurend laag cijfer. De verschillen in de nationale contractwetgeving maken het moeilijk voor bedrijven om over de grenzen heen e-handel te drijven. Een Pools bedrijf dat handel wil drijven in West-Europa zal aan andere voorwaarden moeten voldoen dan in Frankrijk, Duitsland of België. Een lastig parcours om af te leggen. Bijna de helft van de Belgische ondernemingen staat open voor online grensoverschrijdende handel, als er meer onderling afgestemde regels voor e-commerce zouden bestaan. Dat cijfer spreekt voor zich. Tijd om ons te richten op vandaag én de toekomst, met wetgeving die de verdere digitale ontwikkelingen niet in de weg staat. Het zal de consument alleen maar ten goede komen: meer keuze, competitievere prijzen.